23: O OLAMAZ!

50.3K 2.8K 197
                                    

*Düzenlendi

"Seksen-dört: Kendime yalan söyledim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Seksen-dört: Kendime yalan söyledim."

BÖLÜM: 23- O OLAMAZ!

Güneş ışınları.
Onlardan nefret ediyordum, inatla bana vuruyorlardı perde olmasına rağmen. Uykumun en güzel yerinde sebepsiz yere uyanmak isteyeceğim bir şey olmadığından epey huysuz bir şekilde uyanmıştım. Kısacası yatağın sol tarafından kalkmış gibi olmuştum.

Güneşin bana inatla yolladığı ışınları umursamamaya çalışarak gözlerimi zorla araladım ve uyanmaya çalıştım, uzun uğraş sonucu gözlerimi açtığımda yorganı bir hamlede üzerimden attım. Hayır hayır, öyle bir salaklık yapmamıştım. Götümüzün donduğu bu Şubat ayında üstümdeki, tapılası sıcacık yorganı atmak gibi bir hata yapmamıştım. Yapanda büyük bir enayiydi.

Boynuma kadar çektiğim yorganı kaldırmamaya çalışarak komidinin üzerindeki telefonumu elime aldım ve saate bakmak için ortadaki tuşa bastım. Tuşa basmamla gözlerimin kocaman olması bir olmuştu. Neden diye sormayın bu gariban kıza, çünkü saat altıyı on iki geçiyordu ve benim okulum sekizi yirmi geçe başlıyordu. Bu bana yapılır mıydı? Uykuya aşık bir kıza bu yapılır mıydı?

"Neden? Allah'ım neden?"
Yalandan ağlıyor numarası yaparak telefonu yerine koydum ve gözlerimi kapattım. Uyumam gerekiyordu, benim bir saat kırk sekiz dakika daha uyumam gerekiyordu. Bir dakika bir dakika, ben az önce kafadan matematik işlemimi yapmıştım. Keyifle gülümseyerek kendimi tebrik ettim ve uyumaya çalıştım. Çok kolay olmuştu ki tahminen iki dakika sonra uykuya dalmıştım.

*

Hani bazı sabahlar yatağınızdan hiç kalkmak istemez; gün boyu o yatakta yatmak istersiniz ya? ha işte ben de o günlerden bir tanesindeydim. Sıcacık yorganımın içinde akşama kadar göt büyütmek istiyordum. Çok mu şey istiyordum? evet annem tarafından çok şey istiyordum. Ah bu anneler! sabahın niyazında kalkmak gibi bir huyları vardı, kadın geç saatlere kadar dedikodu yapıyordu ama sabahın yedisinde kalmayı beceriyordu. Nasıl beceriyordu? Bunun formülü mü vardı da bizim haberimiz yoktu? Bu konuyu daha sonra detaylıca araştırma fikri? lütfen çık aklımdan, bir sürü derdim varken sen de bana yük olma lütfen.

"Sen hala kalkmadın mı!"

Annemin sesini duymam ile gözlerim kocaman oldu. Bu soğuk havayı umursamadan yorganı bir çırpıda üzerimden attım ve yataktan doğruldum. Saniyeler sayıyordum, ecel terleri dökmeye başlamıştım bile bu soğuk havada.

"Çoktan kalktım anne!" diye bağırarak uyandığımı belirttim. Sıkıca tuttuğum nefesi dışarıya verip rahatladım, bugün ki aksiyonumuzu yaşadığımıza göre hayatımıza kaldığımız yerden devam edebilirdik.

KOMŞU SORUNSALI ❦ 𝑡𝑒𝑥𝑡𝑖𝑛𝑔Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin