Ik zag je lopen/ ft bankzitters

15. om sorry te zeggen

Matthy zat in de pelikaan?!

Ik snapte er niks van, vroeg Matthy naar mij?

Julia zei niks en liet haar vinger langzaam zakken.
"Wat moet ie?" Vroeg ik, nog steeds starend naar Matthy.

"Hij wil net je praten. Luister Lau, ik weet niet wat er tussen jullie twee gaande is, maar ik weet dat je van hem houd-" zei julia, maar ik onderbrak haar.

"Je heb geen idee wat hij heeft gedaan." Zei ik.
De woede drong steeds meer tot me door. Ik kon hem niet meer normaal aankijken.

"Klopt. Maar luister naar hem, alsjeblieft." Zei Julia.
Ze had wel gelijk, ik hield van hem.
Maar waarom was hij hier? Moest ik hem een kans geven? Ik weet niet of ik dat wel kan.

Ik was nog steeds zo boos. Hoe durft hij gewoon met mijn beste vriendin te neuken.

Nu keek Matthy terug. Hij zag me.
Hij staarde me aan, en gaf een lief, klein glimlachje.

Hoe durfde hij te lachen.
Na alles wat hij gedaan had.
Hoe durfde hij te doen alsof er niks aan de hand was.

Ik keek weg van Matthy, en vroeg glimlachend aan Julia of ik kon gaan.
Ze knikte snel en glimlachte terug.
"Succes." Zei ze snel, en ik glimlachte.

Ik stapte achter de bar vandaan, en zei gedag tegen mijn collega's.

Matthy zat nog steeds in het hoekje.

Ik negeerde hem volledig, en keek hem niet aan.
Ik loopte langs hem, en stapte de Pelikaan uit.

Voor de pelikaan, tegen het raam, stond een bankje, ik twijfelde maar ging op het bankje zitten.

Nu wachten op Julian, die elk moment kon komen.

Matthy kwam alsmaar niet maar buiten.
Ik weet niet waarom, maar ergens hoopte ik dat hij achter me aan zou rennen.

Tuurlijk gebeurt dat niet!
Ik leefde niet in een film!

Maar waarom vroeg hij dan naar me...
Wat kwam hij doen...

Ik pakte mijn telefoon uit mijn tas.
16:32.

Julian zou er ongeveer nu moeten zijn.

Ik zat op het puntje van de bank, en zocht naar auto's.
Geen eentje stopte.

Mijn hoop dwaalde steeds verder weg.
Kwam hij wel opdagen? Of hadden de bankzitters gelijk...

Na 5 minuten hoorde ik het belletje van de deur.
Er kwam iemand naar buiten.

Ik keek op. Matthy.

Hij zei niks, en ging tegen de muur naast het bankje staan.

Ik keek even snel naar hem.
Hij keek recht vooruit en stond een been tegen de muur te leunen.

Ik keek door het raam naar binnen, en zocht de blik van Julia.
Toen ze me zag kijken stak ze twee duimen omhoog.

Ik glimlachte nep en draaide me weer om.
Ik zei niks en keek ook naar voren. Zoekend naar de auto van Julian.

Mijn hoop dwaalde steeds verder weg.
Had hij me nou opgelicht?
Vanbinnen werd ik verdrietig, omdat ik besefte wat er gaande was.

"H- hij komt niet he..." vroeg ik, met een trilling in mijn stem.

Ik keek naar Matthy, en hij keek terug.

Hij had moeite met praten, alsof hij het niet durfde te zeggen.

"N- Nee..." schudde hij, en staarde me aan.

Tranen vormden zich in mijn ogen.
Ze hadden gelijk.
Hij kwam niet.
Hij had me gebruikt.

Ik zette mijn ellebogen op mijn knieen en liet mijn hoofd zakken.

Een traan rolde over mijn wangen.
Waarom waren alle jongens kut!

Matthy stond nog steeds tegen de muur, en merkte nu pas dat ik aan het huilen was.

"Hey lau... n- niet huilen." zei hij met medelijden, en probeerde me te troosten. Het lukte niet, en ik bleef zitten.

Hij twijfelde even, maar ging naast me op het bankje zitten.

Zonder wat te zeggen pakte hij mijn hand.
Ik keek op met mijn uitgelopen mascara.

"Waarom ben je hier?" Vroeg ik.
Ik veegde mijn tranen af.

"Om- om-..." stotterde hij, maar er kwam niet veel uit.

Ik keek hem vragend aan.
"Om sorry te zeggen." Zei Matthy.

"Om sorry te zeggen? Denk je dat dat alles goed maakt?" Vroeg ik pissig, en liet zijn hand los.

Ik keek hem aan, hij staarde naar de grond.

Blijkbaar besefte hij dat het toch niet zo makkelijk was.

"Je hebt me echt pijn gedaan Matthy-" zei ik, maar hij onderbrak me.

"Jij denkt dat ik dit wilde? Jij denkt dat dit mijn keuze was? Jij hebt mij ook pijn gedaan Laura! Met Julian! Denk dat ik dat leuk vond?" Zei hij.

"Wat?! Hoezo geef je mij de schuld!" Zei ik boos, en stond op van het bankje.  "Jij maakte het uit met mij, ik niet met jou! Ik probeerde over je heen te komen en dat lukte niet! Zelfs toen ik met Julian zoende dacht ik aan jou-" zei ik, maar Matthy onderbrak me.

"Wat? Vind je me nog steeds leuk? Na een jaar?" Vroeg hij verlegen.

Hij zat nog steeds op het bankje, terwijl ik boos voor hem stond.

"Wat is dat nou weer voor een domme vraag! Tuurlijk vind ik je nog steeds leuk Matthy! Ik hou van je! Ik heb altijd al van je gehouden!" Zei ik, en ik was buiten adem.

"Je- je houd van me?" Vroeg hij verbaasd.

Hij stond nu ook op, en stond recht voor me.

Een traan rolde over mijn wangen.

"Ik-" probeerde ik uit me te krijgen, maar matthy legde mijn vinger op mijn lippen.

"Sst, laat me praten." Zei hij

Ik zei niks, en keek hem aan.

- wordt vervolgd

Heyy allemaall,
Ik wil even zeggen dat ik zo dankbaar ben voor jullie en jullie reacties! Stuk voor stuk!

Jullie zijn altijd ZO ONWIJS lief in de comments, wordt er helemaal emo van!

Nee maar ff srs jullie zijn zo lief! Dat doet me echt goed!

Jullie geven me echt motivatie!

Love jullie allemaal!
Kusjess,
Jullie fangirlsletje, Isa <3