Trajikomik ; Aden

~2~

Keyifli okumalar.

~•~

Anlık gelen şok dalgasıyla gözlerimi kırpıştırdım. Üvey miydim yani?

Tamam umarım üveyimdir diye çok dua etmiştim ama gerćek olacağı aklımın ucundan geçmemişti. Abi bari kylie jenner ve travis scott un veledi falan çıksaydım.

İçimden gelen gülme isteğimi bastırdım. Vay anasını demek hayatım yalanmış.

Sonunda kendimi tutamayıp patlattığım kahkaha ile içerideki sesler kesildi. Sıradan bir kahkaha değildi attığım.

Sinirdendi...

Bir kaç dakika sonra büyük beyaz kapı açıldı. Annemle babam bana bakıyorlardı. Pardon! Ex anne babam.

"Ne yapıyorsun burada?"

Dedi an-o kadın. Sesi her zamankinin aksine yumuşaktı. Ama içinde kuşku da vardı.

"Hayat...komik"

Adam anlamaz bakışlarla bana bakıp konuştu.

"Ne diyorsun mineyla?"

"Hayat diyorum. Komik değil mi? Trajikomik"

Kadın bir elini duvara yaslayıp destek aldı.

"Duydun..."

Dolan gözlerimi kırpıştırdım.

"Duydum... "

"Neyi?"

Dedi adam sert sesle.

"Duydum... yalancı olduğunuzu duydum. Beni kullandığınızı ha bir de sizden nefret etmem gerektiğini duydum...baba"

Kadının gözleri doldu. Hayatım boyunca belkide ilk defa benim için ağladığını görüyordum. Ne düştüğümde ne de kaybolduğumda ağlardı o. Sadece bağırırdı bana , ne kadar sakar ve beceriksiz olduğumu çığırırdı.

Şimdi farkediyorum da

Benim annem sandığım kadın bir canavardı

"Kızım din-"

"Hayatım boyunca..."

Derin bir iç çektim. Nasıl tepki vermeliydim hiç bir fikrim yoktu.

"... bana hiç kendi isteğinle kızım demedin. Ilk kızım sözcüğünü kızın olmadığım ortaya çıkınca söylemen ironik biraz değil mi?"

Göz teması kurmuyordum. Kuramıyordum. Yüzlerine bakarsam ağlardım.

Aklıma beni neden sevmiyorlar diye ağladığım geceler, kendimi kabul ettirmek için harcadığım emekler gelirdi.

"Salonda konuşalım."

Diyip soğuk kanlılıkla merdivenleri inen adama baktım. Nasıl bu kadar duygusuz olabilirdi?

Annem sandığım kişiye kısa bir bakış atıp merdivenleri inmeye başladım.

İçimde bir ağırlık vardı. Hani gizli bir çevirirsiniz ama aileniz her an onu öğrenecekmiş gibi bir huzursuzluk olur ya? Hah işte tam da onun gibi bir his.

Koltuģa oturup gözlerimi halıya kitledim. Çok ilginçti aslında. Daha düne kadar bu pozisyonda ben hesap verirken şimdi onlar bana hesap vereceklerdi.

Adam boğazını temizledi.

"Artık öğrenmen gerekiyordu nasıl olsa. Çocuk değilsin."

"Neden?"

Çatlamış sesimle ancak bunu söyleyebilmiştim. Tırnaklarım avuçlarıma işkence ederken gözlerim her an çeşmeleri açacak pozisyondaydı.