Toen ik het gordijntje achter me dicht deed, zag ik ineens koen staan.
Hij stond daar en ik had waterige ogen. Hij keek me aan en glimlachte.
Tranen rolde over mijn wangen en ik liep op hem af.
Hij spreidde zijn armen. Ik bleef even voor hem staan, maar gaf hem een knuffel.
Hij aaide over mijn hoofd, terwijl ik snikkend tegen zijn borst gedrukt stond.
"Laura, luister naar me. Dit is NIET jou schuld! Jij kon hier niks aan doen!" Zei Koen serieus.
"Jawel! Ik kende Julian! Ik- Ik kon-" zei ik maar Koen onderbrak me.
"Je kon niks doen Laura. Onthoud dat Matthy niet boos op je is!" Zei hij.
Ik zei niks en bleef tegen Koen aan staan.
"Kom," zei hij. "We gaan een lekker koffietje halen beneden." Hij duwde me weg en keek naar zijn trui, die inmiddels nat was geworden door mijn tranen.
"Oeps." Zei ik giechelend.
"Lekker dan." Zei koen met een glimlach.
Ik giechelde weer terwijl Koen mijn hand pakte en me meenam naar de gang.
~~~
Op de gang stonden de boys te wachten, en samen liepen we naar beneden.
Raoul sloeg een arm om me heen terwijl Rob en Milo als twee kleine kleuters door de gangen rende.
Ik was verdrietig, maar ik was blij. Blij dat ik mijn vrienden weer terug had. Ik had ze zo erg gemist.
Toen we beneden aan kwamen liepen we naar het cafe restaurant. Ik liep nog steeds onder Raoul zijn arm.
In het ziekenhuis hadden ze op de onderste etage een restaurantje gebouwd! Het was een super groene ruimte met allemaal planten en hout.
In het cafe stonden tafels en stoelen, maar ook chille hoekbanken, plofstoelen en zitzakken.
Rob en Milo liepen nog steeds voorop, en kozen een plekje in een hoekje uit.
Vanuit het hoekje kon je precies de ingang van het ziekenhuis goed zien.
Koen vroeg wat we wilde drinken, en bestelde daarna voor ons allemaal een koffie bij de bar.
Toen hij terug kwam met 4 koffie op een dienblad, ging hij naast mij op een zitzak zitten.
Iedereen had zijn eigen zitzak.
"Ik besef me nu ineens." Zei ik." Misschien mag ik wel helemaal geen koffie."
De jongens keken me raar en onbegrijpelijk aan.
"Vanwege mijn hoofd!" Zei ik zodat ze het begrepen.
"Ohja shit..." zei Koen
"Ahh joh boeie! Een koffie kan nooit kwaad!" Zei Rob, en iedereen gierde het uit.
We kletste wat bij en dronken onze koffie op.
De jongens waren ik gesprek dus ik dwaalde een beetje af.
Ik keek om me heen, het ziekenhuis in, en staarde naar wat mensen.
Ik vond het altijd al leuk om mensen te kijken. Gewoon, omdat je zoveel ziet.
Ik keek rond en ineens viel mijn oog op een meisje.
Ze was rond de 20, net als ik, en keek op de bordjes waar ze heen moest.
Ik draaide weg, maar mijn ogen bleven staren.
Kende ik haar? Ze kwam me ergens wel bekend voor...
Ik keek goed en kneep met mijn ogen. Ik kon haar niet goed zien.
Tot ze haar hoofd draaide.
Het was haar.
De woede steeg naar mijn hoofd en ik kneep in mijn handen.
Ik stond op van mijn zitzak, en bleef haar boos aanstaren.
Ik stond kaasrecht en ademde hevig. Ik kneep nogsteeds in mijn eigen handpalmen.
De jongens keken me raar aan, en Raoul kwam naast me staan.
"Wat is er Lau? Wie zie je?" Zei hij.
De woede kookte in me op terwijl ik haar nog steeds aanstaarde.
"Yara." Zei ik boos.
- wordt vervolgd
Guys lmk wat jullie nog willen lezen cuz inspiratie is ver ze zoeken :)
JE LEEST
Ik zag je lopen/ ft bankzitters
Fanfiction[completed] Het is precies een jaar geleden dat Matthy het met Laura uitmaakte, ze was net over hem heen totdat je hem weer tegen kwam in de stad. Omdat Laura afleiding nodig heeft, neemt yara haar mee naar een feestje van één of andere Frank, niet...
