Chapter 37: Signs and Signals

44.2K 2.2K 425
                                    

"M-Master... can I meet your other pet?" hinihingal kong pakiusap sa kaniya habang nakaturo sa pantalon niya.

"Well, my other pet wants to meet you too." Ngumisi siya na tila natutuwa sa curiosity ko. He said in a low voice, "Medyo mahiyain lang siya, pwede bang ikaw ang unang bumati sa kaniya?"

Tumango ako nang mabilis dahil na rin sa sobrang pananabik. Matagal ko na talagang gustong makita 'to. Iba't ibang shapes and sizes na ang na-imagine ko kapag iniisip ang itsura ng kay Train. Nag-research pa nga rin ako sa internet kung alin ba ang pinakamahabang inches ng tao eh. Tapos bigla kong naalala, hindi nga pala tao si Train, kaya sinara ko na lang ang laptop ko.

Hinila niya ako pataas at parehas na kaming nakaupo ngayon sa kama. "Hmm, Raven, before I let you meet it. You do understand that I am a monster, right?"

Tumango lang ako, sobrang excited na ako at gusto ko na lang buksan ang zipper niya.

He smiled and scratched his head shyly, "Well... this guy down here... is also a monster."

Yikes! Another monster? "N-Nangangat ba ito?" I gulped.

"Hahaha. Hindi naman nangangat," ngiti ni Train. "pero nanunuklaw."

Waaah! Hindi ko na alam kung takot o excitement ang nararamdaman ko. I gave his pants a few taps, then I saw it growing bigger under the jeans.

"Hahaha. What are you doing? You're teasing it!" tawa ni Train.

Nanginginig ang mga daliri ko nang hawakan ko ang nakalawit na dila ng zipper niya. Zipper lang guys, kalma. My hand was shaking habang ibinababa dahan-dahan ang zipper ng pantalon niya. Sa sobrang nerbyos ay hirap na hirap akong ibaba ito, nasa-stuck lagi at nabibitawan ko pa minsan ang dila. I had no idea na ganito pala ka-challenging magbukas ng zipper.

"R-Raven?"

Nagulat ako sa boses niya at napatili, "Y-Yes, Master?"

"Haha, dalawang minuto mo nang binubuksan 'yang zipper. Need help?"

"N-No, I'm a big girl!" Itinaas ko ang manggas ng t-shirt ko at bumalik sa zipper niya. Raven, you can do it. It's just a fucking zipper.

Inilapit ko ang mukha ko sa pantalon niya and grunted a heavy breath habang pinagpapawisan. This is hard.

"Raven... you're... teasing it too much..." Train let out in a deep voice.

Sa wakas ay naibaba ko na nang tuluyan ang zipper. Napasinghap ako at napatakip ng bibig nang makita kong bumangon ang halimaw na iyon mula sa pantalon niya.

Train wasn't lying. It is a monster.

"M-Master, b-bakit galit na galit siya?" tanong ko habang kinakabahan. My heart was going wild.

"Ikaw kasi, kanina mo pa siya inaasar." He looked at me with the sexiest set of eyes I've ever seen. "Ginalit mo tuloy."

I was still processing its length. Hindi ako magaling sa math kaya I was straining as I tried to measure it mentally. Mula sa pinakababa, one... two... three...

"Raven?"

Six... Seven... Eight...

"Raven? Can you hear me?"

Nine... Ten...

"Raven!"

I snapped back to reality nang marinig ko ang pagtawag ni Train. Hindi pa ako tapos magbilang. Kanina niya pa pala ako tinatawag pero masiyado akong concentrated doon sa second monster in the room.

I pinched Train's cheek dahil napansin kong medyo naka-pout siya. "Aww, is my Master jealous of its other pet?"

"Y-You were so fixated on it..." he grumbled very cutely.

I chuckled and asked him with a raised brow, "Eh sino ba'ng uunahin ko sa inyo?"

The aggressive Train went back to life and grabbed my hand quickly. "Eh 'di pagsabayin mo kami." Hinalikan niya ako nang mabilis at marahas. Kasabay no'n ay inilagay niya ang kamay ko sa pet monster niya sa baba.

Tila may kung anong apoy na sumiklab mula sa dibdib ko nang gawin niya 'yon. My hand acted on its own and went up and down his manhood. His kisses were going faster and deeper—and my hands wanted to keep up with the pace, kaya binilisan at nirahasan ko rin ang pagtaas-baba rito.

"Raven! Dahan-dahan!" I was so enthralled and didn't hear him shouting. "R-Raven!"

My mind was focused on our lips, and my hands are busy. "Raveen!"

Nagulat na lamang ako nang makaramdam ng sticky feeling sa katawan. Pagdilat ko, I was covered with something... that looks like yogurt.

"S-Saan 'yan galing?" I panicked.

He sighed, "Nagmamadali ka kasi masiyado. Kanino ka ba nakikipagkarera?" He raised his brow and pulled me in for a hug. "I love you, Master."

I blinked a few times and looked at his face. "So ako na ba ang Master ulit?"

Tumango si Train at ngumiti. "But if you ever want to meet your Master Train again, just give me a sign."

"Sign? Pano'ng sign?" I blinked my eyes again.

"Hmm, gusto mo ba something visible like a hand signal?" Train pressed his index finger over my lips. "What about this? If you place your finger over your lips like this, it means you're calling for your master."

"H-Hindi ba this means quiet? Like sshhh?" I asked and made a shushing sound.

"Exactly, it's like keeping a secret. I think it's nice... and naughty at the same time."

I smiled and gave him a peck on the lips. "Alright, I'm excited to see Master Train again soon."

Tumayo siya at sinuot na muli ang pantalon niya. "W-Why are you putting your pants on?" I said in a high pitch, as if pinapagalitan ko siya.

"That's it for tonight, Master." He gave me a soft push kaya napahiga ako sa kama. "Matulog ka na, gabi na."

I blinked multiple twice and faced him, pero wala na siya sa kwarto. Hindi ko alam kung saan natutulog si Train, pero baka sa bubong na naman. Teka, wala pa naman 'yong suot na t-shirt! Nakonsensya tuloy ako bigla dahil kinuha ko kasi.

Hindi ko mapigilang mapangiti as I fall asleep.

Finally, I saw it. And all I can say is... Shit, I might really get ripped apart.

My Sweet Little MonsterWhere stories live. Discover now