Διάφανη Φυλακή

Κεφάλαιο 17

Jungkook POV

Επιστρέψαμε από την εκδρομή μας και δεν χαίρομαι καθόλου. Δεν θέλω να ξαναδώ τον Taehyung. Ούτε τον μπαμπά μου θέλω να δω, αλλά ούτε και την μητέρα μου.

Όταν φτάσαμε έξω από το σπίτι, ο Namjoon μου έπιασε το δεξί μου χέρι. Γύρισα και τον κοίταξα.

Namjoon "Jungkook δεν χρειάζεται να φοβάσαι, δεν θα αφήσω κανέναν να σε πειράξει. Στο έχω πει ήδη, θα σε προστατεύω από εδώ και πέρα και για πάντα θα είμαι δίπλα σου."

Jungkook "το ξέρω, και όχι, δεν φοβάμαι πια. Απλά δεν θέλω να ξαναγυρίσω εκεί μέσα."

Namjoon "το ξέρω Jungkook μου, η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ θέλω να γυρίσω εκεί μέσα, δεν το αισθάνομαι σπίτι μου. Αλλά δυστυχώς, πρέπει να κάνουμε υπομονή μέχρι να γίνουμε ενήλικοι. Μετά θα είμαστε ελεύθεροι."

Jungkook "εντάξει, θα κάνω υπομονή."

Namjoon "ωραία, πάμε μέσα στο σπίτι τώρα."

Ο Namjoon πήρε τα πράγματα μας και μπήκαμε μέσα στο σπίτι. Εκεί είδαμε στον καναπέ, να κάθεται ο Taehyung, ο μπαμπάς και η μητέρα.

Taehyung "σου πάει να κουβαλάς τις βαλίτσες, Namjoon. Θα σου πάει να γίνεις groom, μόλις σε πετάξω έξω από το σπίτι. Σου ταιριάζει αυτό το επάγγελμα. Σκέψου το αυτό Namjoon."

Namjoon "καλύτερα να είμαι φτωχός και ελεύθερος, παρά πλούσιος και σκλάβος σου."

O Taehyung δεν απάντησε απλά γύρισε την προσοχή του στην τηλεόραση. Έτσι εγώ και ο Namjoon πήγαμε στα δωμάτια μας και τακτοποιήσαμε τα πράγματα μας. Ο Namjoon μου αγόρασε όλα τα πράγματα που χρειάστηκα στην εκδρομή. Είναι πολύ καλός αδερφός!

Μετά από λίγα λεπτά κάποιος μου χτύπησε την πόρτα. Ο Namjoon πρέπει να είναι. Μάλλον τελείωσε με την τακτοποίηση.

Jungkook "πέρασε Namjoon!"

Τότε, αντί για τον Namjoon μπήκε ο Taehyung. Εκείνη την στιγμή σηκώθηκα από το κρεβάτι που καθόμουν και τον κοίταξα έξαλλος.

Jungkook "Taehyung! Έξω από το δωμάτιο μου! Δεν έχω καμία όρεξη να σε ακούσω!"

Taehyung "όλα σε αυτά το σπίτι, είναι δικά μου! Πόσες φορές πρέπει να στο θυμίσω? Εγώ είμαι ο αρχηγός αυτού του σπιτιού."

Jungkook "με έχεις κουράσει Taehyung! Πόσα κόμπλεξ παίζει να κουβαλάς?"

Taehyung "πας καλά? Πώς μου μιλάς έτσι?"

Jungkook "όπως σου αξίζει, σου μιλάω!"

Taehyung "τι έγινε Jungkook? Πήρες θάρρος? Ποιος σου έδωσε τόσο αέρα?"

Jungkook "μόνος μου πήρα τον αέρα."

Taehyung "κάνεις λάθος!"

Jungkook "τι εννοείς?"

Taehyung "ο Namjoon σου έδωσε τον αέρα, είσαι απίστευτος Jungkook. Τόσο γρήγορα με αντικατέστησες? Δεν σημαίνω τίποτα για εσένα?"

