Διάφανη Φυλακή

Κεφάλαιο 1

Jungkook POV

Όλοι ζηλεύουν την ζωή μου και θα ήθελαν να την ζουν. Παντού ακούω ότι πολλοί θα ήθελαν να είναι στην θέση μου, να έχουν μια τέτοια αγαπημένη οικογένεια και πολλά χρήματα.

Αλλά κανείς δεν ξέρει ότι όλα είναι ένα καλοστημένο ψέμα, ότι η εικόνα που έχουν για εμένα και την οικογένειά μου απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

Η πραγματική μου μητέρα με εγκατέλειψε και το έσκασε με τον εραστή της. Ο πατέρας μου ξαναπαντρεύτηκε και έτσι απέκτησα μια μητριά και δύο αδέρφια.

Ο πατέρας μου για το μόνο που νοιάζεται είναι η δουλειά του, δεν με αγαπάει και δεν νοιάζεται καθόλου για εμένα. Με την μητριά μου έχουμε μια τυπική σχέση, ούτε μισιόμαστε ούτε αγαπιόμαστε.

Με τα αδέρφια μου τον Taehyung και τον Namjoon δεν είμαστε τόσο κοντά, μάλλον επειδή δεν είμαστε αληθινά αδέρφια, δεν μας δένουν δεσμοί αίματος.

Ο Namjoon είναι καλό παιδί, με βοηθάει στα μαθήματα, με κάνει παρέα στο σχολείο για να μην είμαι μόνος μου. Στην αρχή χάρηκα, νόμιζα ότι με αγαπάει και με έχει αποδεχθεί στην οικογένεια του. Αλλά δυστυχώς άκουσα μια συζήτηση με τον κολλητό του, τον Jimin.

Flashback

Namjoon "Σε ευχαριστώ πολύ Jimin, θα σου χρωστάω χάρη."

Jimin "μην το συζητάς, για αυτό είναι οι φίλοι."

Namjoon "δεν το πιστεύω ότι θα κάνω τόσο στενή παρέα με κάποιον που δεν θέλω!"

Jimin "αφού δεν θες να κάνεις παρέα μαζί του, γιατί θα βγει μαζί μας?"

Namjoon "επειδή δεν θέλει ο Taehyung και η μαμά φοβάται να τον πιέσει."

Jimin "και θα πληρώσεις εσύ την νύφη."

Namjoon "ακριβώς, τουλάχιστον ας είναι ήσυχος και ας μην μας ενοχλεί και γενικά να μην μας γίνει βάρος."

Jimin "το ελπίζω..."

End of Flashback

Τον καταλαβαίνω, δεν είναι κακό παιδί, είναι πολύ καλός άνθρωπος, ξέρω πολύ καλά γιατί αντιδράει έτσι, επειδή η μαμά του έχει ψύχωση με την εικόνα που βγάζουμε προς τα έξω, θα ήταν πολύ κακό για την εικόνα της οικογένειας να είμαι μόνος μου χωρίς παρέα. Οπότε ο Namjoon και ο Jimin με φορτώθηκαν. Αλλά εγώ είμαι ήσυχος και διακριτικός, δεν τους ενοχλώ καθόλου. Φυσικά και μου μιλάνε, δεν με σνομπάρουν απλά δεν είμαστε αληθινοί φίλοι. Αλλά ακόμα και αυτή την λίγη σημασία που μου δίνουν, εγώ την εκτιμώ.

Εγώ είμαι εδώ, μόνος μου, στο πάρκο, κάτω από τις σταγόνες της βροχής. Οι περισσότεροι άνθρωποι μισούν να κάθονται κάτω από την βροχή, με το που βρέξει αναζητούν γρήγορα την θαλπωρή και την ζεστασιά του σπιτιού τους. Για εμένα είναι διαφορετικό, εγώ αγαπάω την βροχή, με κάνει να αισθάνομαι ζωντανός, κλαίω μαζί της και νιώθω ότι φεύγει για λίγο, ο πόνος που αισθάνομαι, βαθιά, μέσα στην ψυχή μου.

Ο Taehyung με αποτελείωσε. Δεν μου άφησε ίχνος θέλησης για ζωή. Με σκότωσε, είμαι ζωντανός - νεκρός εξαιτίας του. Στην αρχή ήταν καλός και φιλικός μαζί μου. Ο όρος του για να κάνουμε παρέα ήταν ένας, μέχρι να με γνωρίσει ο κύκλος του και να με αποδεχτεί, η παρέα μας θα ήταν μυστική και εγώ ποτέ δεν παραβίασα αυτό τον όρο.

Η ημέρα που μου εξομολογήθηκε τον έρωτα του, ήταν η πιο ευτυχισμένη ημέρα της ζωής μου. Φυσικά η σχέση μας έπρεπε να είναι μυστική, επειδή οι γονείς μας δεν αποδέχονται την ομοφυλοφιλία. Ακόμα θυμάμαι την επέτειο μας, είχαμε κλείσει ένα μήνα μαζί. Είχε γεμίσει την μπανιέρα με αφρόλουτρο και κόκκινα πέταλα από τριαντάφυλλα, γύρω από την μπανιέρα είχε αναμένα κεριά. Γενικά ήταν ρομαντική η ατμόσφαιρα. Με έκανε μπάνιο ο ίδιος, μπορούσα να αισθανθώ την αγάπη του σε κάθε άγγιγμα, σε κάθε χάδι. Με φρόντιζε λες και ήμουν το πιο πολύτιμο πλάσμα σε όλο τον κόσμο.

Κάναμε έρωτα εκείνη την ημέρα, ήταν πολύ γλυκός και υπομονετικός μαζί μου. Αποκοιμήθηκα στην αγκαλιά του ενώ αυτός με χάιδευε στο κεφάλι τρυφερά. Δεν ήξερα ότι εκείνη η ημέρα, θα ήταν η τελευταία φορά που θα αισθανόμουν ευτυχισμένος. Την επόμενη μέρα όλα γκρεμίστηκαν, σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Flashback

Jungkook "καλημέρα μωρό μου, κοιμήθηκες καλά?"

Taehyung "δεν είμαι το μωρό σου!"

Jungkook "τι εννοείς?"

Taehyung "πήρα αυτό που ήθελα από εσένα, δεν σε χρειάζομαι άλλο, σου επιτρέπω να φύγεις."

Jungkook "δεν καταλαβαίνω..."

Taehyung " πωπωωωω, εκτός από τα χιλιάδες ελαττώματα που έχεις, είσαι και χαζός! Θέλεις να στο συλλαβήσω?"

Jungkook "Taehyung..."

Taehyung "μόνο το κορμί σου ήθελα, δεν μου είσαι άλλο χρήσιμος. Μέχρι να γυρίσω, να έχεις φύγει από το δωμάτιο μου."

End of Flashback

Ακόμα στα αυτιά μου υπάρχει αυτός ο ήχος της πόρτας, η πόρτα του δωματίου που έκλεισε με δύναμη,από τα χέρια του Taehyung. Η κλειστή πόρτα που με έκανε να ξεσπάσω σε κλάματα, εκείνη την ημέρα έχασα κάθε ελπίδα για την αγάπη και για την φιλία.