𝐁𝐞𝐠 𝐌𝐞 || +¹𝟖 #Wattys2022

𓆙°Chapter²⁴°'𝑯𝒂𝒚𝒂𝒍 𝒌𝒊𝒓𝒊𝒌𝒍𝒊𝒈𝒊'𓆙

¬Hatırlatma: Mattheo: Kahretsin! Asam Tom'un odasında kaldı!

Cübbemin cebine tıkıştırdığım asayı ona uzattım.

Y/n: İhtiyacın olur diye düşünüp yanıma almıştım.

Mattheo: Tabii ki, zekisin.

Asasını aldı ve şakağıma dayadı. Büyünün kelimelerini söylemeden önce biraz yaklaştı ve göz göze geldiğimizde fısıldadı.

Mattheo: Obliuio Contraria!

Asasının ucundan çıkan turuncu kıvılcım anlıma değer değmez büyük bir acı hissettim. Silinen tüm anılarım beynime geri kazınıyor gibiydi. Çeşitli görüntüler gözümün önünden film şeridi edasıyla geçerken kanım donuyordu. Babamdan Tom'a gelen mektuplar, öldürülen öğrenciler, Tom'un sadist gülümsemesi...

Ve son anı da gözümde canlanırken nefesimi tuttum. Bu Tom'un anılarımı sildiği kısımdı. Öğrencileri öldürdüğünü kabul etmesinden hemen sonra ona benden uzak durmasını söylememle anılarımı silmesi bir olmuştu. Gözümden akan yaşlar yanaklarımı ısıtınca görüşüm düzeldi.

Tüm anılarımın geri gelmesi, ve onların silinmesinden sonra olanlar nefes almamı zorlaştırmıştı. Önce anılarımı silip sonra da hiçbir şey yapmamış gibi benimle birlikte olmuştu. Alçak! Bunu nasıl yapabildi ki? Hiç mi düşünmedi öğrenebileceğimi? Ya da öğrenirsem ne hissedeceğimi?

Mattheo: Hey? İyi misin?

Gözlerim, Mattheo'nun endişeli yüzünü bulduğunda oturduğum yerden kalktım. Odamda bulunan lavaboya girdim ve kapıyı kilitledim. Nefes almakta zorlanıyordum. Ellerimi lavabonun kenarlarına dayayıp aynadaki yüzüme baktım. Ne kadar aptalsın y/n! Neden fark etmedin? Neden, neden, neden!

Elimle aynaya sıkı bir yumruk attığımda kapı çalındı.

Mattheo: Hey! Aç şu kapıyı y/n. Ne yapıyorsun orada? İyi misin? Merlin! Aç hadi.

Kanayan elime baktım. Ne hissetmem gerektini bilmiyordum. Acı hissetmeliydim ama öfkem bunu engelliyordu. Çeşmeyi açtım ve elimi yıkadım. Sonra da yüzümü. Derin derin nefes almaya çalıştım. Etraf bulanık gibi geliyordu. Etrafı algılamakta güçlük çekiyordum.

İşin sinir bozucu tarafı Tom'a bir yönden hak vermemdi. Eğer dediği gibi beni seviyorduysa, ondan uzak kalmamı istemeyecek kadar bencildi. Hayır y/n! Aptal olma, her ne olursa olsun bu yaptığının bir açıklaması olamaz. Az da olsa sakinleştiğimde kapıyı açtım. Endişeli bir şekilde yanıma gelen Mattheo'ya baktım.

Y/n: İyiyim.

Mattheo, elime baktı ve acıyla iç çektikten sonra asasını çıkarıp elime doğrulttu. Ne yapmak istediğini anladığımda elimle durdurdum.

Y/n: Hayır. Kalmasını istiyorum. Böylece bana Tom'un ne yaptığını hep hatırlatacak. Ondan nefret etmemin tek yolu bu. İzin verirsen biraz yalnız kalmak istiyorum.

Dedim ve banyodan çıkardım Mattheo'yu. Kapıyı tekrar kapatıp soyundum. Küveti kaynar suyla doldurup içine girdim. Tom'un dokunduğu, öptüğü her yeri sertçe ovalamaya başladım. İğreniyordum ama sadece anılarımı silip sonra da bu sorun olmazmış gibi benimle birlikte olmasında sakınca olmayacağını düşünmesinden.

Ellerim saçlarıma değdiğinde nefesimi tuttum. Saçlarımdan öptüğü zamanlar aklıma geldiğinde küvetten kalktım ve eskiden aynanın olduğu yere baktım. Asamı yerdeki cübbemin cebinden çıkarıp aynayı tamir ettim.