Badboys and good(bad)girls

Hoofdstuk 32

SORRRRRRY DAT HET ZOLANG DUURDE:/ IK HEB HET ONTZETTEND DRUK GEHAD MET SCHOOL EN ALLES DUS IK KAN OOK NIET MET ZEKERHEID ZEGGEN OF HET VOLGENDE HOOFDSTUK SNEL KOMT OF NIET. DON'T BE MAD PLEASE:/ HOPE YOU ENJOY IT:) COMMENT AND VOTE AT THE END PLEASE. And listen to this song. Love it omg and I thought it fits the chapter so yeah.

POV Ali

Ik laat me met een zucht op een hard matras vallen. Justin staat in de deuropening en voordat hij de deur dicht gooit, zegt hij: 'Dat was een goede training Alison. Ik zie dat je het nog steeds hebt. Ik laat zo nog eten en drinken brengen en dan kunnen we morgen verdergaan.' Ik kijk hem vol haat aan, maar die irritante grijns verdwijnt niet. Ik hoor gestommel achter hem en dan verschijnen Patrick en Liam in de deuropening. Ik spring op en Liam wordt de kamer ingeduwd, waardoor hij op de grond valt. Ik snel meteen naar hem toe, niet merkend dat de jongens de deur dichtdoen. Liam zit op zijn knieën en ik geef hem geen kans om op te staan voor ik me huilend in zijn armen gooi. Hij probeert me te troosten, maar alle emoties van vandaag komen eruit. Hoe kan Justin mij dit aandoen? Liam begint geruststellende dingen in mijn oor te fluisteren en langzaam word ik rustiger. Ik haal mijn hoofd van zijn schouder af en kijk naar zijn gezicht. Zijn gezicht vol krassen, blauwe plekken en opgedroogd bloed. Liam probeert te glimlachen, maar ik merk dat hij pijn heeft. Ik kijk om me heen en ik zie een kleine wasbak met twee handdoeken. Ik ondersteun Liam en verplaats hem naar het bed toe. Het gaat moeizaam, maar het lukt. Ik loop naar de wasbak en maak een stuk van een van de handdoeken nat. Ik loop weer terug naar Liam en ga langzaam naast hem zitten. Ik wrijf over de bloedresten en hoewel Liam geen kik geeft, merk ik dat het pijn doet. Ik voel de tranen branden in mijn ogen en wanneer Liam het ziet, slaat hij snel zijn armen om me heen. 'Sshhtt het komt goed schatje. We gaan hieruit komen oké?' Ik slik. 'Ik was zo bang Liam. Ik voelde me zo zwak en ik haat het dat er niks is dat ik kan doen, zonder dat ze jou iets aandoen.' Ik ga weer rechtop zitten en Liam wrijft langzaam met zijn duim over mijn wangen om de laatste tranen weg te halen. 'Ik red me wel Ali. Zo snel komen ze niet van me af.' Ik schud glimlachend mijn hoofd. 'Goedzo. Ik ga trainen Liam en ik zorg ervoor dat we hieruit komen.' Liam kijkt me glimlachend aan en ik zie een emotie in zijn ogen die ik nog nooit bij hem heb gezien. Ik kan het niet plaatsen, maar ik word er rustig van en misschien zelfs een beetje gelukkig, zover dat in deze situatie kan. 'Ik laat je niet alleen Ali. Ik zorg ervoor dat ik aansterk en ik blijf bij je oké? Ze kunnen ons niet scheiden.' Een glimlach vormt zich rond mijn lippen. Onze hoofden komen langzaam dichterbij en al snel voel ik zijn lippen op de mijne. Hij vraagt om toestemming die ik hem maar al te graag geef. Hij duwt me zachtjes naar achter, waarna ik met mijn rug het matras raak. Zo heeft hij me nog nooit gezoend. Vol passie en liefde? Ja ik weet het zeker. Ik houd van deze jongen. Maar zou hij hetzelfde voelen? Is het niet te snel? Liam maakt zich los van mijn lippen en volgt een spoor langs mijn nek. Ik geniet volop, maar natuurlijk moest het weer verpest worden. De deur schiet open en een enge man verschijnt in de deuropening met twee borden. Liam gaat meteen voor me zitten en ik raak zachtjes zijn arm aan om te zorgen dat hij hier blijft, bij mij. Ik wil niet dat hij iets zegt tegen die man. De man grijnst even, zet de borden op een tafeltje en sluit de deur weer achter hem. We blijven allebei nog even naar de deur kijken, maar na een paar seconden draait Liam zich om naar mij. 'Heb je honger?' Ik knik langzaam. Hij staat op en pakt de borden, zodat we gewoon op het bed kunnen blijven zitten. Ondertussen kijk ik rond of ik ergens een raampje ziet, maar het enige raam zit bovenin. Daar gaan we dus nooit bij kunnen en als we al iets vinden, dan is het raam alsnog te klein. Ik zucht en neem dankbaar het bord aan die Liam voor mijn gezicht houdt. We beginnen zwijgend naast elkaar te eten, totdat hij de stilte verbreekt.

POV Liam

Ik kijk naar haar terwijl ze daar zit. Ze lijkt zo kalm, maar ik zie aan de bewegingen die ze maakt dat ze alles behalve kalm is. Haar gezicht staat gespannen en ze houdt de vork erg krampachtig vast. Ik kan er niet meer omheen. Ik houd van haar en ik wil de rede zijn dat ze lacht. Ik wil haar veilig kunnen houden, ook al heeft ze dat niet altijd nodig. Ik moet het haar zeggen, voordat het te laat is. Ik doe misschien wel zo kalm tegenover haar, maar vanbinnen ben ik nergens zeker van. Ik weet waar deze mensen toe in staat zijn en ik weet dat ze niet zullen twijfelen om mij te vermoorden. Bij Alison zal het anders liggen, maar ze hebben genoeg redenen om mij te haten. Ik zet het bord op de grond en draai me om naar Ali. Ik pak haar hand vast en ze kijkt me verbaasd aan met die grote ogen. Ik verander echt in een meisje wauw, maar voor haar is dat het allemaal waard. 'Ali, ik moet je iets vertellen. Wat ik voor jou voel, heb ik nog nooit eerder gevoeld. Bij jou voel ik me meer levendig en sterker. Ik voel me gelukkig. Ik ben echt slecht in dit soort dingen, maar ik houd van je Ali.' Ze grinnikt een beetje bij het laatste stukje, maar al snel voel ik haar volle lippen op de mijne. Ze laat heel even los en fluistert: 'Ik houd ook van jou Liam. Meer dan van wie dan ook.' En meteen daarna voel ik haar lippen weer op de mijne. Ik grijns door de zoen heen en ik voel me volmaakt. Ik weet het zeker. Ik ga er alles aan doen om haar hier veilig uit te krijgen en als iemand haar ooit iets aandoet, krijgt hij met mij te maken.

Aaaawww wat zijn ze weer lief haha. Sorry voor het korte hoofdstuk btw. Had niet veel inspiratie of tijd, maar ik vond toch dat ik ff moest schrijven.. Give me tips in the comments:) Love you all:)