Ik zag je lopen/ ft bankzitters

26. lippenbalsem

Ze pakte wat van het tafeltje.

Het was een roze lippenbalsem met frambozen smaak.
Het was mijn roze lippenbalsem met frambozen smaak...

Ik staarde er naar, terwijl ik het aanpakte van Suzanne. De jongens hadden geen idee, maar ik weet het nog als te goed... die avond...

Net voor dat Julian en ik bij de tussendeur kwamen, keek ik achter me. Ik zag dat Matthy de wc uit kwam lopen.
Ik schrok en liet mijn lippenbalsem vallen.
Shit! Die had natuurlijk alles gehoord!
Hij had ons horen praten! Hij had ons horen lachen! Hij had ons horen zoenen...
Mijn lachende gezicht veranderde snel.
Terwijl ik werd mee gesleurd, de menigte in, bleven Matthy en ik elkaar aan kijken.

De avond. De avond dat ik gezoend had met Julian. De avond, die mijn hele leven op zijn kop had gezet. De avond, die mijn hele leven had veranderd...

Matthy had mijn lippenbalsem opgepakt. Hij had hem bewaard!
Tranen vormde zich weer in mijn ogen.

"Dankje." Zei ik en keek naar suzanne.
"Geen probleem lieverd." Zei Suzanne, en keek me met medelijden aan.

Zonder verder ook nog maar iets te zeggen, liep ik naar mijn vader, en pakte zijn hand.
"Ik wil gaan." Zei ik.
Hij kneep een beetje in mijn hand, en we liepen naar de deur.

Buiten op de parkeerplaats was het koud. Het was donker, waarschijnlijk begin avond.
We kwamen net terug van het uitchecken, en liepen naar de auto.
Ik had nog geen woord tegen mijn vader gezegd, maar hij wist waarschijnlijk dondersgoed wat er aan de hand was.

Ik kon er niks aan doen, maar ik bleef denken aan Matthy. Hij kende me niet meer. Betekende dit dan écht het einde?

Ik deed de auto deur open en stapte in. Mijn vader deed hetzelfde, en keek me aan.
"Ik snap- ik snap dat je er misschien nu niet over wilt praten. Maar weet dat ik altijd maar dan ook altijd beschikbaar ben!" Zei hij.
Ik keek hem aan met waterige ogen.

"Dankje pap." Zei ik, en gaf hem een glimlach.
Ik wilde nu niet praten over het incident, want ik had eerst nog een paar andere vragen die ik aan mijn vader wilde stellen.

"Hoe ehm, hoe was het met mama?" Vroeg ik verlegen, terwijl mijn vader de auto startte.
"Je hoeft er niet over te praten als je wilt!" Zei ik er snel achter aan.

Mijn vader gniffelde een beetje. "Je hebt het recht op antwoorden." Zei hij lief.
Hij vertelde over gister. Mama kwam langs. Papa zat beneden op de bank terwijl mama boven haar kleren aan het pakken was. Hij zei dat hij er heel veel moeite mee had, maar dat het nu goed is.

Ik keek hem aan. "En toen? Ging ze zomaar weg?" Vroeg ik.
"We gaven elkaar een knuffel, als een soort afscheid. Daarna gaf ze me de sleutel, en ging ze weg."

Ik zag aan hem dat hij het zwaar had. Maar hij hield zeg sterk.
"Ik ben trots op je pap." Zei ik.
Hij glimlachte en bloosde.
"Ik ben ben het meest trots op jou." Zei hij.

We lachte.
Ik twijfelde, maar ik was er klaar voor om alles te vertellen.
Ik begon uitteleggen wat er gebeurt was. Van mijn 'date', tot matthy die me ophaalde, het zoenen, Julian, het gevecht, alles!
Ook vertelde ik dat yara in het ziekenhuis kwam, en dat we het hebben 'uitgepraat'.

En als laatste vertelde ik over matthy. Dat hij mij vergeten was. Een traan rolde over mijn wangen, maar het voelde fijn dat alles eruit was.
Ik ben blij dat ik mijn vader alles kan vertellen!

"Ik ben trots op je schat." Zei mijn vader weer. "Het komt goed, stap anders als we thuis zijn lekker onder de douche!"

"Goed idee!" Zei ik, en voor we het wisten reden we onze straat in.
We stapte uit, en liepen naar binnen.
"Ik ga dan even naar boven." Zei ik.
"Is goed meis. Als je hulp nodig hebt met je verband of iets anders, laat het me weten." Zei mijn vader.
"Komt goed pap." Zei ik, en liep naar boven.

- wordt vervolgd
Vrachtwagenchauffeurs zijn de lijn van onze samenleving. Is jou vader nou een vrachtwagenchauffeur, vraag dan of ie ook nog een lijntje voor mij over heeft ;)
(SNUIFFFDUIFFF)
Doei.