His Only Beloved (COMPLETED)

Chapter 3

(A/N: short update. Enjoy)

"Hey," napalingon si Lou ng marinig ang boses ni Hanz. Maluha-luha niyang tinignan ang kaibigan, hindi siya nag-alangan pang punasan ang mga luha.

Hanz already saw everything. Her laughs, her tears, and all her dramas. He's always been there for her.

What's the use of pretending that you're okay when your actually not.

Nang makalapit si Hanz ay agad niya itong niyakap ng mahigpit. Ramdam niya ang pagkagulat nang kaibigan ngunit hindi na ito nagsalita pa at niyakap din siya pabalik.

Tahimik silang dalawa, walang may nagsalita. Naiiyak na hinigpitan ni Lou ang yakap niya na parang ayaw niyang makawala sa mga bisig ni Hanz.

At that moment she feel herself secure. Sobrang comfort and sincerity ang naramdaman habang yakap-yakap niya ang kaibigan.

Only Hanz can make her feel this way.

"Lou," tawag ng kaibigan sa pangalan niya. "What happened? Why are you crying?" mahina siya nitong tinanong.

Napapikit siya sa lambot ng boses ni Hanz. Napabitaw siya sa yakap nilang dalawa at tinitigan sa mata ang lalaki.

"His here..." yun lang ang tangi niyang sinabi. Kunot nuo siya nitong tinignan. Nagtatanong ang kanyang mga mata.

"Sy's here." pinanood niya ang reaksyon ni Hanz ngunit wala siyang makita na gulat sa reaksyon nito.

Mukhang alam ni Hanz na nandito ang Asawa niya.

"Nagpakita siya sayo?" hindi niya narinig ang sinabi ni Hanz dahil masyadong mahina ito sa pandinig niya.

"May sinasabi ka?"

Namilog ang mata ng kaibigan. Parang nagulat pa ito sa tanong niya.

"May alam ka bang hindi ko alam Hanz?" taas kilay niyang tanong. Nagdududa siyang tumitig kay Hanz.

"W-wala. Hindi ko alam na n-nandito siya." Iling na sagot nito at iniwas ang tingin sa kanya.

"What should we do? He knows about Sofio!" panic kong sambit.

I know I am selfish when it comes to my son. Ayoko lang na madamay pa siya sa kademonyohan nang Tatay niya. I don't want to see Sofio hurting lalo na kapag si Sy na ang dahilan.

I already lose Harold, ayokong pati si Sofio ay mawawala sakin. Magkakamatayan muna kami bago niya makuha ang anak sakin. As if naman ay papayag siyang makuha ni Sy si Sofio.

"Calm down Lou."

"How can I calm down Hanz? Nandito siya. Sinundan niya tayo! Ayokong mawala sakin ang anak ko. Kukunin niya sakin si Sofio. Ayaw ko! Hindi puwedeng mawala na naman sa akin ang anak ko." Her hands started to shake out of fear. Bumalot na sakanya ang takot na mawaln ulit ng anak. Hindi niya kaya. Mababaliw siya.

"As long as nandito ako hindi ka niya sasaktan. I will do everything in my power to protect you and Sofio."

Nanghihina man ay tinanguan nalang niya ang kaibigan. Lou let herself calm down for a moment. Nang kumalma siya ay tumingin ulit siya sa kaibigan. Naalala niya ang sinabi ni Marisa about kay Anacleth.

He was about to speak when she cut him off.

"Hanz... Can I ask you something?" May pagaalinlangan pa niyang tanong sa lalaki.

"What is it?" Malambing na sagot sa kanya ng kaibigan.

"Kamusta kayo ni Anacleth?"

Napatigil bigla si Hanz sa tanong niya. Base sa expresyon ng kaibigan ay hindi nito alam ang sasabihin.

"She's fine... I guess." hindi tumingin sa kanya si Hanz. Ramdam niyang hindi komportable ang kaibigan pagusapan si Anacleth.

"Hanz." tawag niya sa pangalan nang kaibigan. "Ayokong pangunahan ka, kung hindi pa talaga nawawala jan sa puso mo si Stephanie. Please let Anacleth go. Hindi niya deserve ang ganito Hanz." Diretsahang saad ni Lou.

"I c-can't." Nauutal nitong sambit. "She told me na maghihintay siya, kahit gaano pa katagal. She will wait for me." madiin na sambit ni Hanz.

Napailing si Lou sa sinabi ng kaibigan.

"Okay, sabihin na nating maghihintay siya. Pero hanggang kailan Hanz? May balak ka ba talagang bumalik sa Pilipinas kung sakaling hindi ako papauwiin ni Mommy? May balak ka ba talagang bumalik sa kanya?"

"I don't know Lou..."

"Hanz... I will ask you one question. Please answer me honestly."

"May relasyon ba kayo ni Anacleth?"

"Y-yes."

"Did you court Ana because you really love her? Or you just court her to forget Stephanie?" pinigilan niyang mainis kay Hanz.

Hindi niya iyun gawain. Ang mangnakit ng tao. Hindi iyun ang pagkakilala niya kay Hanz.

Pero tila umusbong ang inis niya ng sagutin nang kaibigan ang tanong niya.

"She reminds me of Stephanie." Walang preno nitong sabi. Mukhang wala man lang bakas na pagsisisi sa mukha nito.

Hindi napigilan ni Lou ang sampalin si Hanz. Napa-aray ang kaibigan sa lakas nang sampal niya.

"Sh*t! What was that for Lou?!" sinamaan siya nito ng tingin.

"Gago ka pala ih! Iniwan mo sa Pilipinas ang girlfriend mo Hanz! Paano kung hinahanap ka niya? Paano kung nagalala siya sayo? Ilang taon ka din nawala?! How can you do that to her?!"

"She's not that special to me!" he said.

Nagulat pa siya dahil sa tagal nilang magkaibigan ngayon lang siya sinigawan ni Hanz.

"If she's nothing to you then let her go! Hindi niya deserve ang lalaking wala namang balak siyang mahalin pabalik. You don't deserve her Hanz, because she deserves a man who is not you." May bumalatay na sakit sa mukha ng lalaki.

Hindi na niya ito pinasalita pa at iniwan nalang niya ito sa balkonahe ng apartment nila.

to be continue...