[𝑇𝑎𝑚𝑎𝑚𝑙𝑎𝑛𝑑𝚤*]
[18.05.21]
SORUNSAL SERİSİ
🕊
Alt komşunuzun olduğunu bildiğiniz bir kişiden sizi sinir edecek bir mesaj alsaydınız? Sinirinizden onu bulmak isteyip üçüz olduklarını öğrenseydiniz ve 'benimle eğleniyor' düşüncesinin aslınsa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Toygar ışıklı- Korkuyorum."
BÖLÜM: 15- YETERSİZ BAKİYE
Ellerimin arasına sıkıştırdığım çantamın askılığını daha da çok sıktım, kalbimin düzensiz atan ritmi düzene sokmaya çalıştım. Sadece çalıştım, ben kalbimin ritmini düzene sokayım derken hayat bize- neyse devamını getirmeyeceğim.
Sinirden ne ara kapattığımı bilmediğim gözlerimi açıp bana bakan anneme döndüm. Keyfi yerindeydi ve bu beni daha çok sinir ediyordu. Bilerek mi yapıyorlardı? O çocuğu sevmediğimi dünya biliyordu, bir annem mi bilmiyordu?
"Her gün ondan nefret ettiğini evde bağırıyorsun Duru, bir kez olsun annen duymuştur." İçimdeki şüküfe kendini belli etmişti, dediği şey de mantıklıydı. Kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi vallahi.
"E hadi kızım, çocuk ağaç oldu."
"Ağaç olmasına gerek yok ki o zaten bir odun." kendi kendime fısıldayarak dişlerimi sıktım. Sinirden ne diyeceğimi bilmiyordum ve bu iğrenç bir şeydi. Sadece sinirden ağlamak istiyordum, nereden bulaştım Ali'ye? diye fısıldadım kendi kendime.
"Başka birisini bulamadın mı anne?" Dişlerimi sıka sıka söylediğim bu şeye annem tepki göstermedi. Beni takmadı bile!
"Anne!"
"Gitmiyor musun? Peki ben giderim." deyince elimle onu durdurdum. Acıtasyon yapıyordu aklı sıra.
"Tamam, gidiyorum." Diyerek salondan çıktım ve dış kapıya doğru ilerledim. Ayakkabı dolabından beyaz ayakkabılarımı alıp kapıya attım ve çok yavaş hareketlerde giyinmeye başladım. Biraz daha beklesin.
"Vicdansız olma!" Diyen iç sesimi umursamayıp biraz daha hızlı ayakkabılarımı giyindim. Yavaşça eğildiğim yerden doğrulup kapıyı sertçe kapandım. Sinirimi bir yerden çıkarmaya çalışıyordum.
Kapıyı üstüne kapattıktan sonra merdivenlerden inmeye başladım, merdivenlerden inerken de çantamdaki kulaklığı çıkartıyordum.
Alt kata inmiştim, tam kapının önünden geçiyordum ki birisi bana seslendi. Acar...
"Beni almadan mı gidiyorsun?" Yavaşça gözlerimi kapatıp ona döndüm, mavi gözleri mavi gözlerime değince daha çok sinirlendiğimi hissettim. Alayla bana bakıyordu, amacı bu yolu bana zehir etmekti. Boşuna gelmezdi zaten.
"Sana da merhaba dengesiz." Başını olumlu anlamda sallayarak eliyle merdivenleri gösterdi.
"E hadi gidelim." Sakin olmaya çalışarak kulaklığımı kulaklarıma takarak merdivenlerden indim. Kulaklığın ucunu telefonuma takıp rastgele bir şarkı açtım. Bu şimdi daha iyi hissettiriyordu. Onunla muhattap olmak istemiyorum ama bir yanım ona böyle davrandığım için suçluluk duyuyordu.
