CHAPTER 13

1K 58 3
                                    

NASA AKMA siyang pagsusuot ng damit na pamalit sa kanyang hinubad nang bumukas ang pinto ng kanyang silid. Iritadong tiningnan niya ang papasok na si Harrison na nakakunot ang noong nakatingin sa kanya.

"Hindi ka ba marunong kumatok?" asik niya sabay tagilid mula sa direksiyon nito upang maitago ang katawan at itinuloy ang pagsusuot ng preskong damit.

"Don't worry, wala akong nakita," ani Harrison sa normal na tinig at tuluyang lumapit sa kanya upang tulungan siya sa ginagawa.

Tumaas ang kanyang kilay sa narinig. He was using a normal tone kaya hindi niya matukoy kung nang-iinsulto ba ito. "You should've knock, have some decency atleast!"

"Oo na po," Harrison conceded and pinched the bridge of her nose gently. She wrinkled her nose and shove his hands away from her face. Sa halip na lumayo ay umupo ito ng tuluyan sa kanyang kama at inilapit ang mga labi sa kanyang tainga. Natigilan siya at hindi agad makagalaw dahil sa pagkagulat. "'Wag kang mag-aalala, pareho naman tayong macho. You have a washboard chest," Harrison whispered to her and she felt his mouth formed a smile.

Tara's nostrils flared up, she bit the skin on his neck near his collarbone out of annoyance. She also felt embarrassed and offended at the same time. As a woman, she never got conscious of her body before, but she felt offended by what Harrison said. She doesn't know what changed, but she suddenly felt conscious of what she looked like after hearing Harrison.

Mula sa pagkakakagat ay natigilan siya nang makaramdam ng kiliti dahil sa amoy nanggagaling sa katawan ng binata. May tinig na nag-uudyok sa kanya na ipikit ang mga mata at isubsob ang mukha sa leeg nito.

She was cut off from her reverie when she heard Harrison groaned, but he didn't push her away. Her eyes widened, realizing what she did, and she pulled her teeth away from his neck. She unconsciously ran her tongue over her teeth and tasted the metallic taste of blood in her mouth.

Nakaramdam siya ng guilt nang makita ang pamumula ng leeg nito na kinagatan niya. Dumapo ang kamay ni Harrison doon at pinunasan ang dugong sanhi ng kanyang pagkagat.

"Ang brutal mo talaga. Totoo naman ang sinabi ko," nakangiwing komento ni Harrison kasabay nang pag-iling.

Nabawasan ang usig ng damdamin nang maalala ang dahilan kung bakit niya iyon ginawa. She glared at him again and if looks can kill, he would've been dead by now.

Inihagis niya sa mukha ni Harrison ang kanyang hinubad na damit kanina at marahas itong hinawi bago maingat na ibinaba ang mga paa sa sahig habang nakaupo sa gilid ng kama. She was about to get her crutches near the side table when he suddenly wrapped his arms around her body and lifted her up. Sa gulat ay agad niyang naipaikot ang mfga braso sa leeg nito.

"You are not supposed to move around. You're not fully healed," pangaral nito sa kanya. Umikot ang kanyang mga mata ngunit hindi na siya nagkomento pa.

It was a month and a half ago when she got out from the hospital after a month of confinement. The fractured in her hip and her broken rib were close to healing completely, however, her right leg and arm were still halfway to recovering. Ang kanyang mga doktor ay positibo naman sa madali niyang recovery. She was young and healthy after all of this happened and she was surrounded by people who took care of her. Sa nakalipas na halos tatlong buwan mula nang maaksidente ay hindi siya nawalan ng kasama, kahit na noong nasa ospital pa siya. Araw-araw na may dumadalaw sa kanyang kamag-anak at kaibigan, nagsasalitan din ang mga ito sa pagbabantay sa kanya sa umaga at sa gabi.

Kabilang sa kanyang mga doktor ang isang psychologist na kaibigan din niya na siyang nagsisigurong maayos ang kanyang mental na kalusugan. Her mother insisted on it and she was glad she did. Nakatulog ang doktor na pagaanin ang pinagdadaanan niya. May napagsasabihan siya ng mga bagay na hindi niya masabi sa pamilya dahil ayaw niyang pati ang mga ito ay dalhin sa loo bang kanyang suliranin. Just like how she fear to losing her ability to paint because of her injured arm and wrist.

Paint Me, Violet (Sanford Series #6) [Completed]Where stories live. Discover now