Lorenzo Pov :
Εφυγα από το γραφείο εξαγριωμένος. Την έσφιγγα τόσο πολύ που μπορούσα να νιώσω τους παλμούς της. Όσο και αν θέλω να την καταστρέψω, η σκέψη πως την χρειάζομαι αυτήν την δεδομένη στιγμή με σταματάει. Όταν κοίταξα τα γαλανά μάτια της για κάποιον ανεξέλεγκτο λόγο παρέμεινα στο να τα κοιτάζω. Η όσφρηση μου εστίασε σε μια γνώριμη μισητή μυρωδιά, αυτήν της λεβάντας. Συχαινομαι αυτή την μυρωδιά, όμως σε εκείνη παραδόξως ταίριαζε. Κάποια στιγμή την παρατήρησα που είχε χλομιάσει και ήταν έτοιμη να χάσει τις αισθήσεις της και έτσι την αφησα να πέσει κάτω.
Γαμωτο, έσπασα ήδη τον όρο μας. Πως θα κρατήσω αυτήν μου την επιθυμία; Να πάρει η οργή!
Βγήκα από το δωμάτιο και κατευθύνθηκα προς το σαλόνι, για να την βρω. Ο χώρος εκεί ήταν άδειος, κανεις δεν υπήρχε. Όταν γυρισα το σωμα μου για να φύγω την αντίκρισα στο μπαλκόνι να καπνίζει.
Με αργά και σταθερά βήματα κατευθύνθηκα προς τα εκεί, άνοιξα την μπαλκονόπορτα αργά χωρίς να την φοβίσω. Από τον θόρυβο γύρισε να δει, όταν με αντίκρισε έστριψε νευρικά το κεφάλι της και συνέχιζε να καπνίζει.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και προετοίμασα τον εαυτό μου για να απολογηθώ. Δεν το κάνω συχνά και τις περισσότερες φορές δεν με ενδιαφέρει πως συμπεριφέρομαι, όμως τώρα είναι διαφορετικά. Αν θέλω να την έχω του χεριού μου, πρέπει να φανώ έστω και λίγο μετανιωμένος, ακόμα και ας είναι ψέμα.
" Valentina scusa " ( Valentina συγγνώμη. ) Είπα όσο πιο ειλικρινά γινόταν, έχοντας την να με κοιτάει έκπληκτη με αυτό που ακουσε.
" Σου θυμίζω πως είχα κάποιους όρους, εκ των οποίων ο ένας ήταν πως δεν θα μπορείς να με βλαψεις, μην ξεχνιέσαι. " Ειρωνεύτηκε και ηρθε ένα βήμα πιο κοντά μου.
" Επίσης Russo, είσαι άθλιος στα ψέματα. Δεν λυπάσαι, υπό άλλες συνθήκες τώρα θα πέταγες κάπου το πτώμα μου και θα ξεμπέρδευες. "Απάντησε ξεφυσώντας τον καπνό στο πρόσωπο μου προτού πετάξει το τσιγάρο της, εστιάζοντας την προσοχή της πάλι σε εμένα.
Είχε δίκιο, δεν λυπόμουν.
" Δεν το αρνούμαι, όμως πρέπει να συνεργαστούμε χωρίς να αλληλοσκοτωθούμε. Όποτε επιβάλλεται να δεχτείς την καθόλου ειλικρινή συγγνώμη μου. " Απάντησα αδιάφορα, βάζοντας τα χέρια μου στις τσέπες του παντελονιού μου.
" Δύσκολο ακούγεται, γιατί κάλλιστα αν δεν γινόταν το σκηνικό στο ξενοδοχείο θα σε είχα σκοτώσει αμέσως. Είσαι ενα κάθαρμα και δεν θα ησυχάσω μέχρι να σε δω νεκρό! " Τόνισε και είδα τα χαρακτηριστικά του προσώπου της να τσιτώνουν.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Hard to love
Fanfiction«Αν εσύ δεν είσαι το κόκκινο, εγώ δεν είμαι το μαύρο.» (Ι) ΜΕΡΟΣ : UMBRA «Υπάρχει κάτι για το οποίο θα ρίσκαρες την ζωή σου;» Ανασήκωσε το σώμα του στο κάθισμα. Περιεργάστηκε μερικά δευτερόλεπτα την ψηλόλιγνη μορφή της που έστεκε ακέραιη στο σκοτ...
