The Missing Daredevil's Queen

Chapter 50

Kristan's POV

Matapos kong ubusin ang bala ng baril ko kay Chua at para akong tinulos sa aking kinatatatuan. Tanging naririnig ko nalang ay ang palahaw na iyak ng aking asawa.

Fucking shit..First time in my life that I failed..at sa anak ko pa.

"M-monique! A-anak ko huwag kang pipikit! Please..Andito na si Nanay!",iyak na iyak ang asawa habang kalong ang aming anak. Dahan dahan akong lumapit at lumuhod.

"P-princess....", nanginginig kong sabi at kinuha ko siya mula sa asawa. Nakitang kong sa likod ang tama nito.

"T-tatay...", nakangiting sabi nito sa akin habang habol parin nito ang hininga nito.

"D-don't close your eyes sweetheart...I l-love you anak...",hindi ko na napigilan ang sarili na maiyak at hinalikan siya sa noo.

Dali daling kong ini-on ang radio at kinuntak si Celvin.

"Celvin I need a fucking helicopter the earliest as possible. My daughter was s-shot", nanginginig ko sabi.

"R-right away sir..",sagot naman nito.

Pagkatapos ng maikling palitan ng mensahe ay dali-dali kong binuhat ang anak at lumabas sa lugar na iyon.

"T-tatay.."

"Yes Baby...."

"T-thank you coming into our life. K-kahit po sandali ay naramdaman ko kung p-paano magkaroon ng tatay.."

"Shhhh...no baby...I am y-your real father..A-asawa ko talaga si N-nanay mo. N-nawala lang kayo sa akin."

"W-weeh? *cough*"

Natatawa ako habang umiiyak.

"U-unbelievable but i-it's true honey..",sabi ko rito.

"K-kung ganoon. K-kapatid ko po talaga si K-kuya X-xander?"

"Oh my god please baby..H-huwag ka munang magsalita. Mapapagod ka..",humihikbing sabi ng asawa habang awang awa sa anak.

Pagdating ng helicopter ay mabilis ang kilos naming sumakay roon kasama na sina Celvin.

"T-tatay...b-akit ho ba kayo umiiyak *cough*",hinang hinang tanong ni Monique.

"Shhhh...h-hold on honey...M-malapit na tayo sa hospital..", humihikbing sabi habang yakap ko siya at hawak naman ni Megan ang isang kamay nito at katulad ko ay wala ring humpay ang iyak.

"H-huwag po k-kayong mag-alala. S-sabi po ni K-kuya Xander. K-kapag m-malayo daw po sa bituka ay h-hindi naman ako m-mamamatay eh. D-diba Nay m-malayo naman ang sugat ko sa bituka?", hinang hinang sabi ni Monique.

"Tangina ....", ang hirap makita ang anak mong naghihirap at naghahabol ng hininga.

Hindi na rin mapigil na hindi maiyak sina Mark, Brenan, Celvin at Gab sa nakikitang paghihirap ng bata.

Tahimik lang silang sumisinghot.

"H-hoy Nano! M-masamang damo ka g-gaya ng T-tatay mo! Kaya hindi ka pa mamamatay!", sumisinghot na sabi ni Mark.

Narinig niyang tumawa ng mahina ang anak.

"K-kapag magaling na ako. L-lagot ka sa akin! N-narinig mo iyon? A-anak ako ng m-master mo. Kaya m-master mo rin ako h-ha?"

"Oo na! K-kahit alipin mo na ako habangbuhay! G-gagawin ko lahat ng gusto mo! M-agpagaling ka lang!", sabi Mark at pinahid ang luha sa mga mata. Tahimik ring umiiyak sina Brenan sa gilid.

"T-totoo?"

"Oo!"

"S-inabi mo iyan ha-ha?"

"K-kita mo to. Oo na nga eh!",kunway naiinis na wika ni M-mark.