Vanya Kristie (Tamamlandı)

31: Bir Cadının sonu

Sessizlik hakimdi her yere. Tüm sesler kesilmiş sadece Vanya'nın hıçkırıkları duyuluyordu bu kuytu yerde. İkisi de şaşkınlıktan dilini yutmuş gibiydi. Bir cadı ağlıyordu ve oldukça ciddi bir durumdu. Olayın şokuyla Vanya'nın hıçkırıkları ağır bir hal aldı. Bütün hakimiyet gücünü yitirmişti. Ross serbest kalmanın verdiği memnuniyetle soludu.

"Ağlama..." Dedi bu durum oldukça garipti ve söyleyebileceği tek şey buydu. Vanya gözlerini ona çevirdi. Ross ne yapacaktı şimdi?
"Ross..." Dedi Vanya kısık kısık. Bu ağlama hissi onu rahatlatıyordu, bir yandan ise yanakları ve gözleri yanıyordu. 18 yılın biriktirdiği tüm şeyi kustu bir anda. Sanki hep bu anı bekliyor gibi sonuna kadar ağladı.

Daha önce hiç tatmadığı bu his onu zorluyordu ara ara nefesi kesiliyordu.
Vanya Ross'a tutundu. Ayakta duracak hali kalmamıştı. Ross onu sımsıkı tuttu ve onun ağlamasından duyduğu hüzünle yıkıldı. Kalbi acıyordu, sevdiği kız ağlıyordu. Daha önce defalarca Amelia ağlamıştı gözlerinin önünde ama bu farklıydı. Sevdiği kızın ağlaması ona asla ait olmayacağı anlamına geliyordu ve bu bir sondu.

Ross kalbinde ki ağır yükle ona daha da sıkı sarıldı ve kafasını onun saçlarına gömdü. Vanya durmak için debelendi. Son kez hıçkırdı ve göz yaşlarını sildi.

Yutkundu ve Ross'a sığındı. Bunu başka kimse öğrenmemeliydi. Bu ürkütücü düşünce ile tüyleri diken diken oldu. Ross'a güveniyordu en azından kimseye söylemezdi.

Vanya Andrew'i düşündü. Onun yüzündendi her şey. Kötü insan... Sonra yine ağlamaya başladı. Daha önce defalarca ağlamak istemişti ama şimdi istemiyordu iş ciddiydi. Her üzgünlük hissettiğinde ağlarsa...

Bir an bütün kötü sonlar geldi aklına. Dayanamaz hale geldi. Ailesi nasıl tepki verirdi kim bilir? Kalbi korkudan hızlanmaya başladı ve Ross'un kollarında bayıldı.
Ross afallayarak kollarına düşen Vanya'ya baktı. Kaşlarını çattı. Onu hemen yere yatırıp uyandırmaya çalıştı.

Yoksa yok mu oluyordu! Ross korkuyla Vanya'yı dürtükledi. Suratını ellerinin arasına aldı ve göz yaşlarını sildi. "Beni bırakma Vanya." Dedi Ross acınası bir sesle. Ne yapacaktı şimdi? Vanya uyanmamakta ısrar ediyordu. Eğer cadı hastanesine götürse foyası ortaya çıkardı testler sonucunda...

Hemen Bernard'ı buldu ve Vanya'yı kucağına aldı. Süpürgede güvenli bir pozisyon aldığından emin olduktan sonra saydam oldu ve dünyaya uçmaya başladı. Bir eli Vanya'yı tutuyor bir eli süpürgeyi kontrol ediyordu. Oldukça zor bir durumdu.
Dünyaya varınca etrafına bakındı ve Vanya'nın üstünde duran pelerini çıkardı. Belki de mutsuzluk onu iyi ederdi. Vanya'yı saydam bir halde banka oturttu ve etrafta gördüğü ilk insana saldırdı.

Vanya'ya baktı hicbir değişiklik yoktu. Ross kendini güçlü hissetti ve çaresizce Vanya'ya baktı. Şu durumda bu güç neye yarayacaktı...

Sinirle banka tekme attı. Elinden hiç bir şey gelmemesi sinirlerini bozmuştu. Vanya'yı kucağına aldı ve karşıdan yaklaşan taksiyi durdurdu. "Çabuk beni en yakın hastaneye götür!" Dedi Ross kızgınca. Taksici Vanya'ya baktı ve arabayı çalıştırdı. Ross büyük bir endişe duyuyordu. Sonunda hastaneye vardıklarında Ross acil yazısına baktı. Daha önce dünya hastanesine gelmemişti. Ne yapacağını şaşırmış bir şekilde kucağında Vanya ile dışarı çıktı. Ne halt edecekti bilmiyordu ama burası cadı şehrinden daha güvenliydi şu anda.

Ross'u gören bir kaç sağlık elemanı hemen sedyeyi getirdi. Ross Vanya'yı sedyeye bıraktı ve ardından bakakaldı. Vanya'yı içeri götürürlerken Ross'a soru soruyorlardı. "Ne oldu?" Ross şaşkınca sağlık görevlisine baktı. "Bir anda bayıldı." Dedi ve onları takip etti.
Acile girdiler ve Ross bir kenarda Vanya'yı izledi. Doktor yanına geldi hemen. "Nasıl oldu?" Ross gözlerini sevdiği cadıdan ayırdı ve doktorun soru soran gözlerine baktı.