chapter 16

4.8K 174 7
                                    

Ava's POV

"Woooh give me your best hard drink!!! " 

natutuwa kong sabi habang ramdam ang pag ikot nang aking paligid. 

"Sure ka bang hindi ka mabigat? baka makuba ako pag binuhat kita ah" 

"Don't worry mike, yung iba nga eh kaya pa akong buhatin habang nag lalakad at ni ri-ride nang walang kahirap-hirap ikaw pa kaya~" 

"Eh iba naman talaga ang lakas pag hayok ang lalaki" 

kanyang paliwanag matapos nyang inumin ang hawak nyang alak. agad naman akong natawa dito at sakto ang pag dating ng waiter na dala ang aking request.

At napaka naman talaga! agad ko kasi nababa ang baso dahil sa kakaunteng inom ko pa lang ay agad talaga akong nahilo at di ko na control ang aking katawan.

"Uy ayos ka lang? "  

he hold my arms to guide me but I quickly tap it to assure him that I'm okay. hindi ko lang talaga napag handaan kaya di ko nabalanse ang aking katawan.

"of course! gusto mo i try? " 

"Ayan? hindi na baka di na tayo makauwing dalawa" 

kanyang paliwanag na aking ikinangisi sapagkat mali ang kanyang tinutukoy, nag mukha tuloy syang ignorante, but maybe inosente lang talaga sya.

"No, what I mean is yung ride habang buhat-buhat mo ako." 

aking paliwanag na maririnig sa aking boses ang pang aakit habang malagkit ang tingin na minutawi ko sa kanya.

"Well, why not diba. but matino akong tao eh. and i know sinasabi mo lang yan dahil lasing ka" 

casual netong paliwanag na hindi ko mapigilan matawa dahil sa kadahilanan na first time lang ako ma reject sa ganitong pag alok ko. kaso agad din napalitan nang hagulgol nang marealize ko na hindi na pala first time tong rejection sakin kundi pang ilang beses na kung isasama ko sa bilang ang pinag gagawa ni damuho sakin although wala syang kaalam-alam.

"Why I am so weak when it comes to her! Bakit di ko masabi sa kanya ang mga dahilan na nag papagulo sa isip ko!? kung sya naman ang rason nang lahat na ito!! "

wala naman sa oras na napa hagod saking likod ang aking katabi. hindi nya siguro inakala ang pag break down ko. sabagay, halata naman kasi sa itsura nya ang pag kagulat nang makita nya na kaya ko palang umiyak.

I feel so wasted  and I'm human, kahit na wala namang nag tatanong. but i want to tell in the world that I am allowed to cry and feel in love too! however, ganto ba talaga ang mga nang yayare sa tao na napasok nila ang tunay na pag ibig? O ako lang talaga?

"Tell me mike, abnormal ata tong utak ko kung umibig eh"

"Bakit mo naman nasabi? "

"Matatamaan na nga lang kasi ako nang pag mamahal eh sa kapatid ko pa hahaha, oh, i didn't realize na mahal ko na pala sya" 

hindi ko mapigilan tawa dahil sa aking kahibangan at pag-amin. iinumin ko na sana ulit ang aking hawak na alak, pero agad akong pinigilan neto.

"Oo abnormal ka nga, pero baka naman pag hanga lang yan dahil inaalagaan ka nya nag w-worry sya sayo tapos sweet lang sa isat isa." 

pag duda neto na nag pangiti saking nang malaki, buti sana kung ganun edi baka may posibilidad pa na infantuation nga lang itong hinihimutok ko... 

"Na - uh!!" 

...pero hindi eh.

"We are tom and jerry in reality and that means, lagi kami nag-aaway  at hindi mag kasundo sa kung anu-anong bagay kaya imposible yung mga sinasabi mo." 

"Edi paano mo sya naging mahal? " 

tanong nya na ikinainom ko nang mabilis saking alak, balak nya pa sana akong pigilan kaso nahuli na sya.

"because...I saw her in my future...and every time I imagined my sweet morning, like when i wake up at 6, then her face is the first I notice.. myself can't help to get fluttered~

aking malungkot na paliwanag habang nakatingin sa kawalan, ramdam ko pa ang pag agos nang aking luha na napadaan saking pisngi at buti na lang waterproof tong make up ko.

"But I really don't know the simple reason why I love her. basta pag gising ko na lang sa umaga sya na agad nag p-pop out sa isip ko." 

dagdag ko pa habang nilingon si mike na sincere lang din naman nakikinig sakin. mabuti na lang at naiintindihan nya ako imbis na pag dudahan ang aking sinasabi at pag nasaan lalo na't hindi rin maganda ang aking kalagayan. 

that makes me realize na I'm glad dahil nakilala ko sya. 

"Then why don't you confess to her?" 

"I don't have the guts mike" 

agaran kong sagot sa kanyang suhestyon, kung tutuusin kaya ko naman yung gawin eh, pero ewan ko ba kung saan ko nalagay ang lakas nang loob ko at may gana pang maging tuliro sa harap ni damuho.

"Then, sya ang mag confess sayo." 

"Lasing ka na ata mike eh, tigil mo na nga yang pag inom mo" 

"Speaking to you?" 

ako pa sinisi neto akala mo naman may sense ang sinabi nya. balak ko pa sanang kontrahin ito pero parang unting-unti na nag didilim ang aking paningin. kaso, bago ako tuluyan mawalan nang ulirat. narinig ko pa ang huling sinabi neto.

"Hindi naman lahat ng confession nag sisimula sa bibig at maganda sa pandinig"...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"Who are you!?"

Isang boses ang aking narinig na unteng unte ikinamulat ng aking mata pero ramdam ko pa rin ang aking pag kahilo.

"Good evening and you're welcome po"

"I'm asking you kung sino ka?" 

Tanong ulit neto at parang kilala ko ang nag m-may ari nang boses.

"Oh ganun ba, sorry po kung wasted kong iuuwi si ava sa inyo. nasan po yung higaan nya? na ngangalay na po kasi ako" 

instead na sagutin nya ang tanong ni damuho ay sinawalang bahala nya muna ito. yeah, i'm sure na si shan ang nag mamay ari nang boses na nag tatanong kay mike na sya ang nag rereklamo dahil binuhat nya pala ako.

"Come in, sundan mo na lang ako" 

"Grabe ava ang bigat mo akala ko ba magaan ka?"

pabulong na himutok ni mike, kung kaya ko lang sana sagutin ito ay ginawa ko na pero ramadam ko talaga ang pang hihina nang aking katawan eh kaya sa susunod ko na lang sya babawian sa pagiging rude nya.

"Nalapag na kita sa kama mo ava at mag sisimula na rin akong tulungan ka" 

paalam neto sakin na hinayaan ko lang sapagkat akin nang ninanam-nam ang lambot nang aking kama, habang nakaramdam din ako nang unting init at lambot sa aking ulo na nawala rin naman agad. 

"So, pwede mo na bang sagutin ang tanong ko, sino ka? "

nandyan pa pala si shan akala ko umalis na.

Pero teka anong tulong ba ang sinasabi ni mike?

"Hello ate, I'm mike, Ava's boyfriend" 

huling rinig ko sa sinabi nang aking katabi ngunit hindi na ito klaro saking pandinig dahil tuluyan nang nilamon ng antok ang natitira kong ulirat...

----------------

mashiro99~

MY STEP SISTERWhere stories live. Discover now