GIRL BEHIND THE MASK

Chapter 105: His weakness

Kean pov:

Kinapa ko ang higaan habang nakadapa ako, bigla akong napabangon saka mabilis na hinawi ang kumot. “Ano yon, nanaginip lang akong kasama ko siya kagabi?” tingnan ko ang sarili, i still wearing my boxer shirts. Pilit kong inaalala kong nangyari ba ang masayang pangyayaring yon o nanaginip lang ako? Gusto ko ng suntukin ang sarili ko dahil hindi malinaw ang lahat dahil sa nakainom din ako kagabi pero ramdam ko nakasama ko siya.

Pero asan na siya?

Buntong hininga akong bumagsak sa paghiga saka tumingin sa kissame, sumasakit ang sentido ko pero gusto ko paring maalala ang lahat.
Natigilan ako sa pag-iisip nung may marinig akong ingay na parang pinipihit ang doorknob ng kwarto ko. “Wala naman akong kasama sa bahay pero bakit parang may ibang tao? Hindi kaya may magnanakaw?”

Mabilis akong bumangon, saka kinuha ang baseball bat malapit sa may pinuan ko, hinanda ko ang sarili baka kagaya rin ito nung nasa bahay ako ni Grace may biglang pumasok na magnanakaw. Hinawakan ko ng maayos gamit ang dalawang kamay saka ako nag abang sa papasok at ihahampas ko sa kanya ng malakas ang baseball bat para makilala ko na kung sino ang nanloob at maipakulong na.

Naramdaman kong pabukas na ang pintuan, mas lalo kong hinawakan ng maigi ang baseball bat at nakahanda ng ihampas sa papasok ng pintuan, nasa may pag bungad lang ako kaya imposibleng hindi siya tamaan pag pinalo ko sa kanya ang matiga na bagay na to.
“Talagang wala na kayong pinipiling oras mga magnanak-aahhh....” “Waaaahhhh.....” sabay kaming sumigaw ng malakas nung mabuksan na ang pintuan at nagkaharap kami.

Nabitawan niya ang dala na siyang nakapagpabalik samin sa realidad “Patrick/Kristine?” parehong gulat naming tawag sa mga pangalan namin. Dahan-dahan ko namang bimitawan ang baseball bat dahil hindi parin ako naniniwala sa nakikita. “Ginulat mo naman ako, look at what you did, i drop all the foods i prepared you for breakfasts.” pakiramdam ko naistatwa ako sa kinatatayuan.

I can't believe i saw her.

“Pat, are you alright?” hindi ko alam kong anong sasabihin, nanatili lang akong nakatitig sa kanya. Lumapit ito sa akin saka ako hinawakan sa kamay. “Is there any problem? Did i hurt you? Sorry if i cooked your food i just wanted to experience to serve food for you. Don't worry, i pay all the damaged i've done.” nung mapansin niyang hindi ako nag reak inisip niya atang nagalit ako kaya mabilis niyang dinampot sa sahig ang nabitawang pagkaen na nagkalat. Kaso nabasag ang baso at plato kaya nasugatan ang kamay niya.

“It's okay, ako ng gagawa.” mabilis kong kinuha ang kamay nitong may hawak na bubog. Nataranta ako ng makitang may dugo ito kaya dinala ko siya sa banyo para hugasan ang kamay niya at alam kong nasasaktan siya dahil napapangiwi siya. “Does its hurts?” tanong ko, umiling siya pero makikita sa mukha nito ang takot dahil namumutla na ito.

Nung matapos kong linisan ang kamay nito, lumapit kami sa may kama ko saka ko siya iniwan saglit at nagtungo sa medicine cabinet ko para kunin ang gamot.
After kong malinisan ang kamay niya at malagyan ng benda, nilinisan ko na ang nagkalat sa sahig matapos ay inalok ko ito para bumaba at ituloy ang pagkaen kaso sabi niya yon lang naluto niya.

“Magpapadeliver nalang ako.” saad ko tumango naman ito. Magpapadeliver na sana ako ng biglang tumawag si Grace “Where the hell are you?” sa lakas ng boses nito sa kabilang linya alam kong narinig din iyon ni Kristine. Nung nilingon ko siya, she just smile while sign her hands like ‘Go ahead.’ tumango ako saka ako dumistansya ng kunti.

Galit ito at hindi ko alam paano magpapaliwanag dahil kung anu-ano ng lumalabas sa bunganga nito. Mahal ko siya pero kung umasta naman siya, mas malala pa siya sa nanay ko...

.

.

Mady pov:

Nakita kong nag iba ang reaksyon ni Kean, at alam kong galit si Grace. Sinong hindi, nagpadala ako ng email na may katabi sa higaan si Kean at yakap niya ito.
Ginawa ko yon ng hindi niya nalalaman with the help of my teams.
Sisiguraduhin kong mababaliw ka Grace kakaisip kong sino ang babaeng kasama niya buong gabi.