🌹23.Bölüm❤

5.7K 183 4
                                    

Sabah kalkar kalkmaz kahvaltıyı hazırlamıştım. Kahvaltı da adeta kuş sütü eksikti.

Son kez kendime ve Mustafaya çay doldurup Mustafanın gece uyuduğu odaya girdim.

Belki de gece düşünmüştü ve şuan iyiydi.

Kapıyı açtığımda yatak toplanmıştı ama Mustafa yoktu.

Şaşkınlıkla odaya girdiğimde içeriki banyoya göz attım.

Yoktu.

Ne yani sabah erkenden mi gitmişti?

Odadan çıkıp kapıyı kapattım.

Gece geç gelip sabah erkenden çıkmıştı.

Mustafada gerçekten bir şeyler vardı. Basit bir şey diye düşünmüştüm ama basit değildi. Asla böyle davranmazdı.

Kahvaltı yapmadan sofrayı topladım. İştah falan kalmamıştı.

Evde salak gibi oturacağıma mahalleye gitmiştim.

Şu birkaç gün içinde annemleri özlemiştim.

Kapıyı açtıklarında beni gördüklerine hem şaşırmış hem de çok mutlu olmuşlardı.

Ayça yine benimle uğraşıyordu elbette.

Neymiş zaten evlenmişim yinede kurtulamamışlar benden.

Aman ben sana bayılıyorum.

Velet.

Annem Mustafayı sorunca erkenden işe gittiğini söyledim. Benim izinli olduğumu zaten biliyorlardı. Hem sıkıldığımı hemde onları özlediğimi söyledim.

Bugün de böyle geçiverdi. Akşam olurken evde kalmak istesem de annem bildiğin kovdu beni. Kocam gelirmiş onu karşılamalıymışım.

Eve geldiğimde yine gelmemişti.

Böyle durunca canım sıkılıyordu. Evde birkaç değişiklik yaptım. Yemek yaptım.

Saate baktığımda yine geceye geliyordu ve Mustafa yine yoktu.

Gelmeyeceğini bildiğim için daha fazla beklemek istemedim.

Gelmek istemiyorsa kendisi bilirdi.

Dün endişelenmiştim ama bugün biliyordum bilerek gelmediğini.

Odama geçip uyumuştum.

Duyduğum tıkırtılar ile gözlerimi açmıştım.

Mustafa sessiz olmaya çalışarak hızla dolaptan kıyafet alıyordu.

Kafamı kaldırmadan konuştum.

"Hızla al ki yüzümü görme. Yüzümü görsen incilerin falan dökülür."

Kısa bir an bana bakıp bir şey söylemeden odadan çıktı.

Gün doğmuştu ve odaya kıyafet almaya geliyordu.

Gerçekten çok şey değişmişti.

Ya da belki de her şey aynıydı ama ben aptal olup yeni anlamıştım.

İçimde biriken öfke ile gözlerimi kapattım.

Bugün evde sessiz sessiz oturmak yerine okula gitmiştim.

İzin hâlâ bitmemişti ama ben okula gitmiştim. İznimi yarıda kesmiştim.

Derse girmeme öğrenciler şaşırmıştı. Hatta benim sınıfım neden iznimi tam bitirmedim diye sorguluyordu. Okula gitmeme rahatsız olduklarından değil neden yeni evli olarak döndüğümü merak ediyorlardı.

Aşkın Rengi Kırmızı (Renkler Serisi)حيث تعيش القصص. اكتشف الآن