ست الحسن ( الجزء التانى )

الفصل الرابع عشر

الفصل الرابع عشر

جواز!! جواز مين ؟
دا السؤال اللى خرج من نجلاء رداً على جوزها... ضحك " سامح" ضحكه مجلجله وعينه على نورا :
- ههه دى جوازه لقطه .. مش اى حاجه والسلام .
الجملة استفزت وائل جداً فسأل بضيق:
- ولمين بقى الجوازه اللقطه دى ان شاء الله ؟
ضحك اكتر بشكل مستفز وهو بيرد على ابنه :
- لا ياحبيبي مش ليك ؟ انت لسه دورك مجاش،!
- دورى!!
خرجت من وائل بدهشه غريبة على اسلوب والده وكان هايرد عليه ويفكره بموضوع نسمه لكنه اتفاجأ ب" ياسين" اللى شارو بايده يوقفه واتولى هو مهمة السؤال :
- بجولك ايه يا" سامح" ياولدى ماتجيب من الاَخر وتجولنا انت تجصد مين بكلامك ده ؟
وزع نظراته عليهم تانى يسأل
- عايزن تعرفوا على مين الكلام ؟
نفخت صباح بضيق :
- ماتجول ياولدى وخلصنا تجصد مين بكلامك؟
ضحكت نورا باستخفاف:
- ايه ياوالدى ؟ يكونش انا المقصوده !
زعقت نجلاء فى بنتها:
- بس يابنت ماتخديهاش حجه .. دا اكيد يقصد حد من العيله!
نظر لمراته مكشر
- لا بقى مافيش حد من العيله وانا اقصدها هى ياست نجلاء .
نجلاء الكلام وقف على لسانها من الصدمه ونورا نظرت لوالدها بذهول :
- انت بتتكلم جد ياولدى ؟
- طبعا امال ايه ياروح والدك .. دا انت باضتلك فى القفص يابت .. العريس صغير اوى ومقاربلك فى السن والفلوس اللى عنده تغطى عين الشمس وو..
- حيلك حيلك .. مش تجولنا واد مين الاول ؟ خلينى اعرفه مدام من بلدنا.
قالها ياسين بمقاطعه وعصبيه... وقدام نظرات الدهشة والغضب من الجميع .. رجع بظهره للكنبه وايده مسنوده على طرفها فرد عليهم بمنتهى السهوله:
- اسمه معتصم ! معتصم ابن العمده هاشم !!
...........

طنت الحلوه!!
الكلمة كانت بترن فى ودانه بشكل مستفز وهو بيتقدم بخطواته ناحيتهم وسعير من الغضب بيغلى جوا قلبه وظاهر فى عيونه وهو شايفها شايله الولد بوش مخطوف بعد ما سمع ضحكتها معاهم من ثوانى قليله.. والراجل الغريب واقف قبالها بمسافة قريبة اوى وابنه اللى عامل فيها طفل صغير ماسك فيها بأيديه الاتنين وحضنها .. وصل عندهم بشراره وناره وقبل ماينطق بكلمة بدأت هى بلهفة واضحه ولجلجه فى صوتها مصاحبة توترها :
- اااتعالى يامدحت دا دول جيرانا هنا وو....
- عارف !!!
قالها بمقاطعه وحده فى الاسلوب .. فرد والد الولد بضحكه ودوده
- انتى بتعارفي مين يادكتورة ؟ احنا جيران من زمان مع الدكتور مدحت .. وساكنين فى الشقه اللى فوق انا ومراتى المحاميه مرفت عبد المقصود وانا ابقى
منصور ابراهيم محاسب فى بنك كبير هنا .
هزت بدماغها بتفهم ترحب بيه وهو وجه كلامه لمدحت
- اخبارك ايه يادكتور ؟ بقالك فتره ماحدش بيشوفك يعنى ؟.. هو اللى يتجوز برضوا يختفي وماحدش يشوفه !
كان بيصك على اسنانها وهو بيحاول يمسك اعصابه بصعوبة فى الرد باللى يستاهلوا :
- معلش الدنيا مشاغل وانت اكيد عارف حياة الدكاترة ازاى ؟ يعنى مثلا انا دلوقتى متأخر على شغلى والمدام كمان متأخره على كليتها .
وجه الاخيره لنهال بنظرة تحذيريه خلتها تفوق لنفسها وتنزل الولد عالارض بسرعه وتوتر :
- ما انا كنت نازلة حالاً اهو والله .
مسكها الولد من رجلها بأصرار:
- خلاص خُدينى معاكى نلعب مع بعض وماتسبنيش !
- لا انت هاتحصل الباص عشان ميعاد الحضانه ياللا بقى .. عن اذنكم ياجماعه اتشرفت اوى بيكم
- قالها منصور وهو بيرفع الولد عن الارض والولد بيرفس برجله وهو رافض .
عينها فضلت متابعه الولد ووالده شايله ونازل بيه لحد اما اختفى عن نظرها خالص وبعدها رجعت الناحيه اللى قبالها.. فاتفاجأت بنظراته الحاده وكأنها بتطلق شرار عليها .. بلعت ريقها تبرر :
- انا والله لاجيته جدامى وزى ما شوفت هو اللي شيبط فيا .
ارتفعت زاوية بقه بابتسامة ساخره .
- ايوه صح ما انا خدت بالى ياطنت ياحلوه .. انزلى حالاً خلينى اوصلك واشوف شغلى بدال ما اصور جتيل حالاً ياللا ..
قال الاخيره بشخطه وهو بيجز على اسنانه قبل ما ينزل السلم بسرعه وما يخنقهاش بأيده .
وهى اخدت نفس طويل تهدى بيه نفسها قبل ماتنزل هى كمان بسرعه تحصله وتتلقى جزاءها منه .
.............................