I WAS REINCARNATED INTO THE BODY OF RAPSCALLION PRINCESS

K A B A N A T A 6

As the day passed, wala naman ganoong nangyayari. Palagi ko pa ring binibisita si Eryll. Lagi kong pinaparamdam na kahit pa ayaw niya akong nando'n mananatili pa rin ako.

The Crown Prince keeps visiting him. Totoo nga talaga yung sa novel na magkaibigan ang dalawa pero ni minsan wala naman akong nabasa na scenes nila na magkasama.

Kapag nandito sila hindi naman ako nagpapakita. Well, para namang required na makita namin ang isa't-isa. Hangga't maaari ayokong maglandas o makasalubong manlang ang mga main leads.

Pero minsan talaga hindi nakikiayon ang tadhana e, heto ako ngayon. Nasa iisang kwarto kasama sila. Halos mabingi ako sa sobrang katahimikan.

Iimik pa nga lang ako sumasalubong ka'gad sa akin yung walang emosyong paningin ni Prince Devour na nagsasabing huwag ko'ng subukan pang umimik.

"Move" halos mapatalon ako sa lamig noon.

Ramdam ko ang bilis nang tibok ng puso ko. Hindi dahil sa kilig na nakita ko si Crown Prince Devour kundi dahil sa gulat ko na makitang nandito na naman siya. Ang pinagkaiba nga lang siya nalang mag-isa.

I was busy staring at Eryll who was quite sleeping, peacefully when he got here. Ang makapunta at makarating siya rito ay hindi ko na alam. I was too busy spacing out.

"Excuse me?" I replied when I recovered from the shock.

"I said move. You're taking up my spot."

My brows furrow into the nastiest glare of disapproval I can manage. Wrapping my arms tightly around my chest, I lift my chin in defiance.

"How rude. This is my spot too. And in case you failed to notice, I was here first."

"You keep pushing all my buttons."

I smirk."I'm proud."

Pinanood ko siyang maupo sa couch sa kwarto ni Eryll, magkatapatan lang kami.

And I hate that. Akmang igigilid ko ang upuan ko para lang hindi ko makita ang pagmumukha niya ― hindi naman sa ayaw ko, baka kasi mamaya mapatitig ako nang wala sa oras. Baka maisip pa niyang patay na patay ako sa kanya. Pero asar, unahan ba naman ako.

Gumilid ba naman ng upo. I gritted my teeth. Ewan ko, dapat sanay na ako at expected na ganito ang mangyayare pero hindi ko pa rin maiwasang hindi mainis. Just like the real Seana, may pride din naman ako. Bilang babae.

Alam kong hindi nakalampas sa paningin niya ang mga 'yun. Ngumisi ba naman, e. Nauubusan talaga ko ng pasensya kapag siya na. Nung mga panahong binabasa ko pa lang siya, love na love ko 'yan, ni ultimo nga masugatan ayaw kong maranasan niya e, pero wala, talagang nakakainis siya ngayon. I hate him ― not with the fact na, I loathed him to death. Parang hate na biro pero totoo? char.

Basta. Inis ako sa kanya pero hindi naman grabe na aabot sa puntong, lalamangan ko ang magka-inis niya kay Sean ― I mean sa akin.

Kung si Seana pa ang nandito. Paniguradong babatiin niya yun palagi kaso ako hindi e. I laughed in my inner thought. Nasanay na hindi siya binabati hindi naman siya nagrereklamo, syempre nilulubos-lubos ko na.

"Alam kong maganda ako, Crown Prince Devour. Huwag mo naman masyadong ipahalatang gandang-ganda ka sa akin."asar na ani ko nang mahuli ko siyang nakatitig na sa akin. Malakas pakiramdam ko e.

He coldly glared at me. Na para bang nagsasabi ng, "dream on."

Napangiwi naman ako. 'Wow, not even trying to hide your distaste'

"You look pretty ugly."

'this dolt making my blood rise again...'

At dahil mabait ako. Mas pinagtuonan ko ng pansin, 'yung word na pretty at kunware na hindi ko narinig 'yung salitang, "ugly"

"I know, I'm pretty."

"Yeah! Pretty Ugly."

err, hindi ko talaga siya matagalan

I rolled my eyes."I don't need your opinion."

"Nah. I'm stating facts, not opinions."

I throw him death glares. Imbes na masindak mukhang natutuwa pa.

"Hindi ko alam na eto na pala ang bagong way mo para makuha ang atensyon ko, Crown Prince Devour. Hindi mo naman sinabi agad. Willing naman kitang pagbigyan."

Dahil do'n nawala ang ngisi niya sa labi. I smiled sweetly. Ano ka ha?

"As if." ani nito at saka sumandal sa couch, he close his eyes para iparating na tapos na ang walang kwentang conversation namin.

I let him. Maya-maya pa e, narinig ko ang mabibigat na paghinga nito hudyat na nakatulog na siya. Hindi naman na nakakagulat 'yun. Sa tutuosin, masyadong busy talaga maging Crown Prince.

Kaya nga nagtataka ako kung paanong nagagawa niya pang makabisita dito gano'ng busy din siya sa mga responsibilidad niya.

'I know you can be that sweet, Prince Devour pero hindi ko naman akalaing pati pala pagdating kay Eryll ay magiging ganoon ka rin'

I can't help but smile. You can be rude sometimes na talagang kinayayamotan ko pero hindi mo pa din naiiwasang hindi mo ako mapa-amaze sa t'wing nagiging soft ka sa iba. You may not be vocal about it but you can't deny the fact na kung sinoman ang makakita sa mga ginagawa mo ay mararamdaman nila.