Διάφανη Φυλακή

Κεφάλαιο 5

Jimin POV

Πραγματικά μου έχει σπάσει τα νεύρα ο Namjoon! Με έχει πρήξει με τον Hoseok! Με τον Hoseok ξέρει να είναι καχύποπτος! Αλλά όχι με τον Taehyung! Είμαι σίγουρος ότι ο Taehyung κακοποιεί τον Jungkook. Απλά το έπαιξα χαζός επειδή δεν θέλω να κάνω χειρότερη την κατάσταση. Κυρίως για αυτό δεν τον εμπιστευόμουν τον Jungkook. Ένιωθα ότι κάτι κρύβει. Που να φανταστώ ότι θα κρύβει την κακοποίηση του... Νιώθω τόσο άσχημα, εγώ φταίω! Αν τον είχα εμπιστευτεί πιο νωρίτερα, αν είχαμε έρθει πιο κοντά, ίσως να τον είχα σώσει από τον Taehyung... Αλλά το υπόσχομαι στον εαυτό μου, θα γίνω ο καλύτερος φίλος του Jungkook, θα είμαι πάντα δίπλα του και θα τον προστατεύω!

Μετά από μία ώρα έφτασα στο σημείο συνάντησης που είχαμε κανονίσει με τον Hoseok. Είχαμε κανονίσει να βρεθούμε έξω από την Σεούλ, τι να σχεδιάζει άραγε? Έχω μεγάλη περιέργεια. Κατέβηκα από το αμάξι μου και πήγα προς το μέρος του.

Hoseok "καλώς τον και ας άργησε!"

Jimin "συγγνώμη που άργησα ήμουν με τον Namjoon."

Hoseok "μην αγχώνεσαι, απλά σε πειράζω."

Jimin "εδώ θα μείνουμε?"

Hoseok "όχι βέβαια! Φτάνει με τις ερημιές! Έχω εντοπίσει ένα παραδοσιακό  εστιατόριο στην Daegu, καταπληκτικό."

Jimin "Daegu? Δεν είναι λίγο μακρυά?"

Hoseok "για αυτό έκλεισα δύο δωμάτια σε ένα ξενοδοχείο!"

Jimin "μα δεν έχω ρούχα μαζί μου ή οδοντόβουρτσα."

Hoseok "ότι χρειαστείς θα στο αγοράσω, έτσι και αλλιώς για ένα βράδυ είναι. Μην αγχώνεσαι. Την αξίζουμε μια μικρή εκδρομή!"

Jimin "τώρα που το σκέφτομαι έχεις δίκιο! Ευχαριστώ πολύ Hoseok!"

Hoseok "μην με ευχαριστείς, σε παρακαλώ. Μεγάλη ευχαρίστηση μου, να σε φροντίζω."

Έτσι μπήκαμε στα αμάξια μας, προσφέρθηκε ο Hoseok να με πάει με το αμάξι του στην Daegu, αλλά δεν ήθελα να αφήσω το δικό μου αμάξι στην ερημιά. Τόσα γίνονται, οι γονείς μου, μου το έκαναν δώρο, πριν πάνε στην Αφρική, είναι στους γιατρούς χωρίς σύνορα. Είμαι πολύ περήφανος για αυτούς! Για αυτό το αμάξι μου είναι πολύ σημαντικό για εμένα, επειδή αυτοί μου το έκαναν δώρο. Τους αγαπάω πάρα πολύ και μου λείπουν... Αλλά ξέρω ότι είναι για καλό σκοπό, εφόσον σώζουν ζωές.

Jungkook POV

Επιτέλους γύρισα σπίτι, όταν ο Namjoon δεν μπορεί να με βοηθήσει με τα μαθήματα, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, κάνω τα μαθήματα μου στην βιβλιοθήκη του σχολείου. Εκεί συγκεντρώνομαι καλύτερα.

Δεν πρόλαβα καλά καλά, να ανέβω την σκάλα και ένιωσα κάποιον να με πιάνει από τα μαλλιά με δύναμη, με έσυρε μέχρι το δωμάτιο μου, άνοιξε την πόρτα του δωματίου μου και με πέταξε με δύναμη στο πάτωμα, μπροστά από το κρεβάτι μου. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα τον Taehyung να με κοιτάει εξάλλος.
Μα τι έκανα πάλι και θύμωσε? Τότε έσκυψε προς το μέρος μου, με κοίταξε στα μάτια ψυχρά και μετά μου έπιασε σφιχτά το λαιμό.

Taehyung "πες την αλήθεια! Μίλησες στον Jimin?"

Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά και προσπαθούσα να απομακρύνω τα χέρια του από τον λαιμό μου.

Taehyung "αλήθεια δεν μίλησες?"

Ξανά κούνησα το κεφάλι μου θετικά αυτή την φορά. Τότε απομάκρυνε τα χέρια του από τον λαιμό μου και με κοίταξε με ειρωνία.

Taehyung "τι χρησιμοποίησες σαν δικαιολογία?"

Jungkook "ότι είναι ένα παιχνίδι που παίζουμε μεταξύ μας."

Τότε γέλασε κοροϊδευτικά και με χάιδεψε στην αριστερή μεριά του λαιμού μου.

Taehyung "έξυπνο αγοράκι! Βέβαια και να μιλούσες, και να σε πίστευε ο Jimin, αν μιλούσατε για τις πράξεις μου, δεν θα σας πίστευε κανείς, όλοι θεωρούν ότι είμαι καλό, ευγενικό και εργατικό παιδί. Δεν έχετε καμία ελπίδα εναντίον μου, έχω την εξουσία και τα χρήματα. Καληνύχτα, χαμένε! Χαχαχα!"

Απομάκρυνε το χέρι του από το λαιμό μου, σηκώθηκε από το πάτωμα και έφυγε από το δωμάτιο μου, κλείνοντας την πόρτα πίσω του.

Έχει δίκιο, κανείς δεν θα με πιστέψει και αν μιλήσω στον μπαμπά μου, ή δεν θα με πιστέψει ή δεν θα νοιαστεί. Και ο Jimin μακάρι να μην κατάλαβε κάτι, δεν θέλω να πάθει κάτι εξαιτίας μου...