Fransa, Colmar'ın en ünlü şarap dükkânına sahip olan Kim Seokjin ve son yılların en ünlü aktörü Kim Taehyung. Peki ya bu ikilinin yolları Colmar'da kesişirse neler olur?
"Beni yeniden sevebilir misin, Seokjin?"
Çiftler; Jikook ve Sope🌸
Kapak; tae...
Selamlar! Arayı bu sefer çok açmadım ehehehehe. Çok güzel bir bölümle geldim, gerçekten baya içime sinen bir bölüm oldu. Umarım beğenirsiniz.
Lütfen okuduktan sonra bol bol yorum yapın ve mutlaka minik yıldıza tıklayın. İyi okumalar diliyorum 💜🌼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KIM TAEHYUNG
Geleli yarım saat oluyordu, Seokjin ile kapıda giderdiğimiz küçük özlem kesinlikle yetmemişti ama sanırım daha büyük bir özlem giderme için beklemem gerekiyordu. Hoseok şaşkınlığını henüz üzerinden atabilmiş değildi o yüzden gerçekten burada mıyım diye birkaç dakika aralıklarla kontrol ediyordu.
Seokjin, bana sıcak bir bitki çayı getirirken kendilerine kahve getirdi. Onlar kahvelerini ben ise sevdiğim adamın özenerek yapmış olduğu bitki çayını yudumluyordum. Seokjin'in yanında olmak, tekrardan bu evde, bu sıcaklıkta olmak beni rahat ve güvende hissettiriyordu. Burası benim güvenli alanım gibiydi, başıma kötü hiçbir şey gelemezdi sanki.
Ortamda garip bir sessizlik hâkimdi. Herkes kaçamak bakışlarla birbirine bakıyordu. O sırada telefonumun çalan sesiyle ayaklandım ve öylece sandalyenin üzerine attırdığım ceketimin cebinden telefonumu aldım. Siktir ya, eve vardığımı Yeoubi'ye söylemeyi unutmuştum.
''Alo?'' dedim, korkak bir ses tonuyla fakat o oldukça iyi bir şekilde dönüt yaptı. ''Nasılsın bakalım?'' ''İyiyim, eve varında yazmayı unuttum kusura bakma.'' dedim, yine de.
''Sorun yok, senden önce Seokjin haber verdi zaten. Ben sadece seni sormak için aradım, bir sıkıntı olup olmadığını kontrol etmek için.'' dedi, ses tonundan bir şeylerle uğraştığı belli oluyordu. Arkadan kâğıt hışırtıları ve birkaç insanın aynı anda konuşma sesleri de geliyordu.
''Hayır, bir sıkıntı yok merak etme. Orada işler nasıl?'' Yeoubi derin bir nefes aldı, sesi yorgun geliyordu aslında. ''Çözmeye çalışıyoruz. Bak Taehyung, '' dedi ve birkaç saniye sessiz kaldı, arkadan gelen sesler tamamen kesilmişti, ''burayı düşünmeni istemiyorum. Söz ver bana?''
