His Only Beloved (COMPLETED)

Chapter 18

Today is sunday, kakatapos lang namin magsimba. Bumabyahe kami ngayon papunta sa bahay ng mga Demonteverde. Nagrequest kasi si Tita Sarah na kung puwede ay sa kanila na muna si Sofio ngayong araw dahil miss na miss na daw nila ang kanilang apo. Pumayag naman agad si Sy dahil sinabi ko na sa kanya na magsusurprise visit kami sa magasawang Dela Cruz. Tahimik lang akong nakikinig sa kuwentuhan ng aking mag-ama. Dahil medyo may kalayuan ang city sa ancestral house ng mga Demonteverde ay nagutom kami dahil hindi kami kumain ng breakfast. We ordered our breakfast sa jollibee drive thru. Nagpark muna saglit si Sy sa parking lot ng Jollibee para makakain. Nasa kandungan ko na ngayon si Sofio dahil gusto niya daw na subuan ko siya. Napakaclingy talaga ng baby boy ko! Mana sa Tatay.

"Mommy next week ay birthday ko na po. Gusto ko po magcelebrate po sa beach Mommy. Tapos invite ko si teacher kong chicks. Tapos mga new friends ko po. Tapos si Manong guard po na mabait tapos si Tito Sean and Tita Sab and sina Lolo and Lola ko po." sabi niya habang ngumunguya ng chicken joy. "Daddy diba sabi mo paplay ulit tayo beach volleyball. Diba?"

"Baby don't talk when your mouth is full. Baka mabulunan ka, okay?" malambing na saad ni Sy. Tinanguan naman siya ng anak namin at nagpatuloy sa pagkain ng chicken joy niya.

Halos abutin kami ng isa at kalahating oras bago makarating sa ancestral house nila Sy. Meron naman kasi silang mansion sa isang subdivision sa city, but Tita Sarah and Tito Angelo prefer living at the countryside. Tatlong buwan na rin nung nagdecide silang manatili sa ancestral house ng pamilya ni Tito Angelo. Ganun talaga siguro kung may edad kana, mas pipiliin mong tumira kung saan at peace ka at may preskong hangin. We we're welcome by four maids, bilib parin ako sa yaman ng pamilya ng asawa ko. Na kahit sa maliit na bayan na sila nakatira ay marami pa rin silang mga helpers sa bahay.

"Magandang umaga po Senyorito Sy at Senyora. Kanina pa po naghihintay si Donya Sarah sa pagdating ninyu." i feel cringe when one of the helper called me senyora. Sa bahay kasi namin ay 'di naman kami ganito ka formal. At isa pa ay mas comfortable kasi ako na tinatawag sa first name or sa palayaw ko.

I smile awkwardly and let my husband do the talking, tutal maids naman nila iyon kaya nanahimik nalang ako. This is actually my first time na makapunta sa bahay na ito ng mga Demonteverde. Kaya sobrang nanibago talaga ako sa lugar. Hindi tulad ng sa bahay nila sa city ay walang swimming pool or kahit ano na magarbo. Simpleng double story house at malapad na hardin lang, pero kahit ganito lang ay malinis at malamig parin sa mata tignan.

Pumasok kami sa loob ng bahay. Bumungad sa amin ang malapad na ngiti ni Tita Sarah. Halata talaga ang pagka exciting niya na makita muli ang kanyang apo kay Sy. She hug our son so tightly, na parang ayaw na niya itong bitawan pa. Tuwang tuwa naman si Sofio dahil alam naman niyang sobra ang pagkamiss sa kanya ng kanyang lola Sarah.

Sy gently tap his mom's shoulder, "Ma 'wag mo naman higpitan masyado baka 'di na makahinga ang anak ko sa yakap mo eh."

Bumitaw naman agad si Tita at hinarap ang anak, piningot nito ang tenga ni Sy dahilan para mapadaing ang asawa ko sa sakit. "Ahh! Mommy it hurts!" hiyaw niya sa sobrang sakit.

"Your so gago!" Natawa ako ng mahina sa sinabi ni Tita sa anak niya. "Kung ako lang talaga si Lou 'di kita babalikan EVER!" tumingin pa sa akin si Tita at kinindatan ako. I didn't know what to react when i heard what she said kasi naalala ko na naman ang nakaraan namin.

