Διάφανη Φυλακή

Κεφάλαιο 22

Taehyung POV

Σήμερα είμαι πολύ ενθουσιασμένος, σχεδίασα το πρώτο μου, αληθινό ραντεβού με τον Jungkook, προσπάθησα να είναι ρομαντικό και πρωτότυπο. Σήμερα, του μαγείρεψα μία ωραία και νόστιμη, βάφλα με πραλίνα και μπανάνες που ξέρω ότι του αρέσουν πολύ και του πήρα επίσης ένα γάλα μπανάνας που ξέρω ότι το υπερλατρεύει.

Φυσικά δεν λείπει και το σημείωμα που του αφήνω κάθε πρωί, στον δίσκο με το πρωινό και φυσικά δεν λείπει το κόκκινο τριαντάφυλλο, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα τον φροντίσω και θα του δείξω την αγάπη μου και αυτό κάνω.

Σημείωμα Taehyung
{Μόνο μαζί σου μπορώ να ονειρεύομαι, να σε παιδεύω, με αγάπη να παιδεύομαι, μέσα από τα μάτια σου, το κόσμο αλλιώς να βλέπω, ζωή δεν έχω εγώ ζωή μου, αν δεν σε έχω.}

Μπήκα μέσα στο δωμάτιο του είδα ότι κοιμότανε σαν ένα γλυκό μωράκι, πλησίασα κοντά του και μετά τον χάιδεψα και τον φίλησα τρυφερά στο κεφάλι.

Έπειτα, αυτός άνοιξε τα μάτια του, τα έτριψε με τα χέρια του, πράγμα που βρήκα αξιολάτρευτο και μετά με αγκάλιασε.

Jungkook "καλημέρα Taehyung, ευχαριστώ για το πρωινό και όλα τα άλλα."

Taehyung "σου έχω πει εκατό φορές ρε μωρό μου, δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς."

Jungkook "μα..."

Taehyung "δεν έχει μα, στο χρωστάω Jungkook, σου έκανα την ζωή κόλαση, όλη μου την ζωή θα ξοδέψω, για να σου εξιλεωθώ."

Jungkook "μπορώ να έχω μια αγκαλιά?"

Taehyung "μπορείς να έχεις όσες αγκαλιές θέλεις, μωρό μου όμορφο."

Ο Jungkook μου χαμογέλασε και μετά με αγκάλιασε σφιχτά. Στη συνέχεια αφού έφαγε το πρωινό του και ετοιμάστηκε, ξεκινήσαμε την διαδρομή μας για το πρώτο μας ραντεβού.

Όσο ήμασταν στο αυτοκίνητο, ο Jungkook δεν σταματούσε να με κοιτάει επίμονα, δεν του είχα πει που πάμε, ήταν  έκπληξη και μία κοιτούσε εμένα, μία κοιτούσε έξω και προσπαθούσε να  καταλάβει που πάμε. Όταν φτάσαμε στον προορισμό μας, ο Jungkook είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό.

Taehyung "κλειστό το στόμα σου Jungkook, θα μπει καμία μύγα."

Jungkook "μα αυτό είναι..."

Taehyung "καταφύγιο ζώων."

Jungkook "τι δουλειά έχουμε εδώ?"

Taehyung "όλα στην ώρα τους, πάμε τώρα, γιατί μας περιμένουν."

Jungkook "ποιοι μας περιμένουν?"

Δεν του απάντησα, αντίθετα του χαμογέλασα, βγήκα από το αμάξι, πήγα από την μεριά του και του άνοιξα την πόρτα για να βγει. Έπειτα έκλεισα την πόρτα του αυτοκινήτου, του φίλησα τα δάχτυλα του αριστερού του χέριου και μετά μπήκαμε μέσα στο καταφύγιο.

Υπάλληλος "καλησπέρα σας, πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω?"

Taehyung "είμαι ο Kim Taehyung, μιλήσαμε μαζί στο τηλέφωνο."

