Hard to love

9.

Ετεή δε ουδέν ίδμεν. Εν βυθώ γαρ η αλήθεια.

             -Δημόκριτος, 470-430 Π.Χ
——————————————————————

Η ζοφερή νύχτα έπνιγε την πλάση ολόκληρη με το σκοτάδι και τον τρόμο, να διασκορπίζονται με γοργούς ρυθμούς τριγύρω. Εάν και αρχές Σεπτεμβρίου, η σημερινή νύχτα είχε στοιχεία ενός ερεβώδη και άγριου καιρού που αποσκοπεί να θερίσει τα πάντα στο πέρασμα του, πλάι σε έναν παγερό και αδίστακτο αέρα.

Φόρεσα προσεκτικά τα μαύρα γάντια μου και κοίταξα στιγμιαία το ρολόι μου. Η ώρα έδειχνε περίπου τέσσερις τα μεσάνυχτα.

Από την τσέπη του μαύρου παλτού μου, έβγαλα το πακέτο με τα λιγοστά τσιγάρα που είχαν απομείνει στο εσωτερικό και άρπαξα βιαστικά ένα. Το ακούμπησα στα χείλη μου και με έναν τυχαίο, απλό αναπτήρα που βρήκα κάτω χαμηλά στο εσωτερικό της πόρτας το άναψα. Ρούφηξα μια μεγάλη τζούρα καπνού και την άφησα να εισχωρήσει βαθιά στα πνευμονία μου. Έγειρα το κεφάλι μου πίσω στο κάθισμα και φύσηξα τον καπνό έξω από το παράθυρο, χαρίζοντας τον να τον ρουφήξει το σκοτάδι.

Έπαιξα νευρικά για μερικά λεπτά με τον αναπτήρα που κρατούσα στο χέρι μου, ανάβοντας και σβήνοντας τον. Όσο κρατούσα στα χέρια μου τον αναπτήρα το μυαλό μου έτρεξε στην σκέψη της γυναίκας με το φλογερό ταπεραμέντο.

Εξακολουθούσα ακόμη να έχω υπό στενή παρακολούθηση εκείνη και τους γύρω της με πλήρη επιτυχία. Δεν είχε πέσει καμία μου κίνηση υπό την αντίληψη τους, κάτι που με κάνει προς το παρόν να συνεχίζω να έχω τον έλεγχο.

Εισέπνευσα σκεπτικός για μια ακόμη φορά τον καπνό από το τσιγάρο και τον κράτησα στον οργανισμό μου μερικά λεπτά, προτού τον αποβάλλω δημιουργώντας κύκλους στον αέρα.

Χαμήλωσα το σώμα μου στο κάθισμα του αυτοκινήτου και κοίταξα εξονυχιστικά απ'εξω την μικρή μονοκατοικία απέναντι. 

Από το εσωτερικό του σπιτιού μπορούσα να διακρίνω φώτα να ξεπροβάλουν από μια μικρή χαραμάδα της λευκής κουρτίνας, που έκρυβε το περιεχόμενο του σπιτιού, συνεπώς και τον κάτοχο του.

Πέταξα το τσιγάρο στο έδαφος και βγήκα αστραπιαία από την θέση του αυτοκινήτου. Ένιωσα τον κρύο αέρα να περνάει μέσα από την μαύρη κάπα μου και να διαχέετε, αγγίζοντας το δέρμα μου σαν κοφτερές λεπίδες μέσα από το ύφασμα του μαύρου πουκαμίσού μου. Το κρύο με αναζωογονεί, τρυπώνει και κατακτεί κάθε σπιθαμή του σώματος μου ξυπνώντας τις επτασφράγιστες αισθήσεις μου.