Εξακολουθούμε να βρισκόμαστε στο νοσοκομείο από το πρωί, οι μέρες περνούν απελπιστικά πολύ αργά, όμως οι ελπίδες μας όλο και αναπτερώνονται, μιας που τα λεγόμενα των γιατρών είναι πολύ θετικά. Ο Dante έχει ξεπεράσει πλήρως τον κίνδυνο και είναι θέμα χρόνου να ξυπνήσει, ωστόσο μέχρι να φτάσει σε αυτό το στάδιο διάτρεχε σοβαρό κίνδυνο, λόγο εσωτερικής αιμορραγίας στο στέρνο. Πλησίασα τον Lorenzo που καθόταν σε μια από τις τόσες καρέκλες, φαινόταν αρκετά σκεπτικός.
" Τι σκέφτεσαι; " Τον ρώτησα, τολμώντας διστακτικά να τον χαϊδέψω ελαφρώς στον ώμο.
" Ξέρω, δεν είναι η ώρα και ούτε το κατάλληλο μέρος, αλλά σκέφτομαι αυτά που έγιναν τότε στο σπίτι. " Απάντησε ξεφυσώντας, ενώ έριξε το σώμα του πίσω στην καρέκλα.
" Δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά, ηρέμησε και όλα θα φτιάξουν, πρέπει όμως να είμαστε αρκετά προσεκτικοί. " Του είπα χαρίζοντας του ένα αχνό χαμόγελο.
" Ξύπνησε! " Ακούσαμε μια φωνή να λέει δυνατά, γυρίσαμε τα κεφάλια μας, αντικρίζοντας την Diana να αγκαλιάζει τον Dante κλαίγοντας από χαρά. Αμέσως σηκωθήκαμε και τρέξαμε μέσα στο δωμάτιο, ανακουφισμένοι.
Ο Dante έδειχνε να πονάει σε κάποια σημεία, αλλά με την Diana στην αγκαλιά του φαινόταν να τα καταπολεμεί όλα. Ο Lorenzo πήγε και τον αγκάλιασε λέγοντας του πόσο έλειψε σε όλους μας, δεν είχε αδικο. Εκείνος παρ'ολες τις διάφορες που έχουμε μεταξύ μας, μας κάνει ομάδα. Τέλος πήγα κοντά του και αφού του χαμογέλασα τον αγκάλιασα. Με όση δύναμη του είχε απομείνει, ανταπέδωσε σφίγγοντας με περισσότερο. Αφού κάτσαμε αρκετή ώρα μαζί του, μας ειδοποίησε ο γιατρός ότι σε λίγες μέρες από τώρα θα βγει από το νοσοκομείο, κάτι το οποίο μας χαροποίησε.
" Δεν μας αφήνουν να κάτσουμε άλλο, πρέπει να ξεκουραστείς. " Απάντησε δυσαρεστημένα η Diana, καθώς ήθελε να μείνει παραπάνω μαζί του.
" Θα τα ξαναπούμε. " Απάντησε κοιτώντας την Diana, με ένα χαμόγελο στα χείλη.
1 εβδομάδα μετά :
" Που ήσουν; "!Τον ρώτησα, ενώ ήπια την τελευταία γουλιά από το ουίσκι μου.
" Valentina είμαι κουρασμένος, πάω στο δωμάτιο μου. " Μου απάντησε καθώς με προσπέρασε για να πάει στο υπνοδωμάτιο, όμως τον έπιασα από το χέρι και τον γύρισα ώστε να με κοιτάει.
" Είχαμε συμφωνήσει πως θα είσαι εδώ για την παραλαβή! Διανοήσε το ποσα τηλέφωνα σε πήρα; Οι Γάλλοι εσένα γνωρίζουν όχι εμένα! Αυτή η συμφωνία ήταν από τις μεγαλύτερες που είχες βάλει στόχο να δημιουργήσεις! " Φώναξα σπρώχνοντας τον στο στήθος. Εκείνος έπιασε με δύναμη το χέρι μου και πάνω στην προσπάθεια μου να ξεφύγω, το γύρισε και με κόλλησε στον τοίχο.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Hard to love
Fanfiction«Αν εσύ δεν είσαι το κόκκινο, εγώ δεν είμαι το μαύρο.» (Ι) ΜΕΡΟΣ : UMBRA «Υπάρχει κάτι για το οποίο θα ρίσκαρες την ζωή σου;» Ανασήκωσε το σώμα του στο κάθισμα. Περιεργάστηκε μερικά δευτερόλεπτα την ψηλόλιγνη μορφή της που έστεκε ακέραιη στο σκοτ...
