LAST

334 10 0
                                    

"There is no love without forgiveness, and there is no forgiveness without love."

Lou's POV

"Live your life and be happy with or without me..."

How can i live my life again when you're not with me here anymore? How can i be happy knowing i won't be able to see you, touch you, make love with you again?

"Sy you fucking idiot! You promise me... Why did you left me again?," i burst out into tears as i remember what happened that day on our son's birthday party. He confess to everyone his mistakes and that he was sorry for what he did to our family. I can hear everyones whispering bad things to my husband. Puno ng judgement ang tanging naririnig ko na lumalabas sa mga bibig nila. I want to curse them and defend Sy from their horrible statements pero hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.

Gusto kong ibuka ang labi at magsalita ngunit nawalan ako ng boses para depensahan ang lalaking minamahal. Alam mo yong feeling na gusto mo ipaglaban ang taong importante sayo pero nagpa-apekto ka sa mga sabi-sabi ng iba. I wish i was strong enough to fight for him. To fight for us.

"Mommy stop crying... hindi magiging masaya si Dad kung makikita ka niyang umiiyak," napasinghot ako ng sipon ng tumabi sa akin ang anak ko. Gosh he really looks like his Dad. Napatitig ako sa aking anak, napadako ang palad ko sa pisngi niya. I caress his chubby cheeks as tears once again drops from my eyes.

"I miss your Dad, baby,"

Sofio's little hand reach for my cheeks and wipe the flowing tears running down from my eyes.

"Let's call Daddy then?" tanong niya sa akin na tinanguan ko naman bilang sagot. Hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako patayo. We walk our way inside his room. Lumapit siya sa right side ng kama niya where his side table is located, sa ibabaw ng side table na 'yon ay naroon ang telepono. Since his only four we didn't allow him to have his own phone, siguro kapag maghi-high school na siya. Ayaw kasi namin na ma-drain out siya, knowing the social media works in this generation.

He dialed something on the telephone, after seconds it started to ring. Parang mawawalan ako ng hininga habang naghihintay sa kabilang linya na sumagot sa tawag ng anak. Napatakip ako sa bibig upang pigilan ang malakas na pagsinghap ko.

"Hello,"

"Daddy?"

"Yeah son?" narinig ko ang malambing na saad ng sa kabilang linya.

"I miss you Dad, but Mommy misses you more," i bite my lower lip as my son look at me like he's teasing me. I rolled my eyes at him and playfully pinched his cheeks. Natawa naman siya ng mahina bago binaling muli ang attensiyon sa kausap.

Ilang minuto natahimik ang nasa kabilang linya, kung hindi lang ito tinawag ng anak ay mukhang walang plano ito magsalita.

"Tell your mommy, i-i miss her too..." mahina nitong sambit ngunit narinig ko parin ito. Namula ng kunti ang pisngi ko.

"Kailan po kayo uuwi sa bahay Daddy?"

"Maybe one more month son?" medyo may pagaalinlangan nitong sabi sa anak. Nadisappoint naman ako sa narinig.

"Give me the telephone 'nak." binigay naman sa akin ni Sofio ang telepono at umupo sa kanyang kama. Nanginginig ang kamay kong hinawakan ang telepono.

"Hello." bati ko sa kausap.

"W-what?" kahit hindi ko ito makita ay ramdam ko naman ang takot sa boses nito. Ganyan nga Syn Andrew Demonteverde! Matakot kang hinayupak ka sa'kin!

"Kailan ka uuwi?" i try to make my voice more firmly.

"Sa next month pa nga," he said smoothly to me.

"Ilang buwan ka na diyan sa Amerika, baka naman may babae ka na d'yan ah!" May pagdududa kong sabi.

"Kung hindi ka pa din uuwi sa next month sisiguraduhin kong 'di mo na kami makikita ng mga anak mo!"

I heard him laugh loudly making my brows cocks up. "Tataguan mo ako ulit ng anak?"

"Oo!" binaba ko agad ang tawag at pabagsak na umupo sa malambot na kama ni Sofio. I caressess my stomach.

Its been two month since malaman namin na buntis ako sa ikatlong anak namin ni Sy. My husband is busy expanding our business. Nasa America siya ngayon dahil nagpapatayo sila ng branch ng hospital namin. Kasama niya si Sean kaya naiwan kaming mga asawa nila dito sa Pinas. Sabrina and I are friends now, i know some people will find it weird to be friends with your husband's ex. Dahil kahit ako noong una ay naweweirduhan rin sa sitwasyon namin. But past is past now. We're more focus now on our future.

Dahil hapon na rin ay nagpasya akong magpahinga muna, hinatid ko pa kasi si Sofio sa kabilang bahay kung saan nakatira sina Sab. From kabit ng asawa ko to kabit-bahay na namin ngayon hahaha.

I took a very long nap. Napamulat ako ng maramdaman na may kamay na humahaplos sa bandang tiyan ko.

"Wake up love,"

I groan as a response. Sino ba itong isturbo sa tulog ko?

"Wakey wakey my pretty pregnant wife," naramdaman ko ang labi nito sa tenga ko.

I open my eyes again, i saw a handsome man who looks exactly like my husband. I smile a little and reach for his face. Maingat naman siyang lumapit sa'kin.

"Umuwi ka?" i ask. Akala ko ba next month pa?

"Takot ko lang na taguan mo 'ko ulit," pareho kaming tumawa ng mahina.

Tinulungan niya akong makaupo sa kama pagkatapos ay tinabihan niya ako. Binalik niya ang malaking kamay sa tiyan ko at ngumiti.

"Why are you smilling?"

"I miss you." He kiss my forehead and give me peck on my lips.

Tinarayan ko siya, "Miss daw ako, kung 'di nga kita tinawagan hindi ka rin naman uuwi."

"I'm sorry, love. I was so focus on expanding our business since our family is already growing. I want to give our children everything they wanted that's why I'm working so hard."

"I know, but I hope this will not happened again. Isipin mo rin na may anak at asawa kang naghihintay sa'yo umuwi. You should know how to balance your work and personal stuff, love."

"I will keep that in mind. Thank you for understanding."

"Don't leave us again ah,"

"Never again my love." He give plenty of kisses on my forehead and intertwined our hands.

I've never been this happy. My husband and our children is my happy place. They are a part of me that i'll always want and need. Sy and I are not perfect. We make mistakes and we learn from it. Sabi nga nila, the first step to understand forgiveness does not exonerate the perpetrator. Forgiveness liberates the victim. It's a gift you give yourself.

And as a gift to myself, i forgive my husband and start a new. Like what i have vow infront of God. Mananatili akong sa kanya hanggat sa huling hininga ko.

"A successful marriage requires falling in love many times, always with the same person." - Mignon McLaughlin

FIN



-------------

Author's last note: Hello! Thank you for being with me and for supporting my stories. Advance sorry nalang po sa madisappoint sa ending (kung meron man) haha. I decided to end this story kasi wala na talaga akong maisip na idadagdag pa hehe. Sana nagenjoy kayo basahin ang kuwento nina Sy and Lou! Salamat sa mga nagvote at nagcomment! I really appreciate you all <3

Be happy and always choose to be kind :)

His Only Beloved (COMPLETED)Where stories live. Discover now