Jungkook "πάψε! Δεν θέλω να σε ακούω άλλο! Φύγε από μπροστά μου! Δεν αντέχω να σε βλέπω και να σε ακούω! Φύγε! Σε παρακαλώ! Αρκετά! Δεν αντέχω άλλο!"

Κάθισα στο πάτωμα, έκλεισα τα αυτιά μου και άρχισα να κλαίω. Η πλάτη μου ακουμπούσε στο κρεβάτι.

Taehyung POV

Καθόμουν και κοιτούσα τον Jungkook. Σαν υπνοτισμενος. Δεν μπορούσα να αντιδράσω. Ήταν σαν να είχα παγώσει.

Flashback

Kang "δεν σε αντέχω άλλο! Πήγαινε να πεθάνεις! Θα είμαστε καλύτερα χωρίς εσένα! Ένα βάρος είσαι για εμάς! Ανάθεμα την ημέρα που σε παντρεύτηκα! Ανάθεμα την ώρα που με ανάγκασαν οι γονείς μου, να παντρευτώ έναν μουγκό σαν και εσένα. Οι γονείς μου, με πούλησαν, σε ένα καθυστερημένο σαν και εσένα! Μόνο για τα λεφτά που έχεις αξίζεις!"

Έβλεπα τον μπαμπά μου να κάθεται στο πάτωμα φοβισμένος και η μαμά μου να συνεχίζει να τον προσβάλει με τα πιο σκληρά λόγια, που μπορούσε να βρει εκείνη την στιγμή.

End of Flashback

Δεν ήθελα να πιστέψω την μνήμη που ξύπνησε στο μυαλό μου. Έτσι φερόταν η μαμά στον μπαμπά μου? Τώρα, θυμάμαι. Αποφάσισα μετά από αυτό που είδα, με το παιδικό μου μυαλό, να γίνω σκληρός όπως η μαμά μου, γιατί ήθελα να είμαι δυνατός σαν την μαμά μου, δεν ήθελα με τίποτα να γίνω αδυναμος σαν τον μπαμπά μου.

Αλλά κατέληξα να γίνω ένα τέρας σαν την μαμά μου και πλήγωσα τον άνθρωπο που αγαπάω τόσο πολύ. Δεν το αντέχω άλλο αυτό, σωριάστηκα στο πάτωμα και δεν μπορούσα να αναπνεύσω.

Jungkook POV

Άκουσα έναν γδούπο, όταν σήκωσα το κεφάλι μου, είδα τον Taehyung με δάκρυα στα μάτια, να κρατάει το στήθος του, φαινόταν σαν να μην μπορεί να πάρει ανάσα. Χωρίς δεύτερη σκέψη πήγα κοντά του.

Jungkook "Taehyung! Taehyung! Είσαι καλά? Τι έπαθες Taehyung?"

Τότε με αγκάλιασε και άρχισε να κλαίει στον αριστερό ώμο μου, έκλαιγε πολύ δυνατά. Μα τι έπαθε? Αυτό δεν είναι η συνηθισμένη συμπεριφορά του Taehyung. Αυτός έχει καταρρεύσει.

Jungkook "Taehyung! Τι έπαθες? Ηρέμησε! Όλα θα πάνε καλά!"

Εκείνη την στιγμή μπήκε ο Namjoon ανήσυχος.

Namjoon "τι γίνεται εδώ? Τι φωνές είναι αυτές? Τι πάθατε?"

Jungkook "δεν ξέρω, κάτι έπαθε ο Taehyung."

Τότε ο Namjoon κοίταξε τον Taehyung σοκαρισμένος. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, έσκυψε προς το μέρος του Taehyung.

Namjoon "Taehyung? Τι έπαθες? Μιλά μου Taehyung! Ε! Ηρέμησε! Θα πάθεις τίποτα! Πρέπει να αναπνεύσεις!"

Ο Namjoon τον απομάκρυνε από την αγκαλιά μου, τον σήκωσε από το πάτωμα, τον πήρε στην δικιά του αγκαλιά και τον πήγε στο δωμάτιο του.

Μα τι έπαθε ο Taehyung και κατάρρευσε έτσι?