Not perfect at All© (Aan het verbeteren)

Hoofdstuk 25- Briefjesgesprek

Ik zwaaide nog een keer naar Nathan, voordat ik me omdraaide en naar Lucy rende. Ze stond daar met Alexander, Emilie en Arthur. Arthur had zijn arm rond Emilie's schouders en ik zag Alexander iets in Lucy's oor fluisteren waardoor ze moest lachen. Ik glimlachte. Het was zo'n schattig beeld.

"Aw, cutie's!" glimlachte ik. Ik zag dat Lucy blozend een stap weg van Alexander stapte en Alexander wierp me een boze blik toe. Ik haalde mijn schouders op en wierp hem een ontschuldige glimlach. Hummend begon ik in mijn tas te rommellen opzoek naar een appel. Voordat ik de appel kon nemen, plaatste iemand twee handen op mijn heupen en tilde me de lucht in.

"Max!"lachtte ik. De wind speelde met mijn haar toen ik in de lucht hing. Max draaide me om en zette me terug neer op de grond. Voordat ik nog iets kon zeggen, waren Max' lippen al op de mijne. De kus was perfect zoals elke keer hij me zoende. Toch leek er iets wanhopigs in te zitten.

Ik liet het knagende gevoel van me afglijden toen ik hem terugzoende. Mijn beide armen gingen bijna automatisch omhoog en rustten op zijn schouders terwijl ik met mijn handen met zijn ravenzwarte haren speelde.

Het was alsof we in onze eigen wereld waren. Onze eigen cocon. Geen drama, alleen onze liefde voor elkaar.

We werden uit ons sprookje gehaald door de schrille bel. Ik beet zachtjes op mijn lip terwijl ik terugtrok en mijn eigen opende. Max had zijn ogen nog steeds gesloten en ik zag dat er een frons op zijn gezicht lag. "Hey", zei ik zacht terwijl ik een hand op zijn kaak legde,"Wat is er?"

Max' oogleden vlogen open en lieten meteen zijn helderblauwe ogen zien. Verschillende emotie's spookten door zijn ogen voordat hij met zijn hoofd schudde en me een kleine glimlach gaf.

"Niets. Het is niets."

Ik knikte, nog steeds niet overtuigd, maar liet het onderwerp gaan. Ik glimlachte en pakte zijn hand.

"Kom, we zijn al te laat voor onze eerste les." Max rolde met zijn ogen en grijnsde naar me. "Alsof ik nooit eerder een les heb overgeslaan." Ik klopte zachtjes tegen zijn arm. "Zo'n badass." lachtte ik. Max speelde met mijn vingers en keek er glimlachend op neer.

Zachtjes grinnikend schudde ik met mijn hoofd voordat ik ons verder trok. Naar de les toe.

"Kom op. Ik wil al niet meer problemen hebben dan dat ik nu al heb." Max rolde speels met zijn ogen maar zei er niets op. Ja, ik weet het. Ik ben braaf. Op dat gebied. Er is niets mis mee om de regels te volgen! Ja sommige regels zijn er om gebroken te worden, helemaal mee eens.

Maar er zijn regels niet voor niets.

Ach ja. Ik tikte ongeduldig met mijn voet op de grond terwijl de vrouw van het secretariaat een briefje schreef. Ze draaide zich met opgetrokken wenkbrauwen naar ons om. "Nog één keer te laat en je moet nablijven, jongedame." Ze draaide zich om naar Max, die er verveeld uitzag.

"En jij", ze pauzeerde even om Max in zich op te nemen,"zal ook nooit veranderen. Nablijven." Max rolde met zijn ogen en knipoogde stiekem naar me. Ik onderdrukte een giechel en verborg mijn glimlach achter mijn hand. Ik pakte mijn briefje voor de leerkracht en liep met Max aan mijn zij naar de les.

Hij gaf me nog een vlugge kus op mijn voorhoofd, voordat hij zich omdraaide en zich naar zijn eigen les repte. Ik zuchtte en glimlachtte. Ik ben blij dat alles terug oké tussen Max en me is. Vandaag was tot nu al perfect. Max was ongewoon vrolijk en ik vroeg me af wat hem zo vrolijk maakt zo opeens.

Schouderophalend klopte ik een paar keer op de deur voordat ik de deur opendeed en de klas binnenstapte. Meteen draaiden alle hoofden zich in mijn richting en ik voelde mijn wangen warm worden. Ik beet zenuwachtig op mijn lip en overhandigde de leerkracht het briefje.