DOCTOR MAFIA ♠️🎯 || PJM [ Completed ]

CHAPTER 2 ♠️

කිසිම දෙයක් හොද විදිහට සිද්ද වෙන් නෑ.. එයා මගෙන් ඈත් වුනෙත් මං කරන දේවල් වලට එයා අකමැති නිසයි.. ඒත් අන්තිමට මොකද්ද මේ වුනේ ?... මේකද අපේ දෛවය... මගෙන් ඈත් වුන කෙල්ල අන්තිමට මං ලගට ආවත් .... මේ විදිහට ?.. එයාට කවදා හරි සිහිය ආවම එයා මේක කොහොම දරා ගනීද ?...

Pov End ....

හොස්පිට්ල් රූම් එක පුරාවට පැවතුනේ ටීක් ටීක් ගාන මැශින් වල සද්ද විතරයි.. ඒ අතරින් පතර ඇහෙන ජිමින්ගේ ඉකි ගහන සද්දෙත් සැරින් සැරේ ඇහුණා... මැශින් ගොඩකට මැදි වෙලා මූණේ පැත්තක් ගෝස් වලින් වහලා හිටිය සෝයොන්ගේ උඩු කය වැහෙන්න රෙද්දක් විතරක් යන්තමින් දාලා තිබුණේ කෙල්ලගේ ඇගත් යන්තමින් පිච්චිලා තිබ්බ නිසයි... කෝමා එකේ හිටිය කෙල්ලට ඒ කිසි දෙයක වේදනාවක් නොදැනුන එකත් වෙලාවකට හොදයි කියලා මේ වෙලාවේ කෙල්ලව දකින ඕනම කෙනෙක්ට හිතෙන්න පුලුවන්.. ඉතින් එහෙම වෙලාවක ජිමින් තමන් ආදරේ කරපු ඒ කෙල්ල දිහා බලන් නිකන් ඉන්නේ කොහොමද.. ඉවරයක් නැතුව වැටෙන කදුලු එක්කම ජිමින් සෝයොන්ගේ ඔලුව හිමීට පිරිමදින ගමන් කෙල්ල දිහා බලන් හිටියේ මොනවා කරන්නද කියලා තේරුමක් නැතුව වගේ....

ඒ එක්කම රූම් එකට ආව තව ඩොක්ටර් කෙනෙක් ජිමින් ලගින් හිට ගද්දී ජිමින් ඇස් වල කදුලු පිට අල්ලෙන් පිහිදලා ඒ ඩෝක්ටර් ඉන්න පැත්තට හැරුණා...

" ඩොක්ටර් ජොන්... "

" ජිමිනා... මේ වෙලාවේ මට ඔහොම කතා කරන්න එපා... උඹ ඉන්න තත්වේ එක්ක මං මෙතනට ආවේ ඩොක්ටර් කෙනෙක් විදිහට නෙවෙයි.... "

" අරස්සෝ ... සෝයොන්ව බලන ඩොක්ටර්ස්ලා මොකද කිව්වේ ජේකේ ?"

" එයාලා කිව්වේ මූණ භාගෙකට වඩා ඩැමේජ් නිසා සෝයොන්ගේ මූණම දෙන්න අමාරු වෙයි කියලා... "

ජේකේගේ කටින් ඒ වචන පිටවෙනවත් එක්කම ජිමින් අතකින් කොණ්ඩේ ඇදගන්න ගමන් සෝයොන් හිටිය බෙඩ් එකට වාරු දුන්නේ හිටගෙන ඉන්න තරම් කකුල් වලට පණක් නොතිබ්බ නිසයි....

" ජිමිනා.. ඉවසපන්... මේ වෙලාවේ උඹ ශක්තිමත් වෙන්න ඕනේ.."

ජේකේ කිව්වේ ජිමින්ගේ උරිස්සකින් අල්ලලා හොලනව ගමන්...