Trajikomik ; Aden

~39~

İyi okumalar muzlu pudinglerim!

...

"Bence beni affetmeyecek..." diye mırıldandım bahçenin öbür koşesinde telefonla konuşan Karan abime bakarken.

Yanımda oturan Atlas abim iç çekti.
"Sana küs değil Aden."

"Öyle, yüzüme bile bakmıyor."

" Aden ona biraz zaman vermelisin Karan abim biliyorsun en ufak şey bile sinirlenip ortalığı yıkan adam. Sadece ofkesini sana yönlendirmekten korkuyor."

İç çekim kucağımdaki ellerime baktım.

Abilerime çok alışmıştım ce birinin bile uzak danraması çok canımı sıkıyordu. Belki şımarıklıktı ama bunu umursamamaya karar vermiştim.

Biraz şımarmak benim de hakkımdı...
Değil mi?

Atlas abim saçlarımı karıştırıp gülümsedi.
"Asma yüzünü Aden."

Tebessüm edip başımı salladım kısaca.

Karan abim elindeki telefonu kapadı ve sabır diler gibi gökyüzüne baktı. Bir şey mi olmuştu?

(...)

"Aden" dedi babamın gergin sesi.

Gözlerimi gökyüzünden ayırıp başımda dikilen babama baktım. Yanında da annem vardı.

Oturduğum yerde dikleştim ve derin nefes aldım.

Kesinlikle bir şey olmuştu.

Önümde çöküp ellerimi tuttu.

"Babacım...hastaneye gitmemiz gerek." Dedi zar zor.

Anlamazca kaşlarımı cattım ve bileğimdeki sargılara baktım.
"Ama...ağrım yok ki , baba."

Tebessüm edip sargiyı okşadı.
"Biliyorum , babacım. Ama bir test yapmamız gerek."

Aklıma milyon ihtimal gelirken anneme kısa bir bakış attım.

Gözlerini kızla kaçırdı benden.
"Baba , sorun ne? Açık ol."

Ellerini cekip kafasını kaşıdı gergince

"Mahkeme icin gerekli." Dedi yüzüme bakmadan.

"Ama... neden ki? Yani sizin çocu-"

"Hayır hayır." Dedi annem hızla.
"O yüzden değil."

Babam elini yanağıma koyup okşadı.
"Üvey ailen sana uyusturucu madde verdiğimizi iddia ediyor ,güzelim. "

Gözlerim büyüdü.
"Ne cesaretle böyle bir yalan söylüyorlar?"

Başını salladı.
"Boş atıp dolu tutmaya çalışıyorlar, ya da en azından mahkemeyi uzatmaya ćalışıyorlar."

Hızla ayağa kalktım.
"Hemen yapalım testleri. Bitsin bu iş."

Babam da ayaklandı. O an da gözüm bahçe girişindeki iki polise kaydı.

Babam baktığım yere bakıp iç cekti.
"Test yapmayı başta kabul etmediğimiz için, özür dilerim"

(...)

Kan testinin ardından eve döndük. Sonuçlar mahkeme tarafından teslim alınacaktı.

Salonda ise sessiz bir ortam vardı.

Mirac amcam yalandan öksürdü.
"Abi... galiba İstanbul'a dönsek iyi olacak artık."

Babam dalgın bakışlarını ona çevirip kısaca başıyla onay verdi.