Trajikomik ; Aden

~42~

İyi okumalarr,muzlu pudinglerim!!

》》Aden Mineyla Aktan

.

.

.

1,2,3,4... Mineylacık ölüyor...

Ellerimi kulaklarıma bastırırken kendimi yatağa daha çok bastırdım.
Beynim uğulduyor,ellerim titriyor ve midem bulanıyordu...

5,6,7,8... Tren buradan kalkıyor... mineyla hadi o trene binelim!

Elimi yakama atıp sweatimin yakasını cekiştirdim. Daralmıştım.

"Sus..." diye fısildadım sık nefesler alırken.

Vücudumun titrediğini hissediyordum ama titremeyi durduramıyordum... ne oluyordu bana böyle...

Kapımın tıklanmasıyla yatakta dikleşip bayık gözlerle beyaz kapının açılmasını izledim.

Bu eski ve boğucu yetimhane odası delirtiyordu beni...gerçek anlamda.

Daha geleli saatler olmuş olmasına rağmen boğulup ölecek gibiydim.

Kapıdan giren bedeni inceledim. Uzun boylu abimlerin yaşında esmer biriydi.

"Merhaba?" Dedi gözleri endişeyle beni süzerken.

Mahkeme kanımda uyuşturucu olmasından dolayı beni tek başıma kalacağım bir odaya yerleştirmişti.

Yoksunluk krizi geçirip birilerine zarar veririm diye...

'Merhaba?" Dedim beynimdeki sesten kendi sesimi fısıltı gibi duyarken.

Titreyen vücudumu durdurmak için yataktan kalktım. Dizlerim tutmayınca geri yatağa oturdum.

Buraya gelmeden önce davayı devralan savcı hanımın yanında hastaneye götürülmüş ve uyuşturucu testlerine girmiştim.

Kanımdaki maddenin temizlenmesi için bir serum takmışlar ve sonrasında beni buraya bırakmışlardı.

Çok yalnız hissediyordum...

Çok çaresiz...

"Sen o doktorlardan biri misin?" Dedim aklıma son bir kaç saatte gördüğüm bir kaç doktor gelirken.

Odaya sürekli doktorlar geliyordu. Durumum ciddi olmalıydı.

"Hayır...ben psikiyatristim..."

Güldüm. Sesim alaylı çıkarken mavi gözlerimi geri bedene çevirdim.

"Bir seans kaldıracak durumda mı gözüküyorum?"

"Atalay'ın arkadaşıyım fakülteden. Davaya atanmak için çok uğraştım Aden."

Yüzümdeki gülümseme solarken panikle konuştum."Abi..." daralan nefesimle durup yeniden nefes aldım.

"Abimler iyi değil mi?"