Υπάλληλος "χαίρομαι που τελικά ήρθατε, ακολουθήστε με παρακαλώ."

Ακολουθήσαμε την υπάλληλο και ο Jungkook είχε αυτό το αθώο και απορημένο ύφος. Έτσι μου ερχόταν να τον αρπάξω και να τον φιλήσω, αλλά ακόμα είναι νωρίς, δεν θέλω να είμαι βιαστικός, αυτή την φορά.

Υπάλληλος "λοιπόν σας προτείνω αυτό το άσπρο κουνελάκι, είναι τόσο γλυκό και όμορφο."

Τότε κοίταξα στην γωνία και είδα το πιο γλυκό πλάσμα μετά τον Jungkook. Ήταν ένα μικρό, μαύρο κουνελάκι με κάστανα μάτια. Μου έκλεψε την καρδιά από την πρώτη ματιά.

Taehyung "θα πάρουμε, το κουνέλι στην γωνία."

Υπάλληλος "μα είναι μικρό ακόμα, θέλει πιο πολύ φροντίδα από τα άλλα."

Taehyung "αυτό δεν είναι πρόβλημα για εμάς."

Υπάλληλος "μα γιατί δεν σας άρεσε το άσπρο?"

Taehyung "εσείς γιατί δεν θέλετε να μας δώσετε το μαύρο? Μήπως είναι άρρωστο?"

Υπάλληλος "όχι είναι υγιέστατο, απλά οι περισσότεροι άνθρωποι, δεν προτιμάνε τα ζώα που έχουν μαύρο τρίχωμα."

Taehyung "δεν ανήκω σε αυτούς τους ανθρώπους."

Υπάλληλος "ωραία θα σας το ετοιμάσω, ποιο θα είναι το όνομα του?"

Taehyung "Kookie από το Jungkookie."

Όταν το είπα αυτό, ο Jungkook με κοίταξε  συγκινημένος.

Αφού μας ετοίμασε, η υπάλληλος τον Kookie, πήγαμε σε μια ήσυχη λίμνη, για να ζήσουμε μαζί την εμπειρία του πικνικ. O Jungkook δεν είχε αφήσει δευτερόλεπτο τον Kookie, από την αγκαλιά του.

Jungkook "Taehyung σε ευχαριστώ για όλα! Το πικνικ είναι φανταστικό και ο Kookie είναι τόσο γλυκός!"

Taehyung "συμφωνώ είναι γλυκός, αλλά όχι πιο γλυκός, από εσένα."

Jungkook "Taehyung σε αγαπάω πάρα πολύ, είμαι τόσο χαρούμενος που σε έχω πάλι στην ζωή μου και δεν είσαι πια εχθρός μου."

Τότε πλησίασα εκεί που καθόταν και τον αγκάλιασα.

Taehyung "συγγνώμη...ποτέ δεν θα ξεπεράσω, τον πόνο που σε προκάλεσα, θα είναι σαν ένα μαύρο σύννεφο, πάνω από το κεφάλι μου, σαν ένα βάρος στο στήθος μου."

Τότε ο Jungkook με κοίταξε και μου χαμογέλασε.

Jungkook "είναι εντάξει Taehyung, σημασία έχει ότι προσπαθείς να επανορθώσεις."

Taehyung "είσαι το πιο σημαντικό άτομο στην ζωή μου, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα, η καρδιά μου χτυπάει μόνο για σένα. Στο υπόσχομαι, θα σου χαρίσω μια παραμυθένια ζωή. Σε αγαπάω πάρα πολύ Jungkook."

Εκείνος δεν απάντησε απλά με αγκάλιασε και ακούμπησε το κεφάλι του, στο στήθος μου. Στο ορκίζομαι Jungkook, δεν θα σε ξαναπληγώσω ποτέ, είσαι ο λόγος που αναπνέω, είσαι η ζωή μου.