"Mom! I'm still fixing everything i have done in the past. Please 'wag mo na ipaalala pa. I know what i did was wrong and i'm still proving to her and to our son that i changed for the better."

"Aba dapat syempre! Be like your twin. He--"

"We already talk about this Ma. I've done horrible things to my wife and i admit that i was wrong. Hindi ko na mababawi pa ang mga kamalian ko but i'm doing my best to make things right. I'm not perfect so please don't compare me to my twin." Sy softly said. Naawa ako sa kanya dahil kita talaga sa mukha niya na nasaktan siya dahil kinumpara na naman ulit siya ng sarili niyang nanay sa kakambal niya.

Nawalan ng imik si Tita kaya naman ay hinila na ako ni Sy paalis sa loob ng bahay. Hindi na kami nakapagpaalam sa anak namin dahil yakap ito ng kanyang ina. Habang nasa biyahe kami ay tahimik lang siya. Napalabi ako dahil nababothered ako sa katahimikan niya. Knowing my husband, he keeps quiet everytime he gets hurt or upset. Ayaw ko naman na walang sasabihin or gagawin man lang. Thirty minutes had pass and i can't take it anymore.

"Are you okay?" i ask. Hoping that he will talk to me, but he didn't. He just stayed quiet.

"Sy."

Hindi siya lumingon.

"Hey.." pagtawag ko ulit ngunit wala parin.

"Sy please talk to me." malambing kong sabi pero 'di parin tumalab. Napasimangot ako kaya tumahimik nalang ako. Bahala siya! Ayaw niya akong kausapin, edi 'wag!

Nakarating kami sa bahay nina Wander ng hindi niya ako kinakausap. Tahimik lang rin siya habang nagkukuwentuhan kami ng mga kaibigan namin. Me and the girls decided to cook our lunch dahil malapit na rin magtwelve.

"Ay ako na po riyan madam." i look at Ana who's pretending that she knows how to do kitchen chores when actually she's not. I don't seem to understand na kailangan pa niyang magpanggap na personal maid ni Hanz sa harapan namin. Napailing nalang ako at pinagpatuloy ang paghihiwa ng onion.

"Ang bait ni Ana no? Napakabagay talaga nila ni Hanz." bulong sa akin ni Nat.

Maya-maya pa ay tinawag na ni Anacleth ang mga lalaki na kakain na. After we eat our lunch ay nagkuwentuhan kami ulit. Hapon na ng makauwi kami. Dumiretso kami sa bahay dahil nagtext si Tito sa akin na nasa bahay na daw sila. Hinatid nila si Sofio pauwi para 'di na daw kami magabala na bumiyahe pa.

"Daddy! Mommy!" our son greeted us with a hug. Binuhat ko si Sofio dahil mukhang walang energy ang asawa ko. He really look sad, i can see it through his eyes.

Lumapit sa amin si Tita and Tito. Nagbigay ako ng space para makalapit sila sa kanilang anak. Without a word they embrace Sy in their arms. Mahigpit nilang dalawa niyakap ang anak. I heard my husband sobs. Umiyak lang siya ng umiyak habang akap akap ang mga magulang.

"I'm sorry.."

"We're sorry for comparing you to your twin brother. We didn't mean to hurt you or to make you feel that you are not enough."

"You guys don't have to say your sorrys. Tanggap ko na rin naman na favorite ninyo si Sean kesa sa'kin. Na mas mahal at mas pinahahalagaan ninyo ang kambal ko kisa sa akin. Syempre sino ba naman ako sa inyu? I am your just your other son." puno ng sakit na saad ni Sy sa kanyang mga magulang.

"No.. that's not true.." pagtatanggi ni Tita Sarah.

Tita was about to say something when she was stop by Sy.

"It's okay Mommy. Kasi kahit denideny ninyu ako sa mga business partners ninyu, kahit kinokumpara ninyu ako sa kakambal ko, kahit na hindi niyu ako sinabihan na proud kayo sa akin, mahal ko parin kayo." umiiyak na saad nito sa mga magulang...

"Sy.. anak."

"I love you Mom and Dad.." he break down in front of us. Napaluha na rin ako dahil naawa ako sa kanya.

That break down scene of my husband made me rethink about my revenge. Gugustuhin ko parin bang makita siyang nasasaktan?