Trajikomik ; Aden

~44~

>>Aden Mineyla Aktan

.

.

.

"Daha iyi misin?" Dedi müdüre endişeyle yüzüme bakarken. Derin bir nefes alıp başımı salladım.

Başımın ağrısı kolumdaki serum boşaymıs gibi bitmek bilmiyor gün doğmasına rağmen geceyi bitirtmiyordu bedenime.

Zayıf bedenimdeki ağır duygular dakikalar geçtikçe beni bastırıyor. İnsanlara kin ve nefret kusma isteğiyle doluyordum.

Bu da bir belirtiydi , biliyordum. Ama bilmeme rağmen engel olamamaktı beni yoran.

Gün doğmuş saatler önce getirildiğim hastane odasında öylece serumun bitmesini bekliyordum.

Yanımda sadece yurdun müdüresi olduğunu bildiğim Yasemin hanım vardı. Otuzlarının ortasında olan kadın o kitaplardaki dizilerdeki gibi kötü bir müdüre falan değildi.

Gayet sevecen biriydi. Tabii benim yanımda ne kadar sevecen olabilirse.

"Serum ne zaman biter?" Dedi sıkılmış şekilde. Hastane odası basmıştı beni.

Bilmem dercesine omuz silkti.
"Yetkililere bilgi veriyordu doktor. Galiba bugün psikiyatristini yollayacaklar."

Aklıma Sina abi gelince ofladım. Açıkçası psikiyatrımın tanıdık olması hoşuma gitmiyordu.

Her gördüğünü babamlara anlatıp onları da harap etme ihtimali vardı sonuçta.

Kapının tıklanması ile gözlerimi Yasemin hanımdan çektim.

Odaya uzun boylu ve oldukça güzel bir kadın girdi. Ardında ise iki polis.

Müdüre hanım ayaklanırken küt saçları olan kumral kadın ona baktı.

"Siz çıkabilirsiniz. Çocukla yanlız kalmak istiyorum."

Galiba...çocuk bendim?

Polisler ve Yasemin hanım odadan ayrılırken kısılmış gözlerimle kadını incelemeye devam ettim.

Üzerinde vişne çürüğü renginde bir cepken takımı vardı, ayağındaki mat stilettolar ile yıkılmaz gibi duruyordu.

Odada sadece ayakkabılarının sesi yankılanırken refakatçi koltuğuna geçip oturdu ve aynı benim gibi gözlerini bana dikti.

Bir kaç saniye ses çıkmayınca konuşması gerektiğini anlamış olacak ki dudaklarını araladı.

"Adım Özgül,Özgül Akça. Davanı alan savcıyım."

Az önce bana velet muamelesi yaptığı an aklıma gelince memnuniyetsizce mırıldandım.

"Beni biliyorsun zaten."