🌻Unicode 🌻
စကားဝါပွင့်တွေ မြေပြင်ပေါ်ခုန်ဆင်းနေတာကြည့်ရင်းနဲ့ သုံးရက်တိတိကြာခဲ့လေသည်။ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ရှင်သန်ဖို့ခက်ခဲခဲ့သော အနှစ်သုံးဆယ်နှင့်တူသည်။
သတိရမိတဲ့သူမှာ ပိုင်ဆိုင်သူရှိလာတဲ့အခါ ကျွန်တော်ဟာဘေးလူသာသာပါ။အစကတည်းက အပိုင်သိမ်းထားခဲ့သင့်တာ။
"ကိုမှူး....ကျောင်းသွားရတော့မယ်....ဆင်းခဲ့တော့"
"ဟုတ်.... အန်တီလေး"
ကျချင်နေသောမျက်ရည်တစ်စက်အား ပုတ်ခတ်ကာမှန်ရှေ့မှထလိုက်သည်။ကိုကို့အနားကိုရောက်ဖို့ဆိုရင် ပျော့ညံ့နေလို့မှမဖြစ်ဘဲ။
အောက်ထပ်ဆီမှ ရယ်သံသဲ့သဲ့ကြောင့် ကိုကိုဖြစ်စေဖို့ဆုတောင်းနေမိတာအကြိမ်ကြိမ်။ မဖြစ်နိူင်လဲ ဆုတောင်းမယ်။
ကြယ်ကြွေချိန်မှာ ဆုတောင်းမှပြည့်မယ်ဆိုလဲ ဒီညကြယ်တွေပြိုလာမှဖြစ်မယ်။
ခပ်သွက်သွက်ခြေလှမ်းတွေက အောက်ထပ်ဆီသို့ဦးတည်ဆင်းလိုက်သည်။
"မေမေ....."
ကျွန်တော့်အကြည့်များသည် မေမေ့ထံတွင်မဟုတ်။ မေမေနှင့်မျက်နှာချင်းဆ်ုင်ထိုင်နေသည့်လူဆီမှာ။
"မှူး......"
ငိုချင်တယ်။ကိုကို့ကိုသတိရလို့ငိုချင်တယ်။ကိုကိုမဟုတ်လို့ငိုချင်တယ်။
"အ...ကို....လင်းဆက်"
"အွန်း....အကိုလာလည်တာလေ"
ကျွန်တော်စိတ်ထဲကမပါစွာ ပြုံးပြလိုက်ပြီး မေမေ့ဘေးတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
"ကိုမှူး...သားနဲ့မောင်လင်းဆက်နဲ့ကအသိတွေဆိုဟုတ်လား...."
"အမ်...ဟုတ်...."
သဘောတကျပြုံးနေသည့်မေမေက ဘာကြောင့်များရယ်တော့မသိ။
"ကိုမှူး....မောင်လင်းဆက်ကလေ..အမေ့မိတ်ဆွေတစ်ဦးရဲ့သား သိတာတော့ကြာပြီကွယ့်......အခုသားတို့ချင်းကလဲသိနေကြတော့ မေမေတော့မင်းကိုစိတ်ချရပြီ"
"ဟမ်း...အကိုလင်းဆက်နဲ့က...အမေနဲ့က....သိနေကြပြီးသားပေါ့"
ကမ္ဘာကြီးကတကယ်ကျဥ်းကျဥ်းလေး။ဒါကြောင့် မေမေပြုံးနေတာကို။
YOU ARE READING
ညှို့မျက်ဝန်းမှာခကြွေသူ (Completed)
Romanceအချစ်ကြီးတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်က သူချစ်တဲ့ဆရာဝန်ကောင်လေးကိုပိုင်ဆိုင်ဖို့ ဘယ်လိုတွေကြိုးစားမလဲ ။တဖြေးဖြေးလေးဆွဲခေါ်သွားမှာမို့ 💙✨
