𝗟𝗼𝘃𝗶𝗻𝗴 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗗𝗲𝗰𝗲𝗽𝘁𝗶𝗼𝗻 (ALLURING SERIES #1)

Chapter 24

Chapter 24

"Are you just going to stand there?" tanong niya.

Nag-angat ako ng tingin sakaniya. Nakita ko siyang nasa pintuan na ng kotse niya. Nakabukas na iyon pero inaabangan pa niya ako. Tumingin ako sa mamahalin niyang sasaktan at sa pintuan. Nagdadalawang isip ako kung papasok ba ako or hinde.

"Are you really sure?" tanong ko dahil baka napipilitan lang siya.

He sigh heavily. He put his hands inside the pocket of his coat. His jaw moved while frustratingly looking at me. Kaya kunot-noo ko rin siyang tinignan.

"Do I have to repeat-"

Hindi ko na siya pinatapos. "Oo na. Sasakay na!" mataray kong sabi at inirapan pa siya.

Binuksan ko na yung pintuan ng kotse niya at nagseatbelt. Palihim ko siyang sinamaan ng tingin. Nagtatanong lang naman ako ah, tapos galit siya agad?! Nakakainis! Porke't ex ko siya ay pwede na niya akong ganunin, epal talaga.

Kung hindi lang nasiraan yung pesteng kotse ko. Hindi naman ako sasakay dito sakaniya. Bakit nga ba nasiraan 'yon? Okay pa naman 'yom ah! Sumakay narin siya sa kotse at nagseatbelt. Bumagabag sa isipan ko ulit yung panahong kame pa. Yung panahong hindi pa niya ako niloloko. And, just like before the car still smell like him.

"Pumunta muna tayo sa bahay ko. Then, you can drop me off sa malapit na bookstore." sabi ko.

Nilabas ko yung phone ko sa bag para magscroll muna sa instagram account ko. Wala akong planong makipagchikahan sakaniya 'no! Bahala siya sa buhay niya. Swerte siya at pumayag akong sumakay dito kahit sa dami ng kasalanan niya sa'kin.

"Teach me the direction. I don't know where your house is,"

"Yeah. Right?" sabi ko na lang pero abala parin sa phone.

Tinuro ko sakaniya yung direction ng bahay namin. Medyo naguguilty nga ako eh dahil mukhang rude ako sakaniya. Pero siya naman yung magdemand nito kaya wala dapat siyang reklamo.

"Is this okay to her?" tanong ko sakaniya.

He looked at me he raised his brow like he don't know what I'm talking about. "Who?"

Gusto kong matawa dahil sa sinabi niya. Still the same, huh... Manloloko parin. Kailan ba siya magbabago? Pero, ngayon hindi na ako magpapaloko sakaniya dahil alam ko na 'yan, alam na alam ko siya.

"You're acting like... you don't know her." sarcastic kong sabi sakaniya.

He stopped the car dahil may dumaan pang ibang sasakyan sa harapan. Hapon palang at madami pang nagmamaneho sa oras na 'to. Maraming kotse din yung nakaparada sa gilid ng sasakyan.

"Because I don't know who are you talking about," sarcastic niya ring sabi sa'kin at sinandal yung ulo sa headrest ng kotse niya.

"Nevermind. Mukhang nahahandle mo naman kapag nagseselos siya." mapait kong sabi.

I crossed my arms on my chest while looking outside the car. Kinuha ko yung phone ko ulit para sabihin kay Emily na bukas ko na ipapakuha yung kotse, nakapark naman 'yon malapit sa cafe.

"I will wait here," sabi niya kaya tumango na lang ako at lumabas muna sa kotse niya para ilagay yung mga gamit ko.

Nagpaalam muna ako kay Mama na may pupuntahan ako bago ako lumabas ulit. Nakita ko yung kotse niya na nagaabang sa labas. Pinagdikit ko yung dalawang palad ko dahil ang lamig. Binuksan ko na yung pintuan ng sasakyan niya at pumasok na sa loob.