MY STEP SISTER

Extra Chapter

"Let me guess, sya iyon ano?"

"What are you talking about?"

"Come on, hindi mo na kailangan mag kunware dahil halata naman sa kilos mo."

"Pwede ba? Kung wala kang sasabihin na maganda, itikom mo na lang yan bibig mo?"

"Really? Parang narinig ko na rin yan sa isang taong mahilig rin mag deny."

"So what? Anong gusto mong palabasin."

"Well, at the end kasi kinain lang din nya ang kanyang mga sinabi."

"You-"

"And look, they are now happy to each other."

Sabay turo nito kayla shan at ava na masayang nag susubuan gaya ng sinabi ng host na kaibigan namin si rancho...

"Bakit ba ang hilig mo mang himasok sa buhay na may buhay?"

"Bakit rin ba ang hilig ninyo saktan ang inyong sarili?"

"Do i look hurt to you-"

"Emotionally..."

Putol nito saking sasabihin dahilan upang tuluyan akong matahimik at inilaan na lang sa hawak kong alak ang kanina ko pang gumugulo na pakiramdam.

Fine! Inaamin ko na! Inaamin ko na, hindi pa rin ako sanay kumalma kapag kaharap ko ang babaeng iyon!

Kung bakit ba naman kasi ngayon sya mag papakita kung kailan unting-unti ko na natatanggap na kakalimutan ko na sya...

Tapos lilitaw sya ng walang pasabi? Although, hindi dapat sya ang aking sinisisi dahil pakana ito ng oras pero sino rin ba ako para maging especial sa kanya, kay mayo?

Now I feel frustrated again dahil isang guro pa rin ang tingin nito sakin, halata sa kanya na masaya sya sa paligid nya pero ako? Kahit gusto ko man umalis sa sitwasyon kong ito napaka hirap...

Ganito ba talaga iyon, bakit sa iba parang ang dali-dali lang? Kasalanan ko ba talaga kung bakit naka kulong pa rin ako sa aking feelings para sa kanya?

Maganda naman ako, matalino, mayaman, may ipagmamalaki pero...bakit nahihirapan akong hanapin ang isang dahilan para makalaya na ako sa kanya?

"Bakit ba kasi ang hirap?"

"Ng alin?"

"Nito! Ang hirap!"

"Saan?"

"Nito.."

Marahan kong turo banda saking dibdib, kahit na hindi ko alam kung nakatuon rin ba ang atensyon nya sakin o hindi rin.

"Ginawa ko naman na ang lahat para kalimutan sya pero bakit parang napaka immature ko?"

"..."

"Hindi ba dapat tapos na? Dapat stick na ako sa salitang ibinitaw ko matagal na? Pero parang niloloko ko lang sarili ko eh..."

Sabay tungga sa hawak kong wine glass bago lumingon saking harapan na saktong si mayo ang una kong natanaw...

"Hindi naman siguro pagiging immature ang tawag doon, dahil as of now naandito pa rin ang ating pagka bata, sadyang ang katawan lang natin ang nag bago...May dumagdag lang na responsibilidad kaya nawawalan tayo minsan ng oras sa pagiging isip bata natin..."

"Kahit ba...sobrang tagal na ang nakalipas pero para sakin ay parang kahapon lang nangyari?"

"Hmmm...yeah, wala naman pinipili na oras kung kailan lilitaw ang mga ala-ala eh..."

"I just want to forget it dahil ayaw kong manggulo..."

"Did you already try It..."

"N-no..."