🌻Unicode 🌻
ခပ်တိုးတိုးလေးပျံ့လွင့်လာသောသီချင်းသံကို ကျွန်တော်ဆိုင်ပေါက်ဝဆီမှကြားရသည်။ အကြင်နာရဲ့မွေးနေ့ဆိုတာ နှစ်တိုင်းစည်စည်ကားကားကျင်းပစမြဲ။ ကျွန်တော်ကတော့ နှစ်တိုင်းသူမမွေးနေ့ကိုမေ့စမြဲ။
တွေ့နေကျဆေးရုံဝန်ထမ်းများက ရောင်စုံအဝတ်အစားများဖြင့် ထူးထူးခြားခြား လှပနေကြသည်။ အလှအပမျိုးစုံတို့ဖြင့် စည်ကားနေသောလူအုပ်ကြားထဲကျွန်တော်တိုးလျှောက်လိုက်သည်။
"ဟဲ့....ကိုစစ်...မင်းတစ်ယောက်တည်းလား"
စားပွဲတစ်ခုမှထိုင်နေသည့်လင်းဆက်က ကျွန်တေည့်ကိုလက်ယက်ခေါ်ရင်းစကားဆိုသည်။ မျက်လုံးကလဲဂနာမညိမ် ဟိုငေးလိုက်ဟိုချောင်းလိုက်နှင့် ။
ကျွန်တော့်ထက်အရင် ဘယ်အချိန်တည်းကရောက်နေမှန်းမသိသည့်လင်းဆက်။စားပွဲပေါ်တွင်လဲ စားစရာအစုံနှင့် ။
"ငါပဲပေါ့....ဘယ်သူပါရမှာလဲ.."
"ဟဲ....ငါကမှူးများပါလာမလာလို့မျှော်နေတာကွ....ကြည့်စမ်းငါ့စတိုင်မမိုက်ဘူးလား"
"ဟား....ဟား....မိုက်ပ"
အဖြုရောင်တီရှည်ဗြောင်ပေါ်တွင် ဂျင်းကုတ်အဖြူကိုထပ်ဝတ်ထားသည်။ထိုကုတ်သည်လှသလို စျေးလဲကြီးလေသည်။ ကျွန်တော်ကဖက်ရှင်ကိုစိတ်မဝင်စားဖြစ်ပေမယ့် အနည်းအကျဥ်းလောက်တော့ သိလေသည်။
"မင်းဘာလက်ဆောင်ယူလာတာလဲ"
"မပြောပြပါဘူး.....အကြင်နာကဘယ်မှာလဲ"
"ဟိုးစားပွဲမှာ....."
လင်းဆက်ညွှန်ပြသည့်နေရာကိုကျွန်တော့်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
ရွှေအိုရောင်အဆင်းရှိသောဝမ်းဆက်ကိုဝတ်ဆင်ထားသူ။မြန်မာဆန်ခြင်းအား ဘယ်အချိန်မှမစွန့်လွှတ်သူ။ရွှေအိုရောင်ပိုးတွဲချိတ်နှင့်သူမသည် မြန်မာဆန်စွာ။
ဒီလိုပွဲမျိုးတွင် ဒီလိုဝတ်စားလိမ့်မည်ဟု ကျွန်တော်မထင်မိတာအမှန်။ ခါးထိရှည်သောဆံနွယ်တို့အား တစ်ဝက်ကိုကလစ်ဖြင့်ညှပ်ကာ တစ်ဝက်ကိုအောက်သို့ချထားသည်။
YOU ARE READING
ညှို့မျက်ဝန်းမှာခကြွေသူ (Completed)
Romanceအချစ်ကြီးတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်က သူချစ်တဲ့ဆရာဝန်ကောင်လေးကိုပိုင်ဆိုင်ဖို့ ဘယ်လိုတွေကြိုးစားမလဲ ။တဖြေးဖြေးလေးဆွဲခေါ်သွားမှာမို့ 💙✨
