"Voor Julian?!" Vroeg ik lachend
"Ja..." zei Raoul weer
"Hoezo dat?"
"We- we hebben hem horen praten met Frank, ze hadden een weddenschap." Zei Raoul
"Wat voor een weddenschap?" Vroeg ik.
"Ze- ze zeiden tegen elkaar, dat ze einde van de avond allebei met een chick gezoend moesten hebben." Zei Raoul
"Dus?" Vroeg ik
"Hij- hij gebruikt je." Zei Rob
Ik kon mijn oren niet geloven!
Waar bemoeien zij zich mee!
"Dus?! Wat maakt jullie dat uit?! Ik kan heus wel voor mezelf zorgen hoor! Jullie hoeven je niet met mijn leven te bemoeien! En al helemaal niet met mijn liefdes leven!" Zei ik boos
Ik staarde ze aan.
Ik wilde opstaan, en boos weglopen!
Maar toen ik op stond, struikelde ik, en ik viel ik op de grond.
Ik voelde me zo dronken!
Rob en Raoul hielpen me overeind en zetten me weer in de tuinstoel neer. Ik hoorde ze stiekem een beetje lachen.
"Luister, ik geloof jullie niet! Jullie zeggen dit sowieso omdat Matthy dat zegt! Ik vertrouw Julian!" Zei ik.
Ze staarde me aan.
"Wat?" Vroeg ik toen ze me bezorgd aan keken.
"Luister lau, we missen je-" zei Rob, maar ik onderbrak hem
"Denken jullie dat ik jullie niet mis?! Matthy heeft het uitgemaakt met mij, ik niet met hem! Ik wilde dit helemaal niet" Zei ik weer boos
"Mis je hem dan?" Vroeg Rob
"Wat is dat nou voor een vraag! Tuurlijk mis ik hem! Het is vandaag precies een jaar geleden dat hij me dumpte! Toen ik net met Julian stond te dansen, dacht ik alleen maar aan Matthy! Toen Julian me zoende, dacht ik alleen maar aan Matthy! Tuurlijk mis ik hem! Ik hou van hem!" Zei ik, en een traan rolde over mijn wangen.
De jongens keken mij met medelijden aan, en staarde daarna naar iets achter mij.
Ik draaide me om.
Matthy stond daar.
Matthy had alles gehoord.
"Lau-" zei hij
Ik keek weer naar de jongens.
"Ik ga!" Zei ik. Ik was zo boos!
Ik stond op, en deed mijn best om niet om te vallen, want ik was zo lam.
Ik liep Matthy huilend voorbij. Er stond nog iemand achter hem, ik kon alleen niet zien wie.
Ik stapte naar binnen.
Ik zocht naar yara, ik wilde naar huis.
"YARA?!" Riep ik, maar ik kon haar nergens vinden.
Aan meerdere mensen vroeg ik of ze haar hadden gezien, maar niemand wist waar ze was.
Bij elke stap die ik zette, bonkte mijn hoofd alleen maar meer.
Ik had het gevoel dat ik out ging, ik had te veel gezopen.
Een traan rolde over mijn wangen.
Ik zocht door de menigte naar yara.
"YARA?" Bleef ik roepen.
Ik wilde gewoon naar huis!
"YAA-"
"Lau!" Zei iemand.
Ik draaide me om, het was Koen.
"Gaat ie Lau? Je ziet een beetje- ehh, pips!" Zei hij
"Ik- ik-..."
Ik probeerde laatste woorden uit me te brengen, maar het lukte niet.
Ik viel voorover, tegen Koen.
Hij ving me.
Alles was zwart.
"MATTHY!" Hoorde ik Koen nog schreeuwen.
Ik wilde wat zeggen, ik wilde roepen, schreeuwen, krijsen! Maar niks kwam eruit.
Ik hoorde Matthy bezorgd naar binnen stappen.
Ik lag nog steeds in Koen zijn armen.
Alles was nog steeds zwart.
En voor ik het wist, was ik weg.
- wordt vervolgd
YOU ARE READING
Ik zag je lopen/ ft bankzitters
Fanfiction[completed] Het is precies een jaar geleden dat Matthy het met Laura uitmaakte, ze was net over hem heen totdat je hem weer tegen kwam in de stad. Omdat Laura afleiding nodig heeft, neemt yara haar mee naar een feestje van één of andere Frank, niet...
