Ik zag je lopen/ ft bankzitters

3. beste vriendin

Huilend op de fiets dacht ik aan toen.
Ik miste hem.
Waarom moest ik hem nou tegen komen.

Toen ik thuis aankwam, was ik gelukkig alleen thuis.
Ik parkeerde mijn fiets in de achtertuin en liep naar binnen.

Met jas en schoenen nog aan plofte ik op de bank en zette de tv aan, ik had afleiding nodig.

Een traan rolde over mijn wangen. Ik probeerde zo hard om er niet aan te denken, waardoor ik er juist over nadacht.

Ik sloot mijn ogen en dacht aan wat er gebeurt was.
Dat ik Matthy zo had achter gelaten.
Dat hij me nog na riep.

Terwijl mijn gedachtes door mijn hoofd tolde, viel ik langzaam in slaap.

~~~

*TRING*
Ik schrok wakker en sprong overeind.
De bel ging.

Ik keek verward op mijn telefoon, 14:00, dat zou Yara wel zijn dan.

Vermoeid liep ik naar de voordeur en deed gapend open.

"Heey slett! Jezus, wat zie jij dr uit?!" Zei ze meteen en bekeek me van top tot teen.

Ik keek in de spiegel naast de deur, en ze had gelijk.
Mijn mascara was uitgelopen en mijn haar leek wel op een vogelnest.

"Ik moet je wat vertellen!" Zei ik en ik pakte haar bij haar pols, en trok dr mee.

"Wow rustig lau, wat is er gebeurt?!" Vroeg ze terwijl ze op de bank plofte.

Ik vertelde haar alles.
Vanaf het moment dat Milo mij herkende tot dat ik Matthy huilend achter liet.

"Ohmy-" zei ze met haar hand voor haar mond.
Ik keek naar de grond.

Ik vond het echt lastig om het verhaal nóg een keer te vertellen, maar yaar moest alles weten!

"Ja dat dus... Maar goed, jij kwam hier om een jurkje te laten zien, voor één of ander feestje toch?!" Zei ik en ging rechtop zitten.

"Ja!" Zei Yara gelijk enthousiast, en ze haalde haar tas tevoorschijn.

"Check hoe leuk!" Zei ze terwijl ze het jurkje uit de tas haalde haalde.
Het was een prachtig satijnen jurkje, met een gekruiste achterkant.

"Whoa-" zei ik en mijn mond viel er van open.
Ze glimlachte en hield het jurkje voor zich.

"Deze gaat je zo mooi staan!" Zei ik en voelde aan het jurkje, het was zo een lekkere stof.

"Ja he! Met mijn leuke zwartje tasje en zwarte hakjes wordt dit echt perfect!" Zei ze enthousiast.
Ze vouwde het jurkje weer op en stopte het in de tas.

Ineens snakte yara naar adem en sprong ze op. Ik kreeg zo wat een hartaanval van haar.

"IK HEB ECHT EEN GOED IDEE!" Zei ze vol enthousiasme.

"Jezus yaar, ik schrok me de tyfus-"
"GA MEE MORGEN, NAAR DAT FEESTJE!" Zei ze en keek me met grote ogen aan.

"Wat?! Je wilt dat ik morgen mee ga naar je feestje?" Vroeg ik verbaasd.
"JA!" Zei ze enthousiast.

"Ik weet niet yaar, ik ben niet eens uitgenodigd!" Zei ik een beetje verdedigend.
"Boeie! Ik ben ook niet echt uitgenodigd door de persoon zelf! Ik ben uitgenodigd via via!" Zei ze.

Ik moest giechelen. Dat is nou echt typisch wat voor yara.

"Van wie is dat feestje eigenlijk?" Vroeg ik.
"Geen idee, van één of andere Frank ofzo! Klinkt echt als een ouwe mannen naam maar hij is ergens in de 20 volgens mij." Zei ze glimlachend.

"Ik weet niet yaar, ik kan volgens mij ook helemaal niet." Zei ik en keek naar de grond. Ik was het bijna alweer vergeten.

"Wat heb JIJ nou morgenavond te doen?!" Vroeg ze spottend.

"Ik weet niet, maar ik kan gewoon niet, oke?!" Zei ik een beetje pissig.

Yara ging weer zitten.
Ze keek me raar aan en ik bleef naar de grond staren.

"Ohnee-!" Zei ze en keek me boos aan.
"Wat-?"

"Oh nee! Je gaat me toch niet vertellen dat je niet wilt om dat jij en Matthy morgen een jaar uit elkaar zijn?!" Vroeg ze en keek me recht aan.

Ik keek weg en staarde naar de grond.

"Lau! Dit meen je niet-"
"Ik mis hem gewoon oke! En ik kwam hem vandaag weer tegen en alle gevoelens kwamen weer terug em-!" Zei stopte en keek haar aan.

Een traan rolde over mijn wangen.
"Hee lautje..." zei ze en schoof een beetje op zodat ze naast me zat.

Ze pakte me beet en ik gaf haar een knuffel.
"Sorry lau." Zei ze een beetje schuldig.

"Nee, jij hoeft geen sorry te zeggen, ik moet sorry zeggen." Zei ik en keek haar aan.

Ze haalde een haar uit mijn gezicht vandaan.

"Ik denk dat dat feestje morgen misschien juist zorgt voor afleiding, en dan heb je wat om naar uit te kijken." Zei ze met een lieve glimlach.

Ik dacht na, misschien had ze wel gelijk.

"Oke dan." Zei ik en keek haar aan.

"YES!" Zei ze, stond op en pakte me bij mijn pols.

"Kom, we gaan gelijk een outfit uitzoeken!" Zei ze en trok me mee naar boven.

Lachend liepen we de trap op.
Ze was echt de beste vriendin die ik me maar kon voorstellen!

- wordt vervolgd
Vergeet geen sterretje en reactie achter te laten <3