His Only Beloved (COMPLETED)

Chapter 9

Nakangiti akong pumasok sa hospital, Wander message me early in the morning na sabay nalang daw kami mamaya kakain ng lunch. Oh gosh! I feel like destiny is really good to me.

Masaya kong binabati ng magandang umaga ang mga taong nakakasalubong ko sa hallway ng ospital, kahit hindi ko kakilala ay nag-go-good morning ako sa kanila. They look at me weirdly pero hindi ko nalang iyon pinagtuonan ng pansin. Once i reached inside the staff room ay lumapit sa akin si Natalie na mugto ang dalawang mata.

"Hey, what happened?" nagalalang tanong ko sa kaibigan.

"Nothing." napayukong umiwas siya ng tingin sa akin.

I reached out for her shoulders dahilan para mapaangat siya ng tingin sa akin. As soon as i saw her face fully, i gave her a warmest hug. No words spoken, just a warm hug that i surely know she needs. Nakagat ko ang ibabang labi ng marinig ko ang malakas niyang hagulgol. I pat her back, comforting her. I don't know what to do or what to say, i'm to stunned to move. It's not really my first time to see someone crying like this. But Natalie's my friend, she means a lot to me.

"What happened?" tanong ko ulit ng medyo tumahan na siya sa pagiyak.

"James broke up with me. He told me, he already found someone who's worth it than me... who's best at something that i'm not good at. And who's more willing to give him a head everytime he wants. What he said made me feel so fucking insecure."

I feel pity for my bestfriend. Hindi niya deserve ang lalaking iyon. Alam kong hindi inosenteng tao ang kaibigan ko, but i do believe she's still a virgin. Akala ko ay nasa libro lang ang mga walking red flags, pati pala sa personal na buhay ay meron palang ganun.

"Tahan na Nat. Anytime soon ay dadating na ang pasyente natin. Lets talk about that bastard later, okay?" I give her a small smile kaya nagpunas siya ng luha habang tumatango.

Natalie and I focus on our work for hours. Nagkita kami sa canteen dahil lunch break na. I waited for our friends to enter the canteen hall, nang  makita ko si Wander ay tinaas ko ang kamay ko para kawayan siya. Ngumiti naman siya ng makita ako at si Natalie. Ang akala ko ay siya lang magisa, huli ko na nakita na may kasama pala siya. He's with Hanz and Sy. I already know Hanz kasi naging close na rin kami. Si doc Sy lang ang hindi ko masyadong nakakausap dahil madalas siyang nasa opisina niya kung breaktime. Sanaol may sariling office di'ba.

"Hey," bati ni Hanz.

"Upo kayo,"

Wander and Sy seated right in front of us while si Hanz ay umorder pa dahil hindi siya nakadala ng baon niya.

Medyo napapout pa ako dahil hindi si Wander ang nasa harapan ko ngayon, kundi si Sy.

"What happened to your eyes, Ms. Santos?"

Nagkatinginan pa kami ni Natalie, "Broken po ako dok." nahihiya niyang sambit kay Wander. Madalang lang kasi nakikita at nakakasama ni Nat si Wander, kaya hindi sila close. Not like  me na close ko na silang tatlo.

Natawa ako ng mahina, pansin kong napatitig si Sy sa akin kaya napaubo ako ng peke.

"Sawi ka ngayon, Nat? Aba tagay na natin 'yan!" sabi ni Hanz na kakadating lang.

"Doktor na nagpropromote ng unhealthy drinks. Eww," biro ko kay Hanz. Sinamaan niya lang ako ng tingin at umupo na sa left side ko.

"Doktora na nagkagusto sa co-worker niya, much eww!" balik na  biro niya sa akin.

P*ta, sobrang halata ba? Omo.

"Ang ingay mo,"

"Mas maingay ka."

Nagbarahan pa kami, hindi sana kami titigil sa bardagulan naming dalawa ng magsalita si Wander. "Gayahin ninyu si Sy, tahimik lang."

I saw in my peripheral view na sinamaan ni Sy ng tingin si Wander. I almost forgot na kasama pala namin siya sa table.

"Sige, lets get drunk tonight." napatigil kami sa pagkain ng magsalita si Natalie. Lahat kami ay napatitig sa kanya.

"Sige ba!" saad ni Hanz na  mukhang thrilled pa.

"Nat are  you sure?" i ask.

"Hmm." tanging 'yon lang ang sagot ni Sy.

We all look at Wander who's still eating his food. Siguro ng mapansin niya na nasa kanya ang atensiyon namin ay tumigil siya kakanguya. "I  can't come. I have a 'important' dinner with my parents."

Nalungkot naman ako sa sagot niya. Sayang naman at hindi siya makakasama.