Aşkın Rengi Kırmızı (Renkler Serisi)

🌹4.Bölüm❤️

Medya Peri!!!
-
Müstakbel kaynanam kahvesini höpürdeterek içerken ortam fazlasıyla gergindi.

Herkesin gözü bendeydi.

Yerimde huzursuzca hareketlendim. Kahvemi içerken göz ucuyla tepkilerine bakıyordum.

Her an kaçabilirdim.

"Eee?" Ortamdaki sessizliği bozan Mustafanın ablası olmuştu. Ardından devam etti.

"Kıza öcü gibi bakmaya devam mı ediyoruz? Yoksa tanışsak mı? Ya da nasıl oldu ne zamandan beri diye sorsak mı?"

"Neyini soracağım? Onaylamıyorum."

"Anne!" Diye uyardı onu Mustafa.

"Ne iş yapıyorsun sen?"

"Tarih öğretmeniyim. Ama atanamadım."

"İş yapmıyorsun yani boşsun."

"Bu kadın kim anne?" Ayçanın yaşlarında olduğunu düşündüğüm esmer çok güzel bir kız geldi ve konuşmayı ilk başlatan Mustafanın ablasının yanına oturdu. Böyle söylemek garip oluyor ama adlarını bilmiyorum ki.

"Dayının nişanlısı."

"Mustafa dayımın oha."

Hızla yanıma gelip elini uzattı.

"Ben Zeynep. Annem Asiye. Teyzelerim Yasemin ve Leyla. Dayım ve yengem Murat ve Hande. Anneannem Derya. Senin adın ne? Bu arada saçlarına bayıldım. Tarih öğretmeni olduğunu duydum bana yard-" Daramalı tüfek gibi konuşmasını Asiye Abla bozdu.

"Zeynep rahat bırak kızı."

"Anne yabancı değil ki. Yengem sonuçta."

"Lavaboyu kullanabilir miyim?"

"Gel ben seni götüreyim canım yengem." Yengem kelimesini üstüne basarak söyledi. Sonra da Periye bir bakış atıp kolumu tuttu.

"Hadi gidelim."

"O kadar mutluyum ki anlatamam."

"Niye?"

"Dayım o Peri cadısına kalmadı ya. Anneannem zorla yamayacaktı yoksa. Neyse bunları bol bol konuşuruz canım yengem."

"Zeynep."

"Efendim."

"Bana bir daha yenge deme geliyorlar bana."

"Tamam yenge."

"Zeynep!"

"Tamam tamam abla diyeyim o zaman."

"Olur o. Birsen Abla."

"Adında çok güzelmiş. Ay ben seni çok sevdim."

"İzin verirsen tuvalete gireceğim."

"Gir tabi gir."
-

Tartışma sesleri yükselirken herkes gibi bende salonda oturmuş içeriki odaya bakıyordum.

Mustafa ve annesi girmiş yaklaşık 1 saattir tartışıyorlardı.

"Sen üzülme. Zamanında beni de kabul etmedi. Ama şimdi 7 yaşında
kızım var."

Üzüldüğüm şey beni kabul edip etmemesi değil. Olanlar gerçek değildi zaten. Benim yüzümden annesiyle arasının bozulmasına çok üzülürdüm.

"Allah bağışlasın."

Kapı açılınca Mustafa bir hışımla odadan çıktı. Annesi ise arkasından bakakalmıştı.