Chapter 15: Baby, Please Don't Eat Me

64.8K 3K 517
                                    

I shut my eyes tight. I gripped his shirt and buried my face on his chest. I was getting dizzy from the speed of our running. "S-Stop, nahihilo ako."

Nagulat ako dahil sinunod agad ni Train ang sinabi ko at tumigil kami sa isang gubat.

"W-Where is this place?" Tumingin ako sa kaniya. God, he's still freaking scary.

"Shut up and get undressed," he commanded.

"A-Ano'ng sabi mo?" I gulped.

Pinaghuhubad niya ba ako sa gitna ng gubat na ito?

"Take off those clothes. I want them removed now!" his voice boomed.

"B-Bakit ko naman kailangang maghubad?" sabi ng nangininig kong boses.

"Raven, you have no clue how hungry I am right now!" Train shouted.

No clue? I have every clue right in front of me! Tousled Hair. Drooling mouth. Bloodshot eyes. Razor-sharp fangs. Alam kong gutom na gutom na siya. And he wants to eat me alive!

"Train... H-Huwag ka namang ganiyan," pakiusap ko.

"Are you going to remove your clothes or do I just take them off myself?" Pagkatapos niyang sabihin iyon, bigla siyang lumitaw sa mukha ko. His face is just an inch apart from mine.

Napasinghap ako sa gulat. He grasped my chin and tilted my head upwards to face him.

"H-Hehe..." I chuckled nervously at his serious expression.

"One minute. I'll give you exactly one minute to get undressed."

"Fuck, Train! Ano'ng balak mong gawin?"

"Just do it!"

"Ako ang master dito! Bakit ako ang sunud-sunuran sa'yo?" I stood my ground. Train needs to learn how to follow me. Hindi ako galit sa kaniya, pero bilang amo ay kailangang pagsabihan ko siya.

"Damn it, Raven! I'm frickin' hungry and you're rejecting my needs?"

Hindi ako nagpatalo. "You can just kiss me or lick me! Don't do anything stupid!" I need to assert my dominance in this relationship.

He sighed. "I-I understand. I'm sorry for the way I acted . . . Sorry, Raven."

"Bite me. You can bite me instead to appease your hunger." Sinabi ko iyon ngunit bigla akong kinabahan. Naalala ko 'yong sakit na naramdaman ko noong kinagat ako dati ni Train.

Hinawakan niya ang kuwelyo ng damit ko at ibinaba iyon hanggang bumungad ang aking maputing balikat.

"J-Just make it quick..." I blushed. I've never been so embarassed in my life.

He opened his mouth and buried his fangs on my left shoulder. Napahiyaw ako sa sobrang diin at lalim ng kaniyang kagat. The pain is killing me. I gripped his shirt firmly as I cried. Tumagal nang ilang minuto ang sakit habang sinisipsip niya ang dugo ko. Nang matapos na siya, tinanggal ko na rin ang hawak ko sa kaniya. Gusot na gusot ang damit niya sa higpit ng pagkakakapit ko.

Umiiyak pa rin ako dahil sa sakit.

"Master?" asked Train.

Umiling lang ako habang umiiyak. Hindi ako makapagsalita. I just winced in pain.

Nagulat ako dahil bigla niya 'kong niyakap. "T-Train?"

"Don't cry. I might just hurt myself if you cry because of me," he whispered in a low voice. "Just because of my stupid needs."

Niyakap ko rin siya pabalik ngunit hindi na ako nakapagsalita. "We're still new at this relationship, Train . . . We're gonna be fighting a lot, but we will learn. We're gonna do this together."

We just spent the whole time like that, quietly hugging each other, feeling each other's skin and warmth.

"Raven?"

"Mmm?"

"I-I..."

"You?"

He blushed. "N-Nothing. Never mind."

"Silly!" I ruffled his hair and hugged him again.

"Wait—" He started sniffing me. "You smell weird..."

Napakiling ako ng ulo dahil hindi ko alam ang ipinaparating niya. Naligo naman ako ngayong araw.

"I could smell my brother's scent on your skin! Ano'ng ginawa niya sa'yo?" Nagalit siya ulit.

"R-Relax, Train! Walang may kasalanan. He became hungry when we were stranded. At hindi siya interesado sa'kin, Train. May sarili siyang master!"

Bigla kong naalala 'yong babaeng nakita ko kanina kina Drey. 'Yong babaeng tumulak sa'kin. Siya kaya ang master ni Drey?

"Train, kilala mo ba 'yong babae kanina? 'Yong nasa mansyon?"

"No, I don't know her. Pero sa naamoy ko sa kaniya, mukhang siya nga ang master ni Drey."

"Gano'n ba?" Ano kaya ang pangalan niya? Saka bakit iba ang pakiramdam ko sa kaniya? Para bang may kakaiba sa kaniya na hindi ko maipaliwanag.

"Don't worry, Raven." My handome monster smirked at me. "You're more delicious."

Hindi ko alam kung matutuwa ba ako. Kung sinabi niya sanang 'You're more beautiful' ay kikiligin ako. Isa ba akong putahe para kiligin kapag sinabihang mas masarap ako?

My thoughts went back to the suspicious girl I saw in the mansion. I wonder why she pushed me. Para ba tulungan ako, o para ipahamak ako?

My Sweet Little MonsterKde žijí příběhy. Začni objevovat