Badboys and good(bad)girls

Hoofdstuk 13

POV Ali

Brad? Hij haalt zijn hand van mijn schouder en komt naast me zitten. Hij brengt zijn hand richting mijn wang. ‘Brad wat,’ maar ik kan mijn zin niet afmaken. Hij haalt een vinger langs mijn wang, net onder mijn oog, en hij haalt hem er weer vanaf. Ik kijk naar zijn vinger en zie dat er een traan op ligt. Verbaasd breng ik mijn hand naar mijn wang en ik merk dat hij helemaal nat is. Hoe kan ik niet in de gaten hebben gehad dat ik huilde? Hij kijkt me vol medeleven aan en vraagt: ‘Heeft Liam dit gedaan? Want jij kan echt veel beter krijgen.’ Ik schud mijn hoofd en glimlach zwak. ‘Nee hij heeft hier niks mee te maken, maar toch bedankt.’ Hij glimlacht en ik kan me bijna niet voorstellen dat hij gevaarlijk is. ‘Wil je me vertellen wat er aan de hand is? Het kan helpen om je hart te luchten,’ zegt hij lief. Zonder na te denken vertel ik hem alles. Over mijn ouders, maar ook over Liam. Normaal doe ik dit nooit zo snel, maar ik voel me op mijn gemak.

Nadat ik alles verteld heb, voel ik me inderdaad een stuk beter. Brad heeft de hele tijd stil zitten luisteren. Hij kijkt bedenkelijk, maar dan staat hij op en steekt zijn hand naar me uit. ‘Het klinkt alsof jij eens flink los moet gaan. Al die stres is niet goed, dus probeer het even los te laten en have fun.’ Ik kijk hem even aan, maar pak dan toch zijn hand aan. Hij heeft gelijk. Misschien is dat precies wat ik nodig heb! Ik ben lang genoeg het saaie meisje geweest die altijd hoge cijfers moest halen. Het is tijd om mezelf wat plezier te gunnen. Hij trekt me omhoog en we lopen naar zijn auto. Hij doet de deur voor me open en wanneer ik ben ingestapt, loopt hij naar de andere kant om ook snel in te stappen. ‘Waar woon je?’ Vraagt hij. Ik geef hem mijn adres en hij geeft gas.

Als we bij mijn huis aankomen, stap ik snel uit. Brad wacht buiten zodat ik me snel kan omkleden. Binnen is het stil. Ik loop de trap op en kijk in de werkkamer. Ja hoor, daar zitten ze te werken. Ik loop door naar mijn kamer en kijk in mijn kast. Ik heb niet veel feestkleren, daar moet ik echt verandering in brengen, maar als ik wat verder naar binnenloop zie ik een tasje. Ik haal de inhoud eruit en leg het op de grond. Ik herinner me niet dat ik dit ooit heb gekocht, maar het is een geweldige outfit. Een high waisted rokje en een erg kort shirtje, maar dat maakt niet uit met zo’n rok toch? Ik trek het snel aan en doe mijn zwarte hakken eronder (foto hierboven). Ik doe nog wat mascara en eyeliner op en kijk in de spiegel. Nu begin ik toch te twijfelen. Is dit niet te kort? Ik hoor buiten getoeter als teken dat ik moet opschieten. Ik schud mijn hoofd. Het is leuk en ik moet eens ophouden met zo voorzichtig te zijn. Ik pak een zwart tasje voor mijn mobiel en wat geld en ga weer naar beneden. Justin is niet thuis, dus ik hoef niemand uit te leggen waarom ik uitga op een zondagavond. Ik had al eerder gezien dat ik makkelijk via mijn raam mijn kamer in kan komen, dus die heb ik opengehouden. Ik loop naar buiten en stap in. Brad glimlacht naar me en zegt: ‘Je ziet er goed uit.’ Ik bedank hem en we rijden richting de stad. ‘Hoe kom ik eigenlijk binnen? Ik ben pas zestien,’ zeg ik tegen Brad. Dat ik daar nog niet eerder aan had gedacht! Maar vlak voordat ik de moed weer verlies, zegt Brad: ‘De portier is een vriend van me. Geloof me, je komt wel binnen.’ Hij knipoogt en ik voel mijn wangen rood worden. Wacht, vind ik Brad leuk? Nee dat mag niet gebeuren. Ik denk terug aan mijn laatste vriendje. Na wat er toen is gebeurd, had ik mezelf beloofd om nooit meer verliefd te worden. Verliefdheid zorgt alleen maar voor problemen en dat gevoel dat ik toen had, wil ik nooit meer hebben.

 Wanneer we eindelijk bij de club zijn, begin ik zenuwachtig te worden. Ik ben nooit echt uitgegaan. Straks zet ik mezelf helemaal voorschut! Brad stapt zijn auto uit en loopt naar mijn kant om de deur open te maken. Hij steekt zijn hand uit en ik neem hem dankbaar aan. We lopen naar de ingang en ik voel dat ik word nagekeken. Was deze outfit niet een beetje te? Ik zucht. Niks meer aan te doen nu. Brad zegt iets tegen de portier en trekt me dan mee naar binnen, alle mensen aan de kant duwend. We lopen naar de bar en hij bestelt wat te drinken. Hij geeft me een glas en ik ruik eraan. Ik breng mijn hoofd dichterbij en vraag wat er in zit. ‘Drink op prinses. Ik beloof je dat er geen drugs inzit.’ Hij kijkt me grijnzend aan en ik voel dat ik ook moet lachen. Een drankje kan toch geen kwijt? Als ik morgen maar niet met een kater naar school hoef! Ik neem een slok. Mmm, best lekker! Ik drink de rest op en volg Brad naar de dansvloer.

Ooee hoe zal dit aflopen? Gaat ze er spijt van krijgen of niet? En wat zal Liam zeggen wanneer hij hier achterkomt? Zet tips of dingen die je graag hierin wilt teruglezen in comments:)