Hard to love

16.

Valentina Pov :

Είχαν περάσει δυο ολόκληρες μέρες από την τελευταία συνάντηση με τον πατέρα μου. Δεν είχα μείνει καθόλου στο σπίτι, δεν άντεχα να είμαι στον ίδιο χώρο μαζί του ένιωθα να ασφυκτιώ. Από εκείνο το βράδυ δεν έχω μάθει νέα του. Μένω προς το παρών στο σπίτι της Diana. Ο πατέρας μου δεν με έψαξε και άλλωστε γιατί να το κάνει; Αμφιβάλλω αν νοιάστηκε πραγματικά για εμένα, έστω και μια φορά στην ζωή του.

Ήταν αργά το βράδυ, η Diana από ο,τι με είχε πληροφορήσει θα περνούσε την βραδιά της με τον Dante και έτσι εμεινα μόνη μου στο σπίτι. Η βραδιά σήμερα ήταν πανέμορφη, είχε έναν ωραίο ζεστό αέρα και ο ουρανός ήταν καθαρός κάνοντας όλα τα αστέρια να φαίνονται πιο λαμπερά από ποτε. Κοίταξα έξω και δεν άντεξα άλλο, ήθελα να βγω από εδώ μέσα. Φόρεσα ένα λευκό, αέρινο φόρεμα και έφυγα από το σπίτι με προορισμό την αγαπημένη μου θάλασσα.

Από όταν ήμουν παιδί ο πατέρας μου συνήθιζε να με πηγαίνει εκεί, για να ηρεμώ όποτε δεν ένιωθα και τόσο καλά. Σταδιακά μεγαλώνοντας οι επισκέψεις μας στην θάλασσα αραίωσαν, ο πατέρας μου δεν έβρισκε χρόνο και εγώ εκπαιδευόμουν εντατικά καθημερινά. 

Σταμάτησα το αυτοκίνητο και βγήκα έξω.
Κατέβηκα τα ξύλινα σκαλοπάτια που υπήρχαν και έκατσα κάτω στην ζέστη άμμο. Τα μαλλιά μου ανέμιζαν και το ζεστό βραδινό αεράκι χτυπούσε ευχάριστα στο πρόσωπο μου. Παρατηρούσα για ώρα την θάλασσα και χανόμουν σε αυτό το βαθύ γαλανό της χρώμα, ώσπου μια γνωστή φωνή με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

" Τελικά η Diana έχει δίκιο. Είσαι προβλέψιμη. " Γύρισα και αντίκρισα τον Lorenzo, τι δουλειά έχει αυτός εδώ;

Στριφορυρισα τα μάτια μου με την ειρωνία του και έστεψα το βλέμμα μου στην θάλασσα.

Όταν τον είδα να κάθεται δίπλα μου, τον κοίταξα με θυμο και ξεφυσηξα δυνατά.

" Φύγε! Δεν ζήτησα ποτέ την παρέα σου και δεν την αναζητώ εξίσου! " Προσπάθησα να σηκωθώ, όμως το χέρι του με τράβηξε ξανά κάτω.

" Δεν μπορείς να πας και πολύ μακριά. Το αυτοκίνητο σου θα σε εγκαταλείψει σε λίγο, χωρίς καύσιμα δύσκολο το βρίσκω να γυρίσεις πίσω. " Είχε δίκιο, όμως δεν θα του έκανα την χάρη να το παραδεχτώ, έτσι ελευθέρωσα το χέρι μου από το κράτημα του και δεν του έδωσα σημασία για τα επόμενα λεπτά, μέχρι που άναψε ένα τσιγάρο και πήρε πάλι τον λόγο.

" Η μητέρα μου Valentina πέθανε στα πέμπτα μου γενέθλια, μπροστά στα μάτια μου. Την πυροβόλησαν εν ψυχρό μπροστά μου και είκοσι τρία χρόνια μέλημα μου είναι να βρω τους δολοφόνους της. Δυστυχώς όμως όσες προσπάθειες και αν έχω κάνει, εκείνοι που διέπραξαν το έγκλημα φρόντισαν να καλύψουν τα ίχνη τους καλά. Ξέρω πως νιώθεις. "