Διάφανη Φυλακή

Κεφάλαιο 8

Jungkook POV

Είμαι τόσο χαρούμενος που ο Jimin μου έδωσε μια ευκαιρία! Νιώθω τόσο υπέροχα! Και χαίρομαι πολύ που βρήκαν την ευκαιρία οι γονείς του Jimin, να τον πάρουν τηλέφωνο. Του λείπουν πολύ... Τουλάχιστον, είναι τυχερός που έχει δύο γονείς να τον αγαπάνε τόσο πολύ.

Ξαφνικά ένιωσα κάποιον να με πλησιάζει από πίσω και να ακουμπάει το χέρι του στο στόμα μου. Αμέσως κατάλαβα ότι ήταν ο Taehyung.

Taehyung "μην βγάλεις άχνα και ακολούθησε με."

Έτσι ακολούθησα τον Taehyung μέσα στις τουαλέτες. Με κοιτούσε με ένα θυμωμένο ύφος λες και είχα κάνει κάποιο έγκλημα. Δεν μπορώ να καταλάβω... Αφού δεν με συμπαθεί... Γιατί ασχολείται μαζί μου? Γιατί δεν με αφήνει ήσυχο?

Taehyung "τι έγινε Jungkook? Τόσο απελπισμένος είσαι?"

Jungkook "συγγνώμη?"

Taehyung "γονατιστός να μου ζητήσεις συγνώμη, δεν θα σε συγχωρήσω."

Jungkook "τότε άσε με ήσυχο και πάψε να ασχολείσαι μαζί μου, κουράστηκα."

Πήγα να βγω από την τουαλέτα αλλά ο Taehyung μου άρπαξε το αριστερό μου χέρι και με κόλλησε στον τοίχο.

Taehyung "Πήρες θάρρος από τον Jimin και άρχισες να μου αντιμιλάς?"

Jungkook "τι θες από εμένα? Αφού με μισείς και με σιχαίνεσαι, σταματά να με βασανίζεις... Σε παρακαλώ Taehyung..."

Taehyung "μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου, ούτε ένα αρνητικό συναίσθημα, δεν χαραμίζω για εσένα, απλά είσαι το παιχνίδι μου και όποτε βαριέμαι, παίζω μαζί σου."

Jungkook "σε παρακαλώ... Άσε με να φύγω..."

Τότε έβαλε το δεξί του χέρι πίσω από το κεφάλι μου και μου τράβηξε απαλά τα μαλλιά.

Taehyung "αθωε μου Jungkook... Ακόμα δεν το έχεις καταλάβει? Είναι τόσο αργός ο εγκέφαλος σου που με κάνει να σε λυπάμαι. Μου ανήκεις Jungkook, είσαι δικός μου, κανένας δεν μπορεί να σε έχει εκτός από εμένα."

Τον κοίταξα μπερδεμένος και αυτός χαμογέλασε πονηρά και με φίλησε. Μου είχαν λείψει τόσο τα χείλη του. Φιλάει τόσο υπέροχα. Μάλλον ζήλεψε που ήμουν με τον Jimin και κατάλαβε τα συναισθήματα του για εμένα.

Κάποια στιγμή σταμάτησε να με φιλάει και με κοίταξε ψυχρά.

Taehyung "δεν θα σε αφήσω χωρίς τιμωρία!"

Jungkook "τι πράγμα?"

Εκείνη την στιγμή, πλησίασε την πόρτα της τουαλέτας και την κλείδωσε. Τότε με άρπαξε από την μέση μου και με κοίταξε βαθιά στα μάτια.

Jimin POV

Τελείωσα το τηλέφωνο με τους γονείς μου και εδώ και πόση ώρα ψάχνω τον Jungkook. Τον έχω ψάξει σχεδόν σε όλο το σχολείο αλλά δεν τον έχω βρει ακόμα. Θα πάω στις τουαλέτες, είναι το τελευταίο μέρος που μου έμεινε να ψάξω. Ξέρω ότι είναι αδιάκριτο να ενοχλήσω τον Jungkook την ώρα που θα κάνει την ανάγκη του. Αλλά ας σιγουρευτώ ότι είναι καλά και μετά ας ζητήσω χίλιες φορές συγγνώμη.

Μπήκα στην τουαλέτα και σοκαρίστηκα με το θέαμα που είδα. Δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου αυτό που έβλεπα. Είχα μείνει άφωνος.

Ο Jungkook να είναι δίπλα στο ουρητήριο βρεγμένος και σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Και τα χείλη του ήταν ελαφρά μωβ και ανέπνεε με μεγάλη δυσκολία.

Αμέσως πήγα προς το μέρος του, έσκυψα για να τον παρατηρήσω καλύτερα, έπειτα ακούμπησα τα χέρια μου και στις δύο μεριές του προσώπου του.

Jimin "Jungkook? Είσαι καλά? Σε παρακαλώ! Μίλησε μου!"

Jungkook "μην... με...αγγίζεις...είμαι αηδιαστικός..."

Jimin "τι είναι αυτά που λες Jungkook?"

Jungkook "θα... αρρωστήσεις..."

Jimin "γιατί να αρρωστήσω?"

Jungkook "το... καζανάκι... έχει... πολλά... μικρόβια..."

Jimin "τι?"

Jungkook "δεν... θέλω...να... μείνω... άλλο... εδώ...σε... παρακαλώ... πάμε...να φύγουμε..."

Jimin "εντάξει Jungkook, θα πάμε σπίτι μου, θα κάνεις ένα ζεστό μπάνιο και θα κοιμηθείς στο δωμάτιο των γονιών μου. Θα μείνεις μαζί μου σήμερα και δεν ακούω κουβέντα."

Jungkook "σε... ευχαριστώ..."

Jimin "μην με ευχαριστείς, είσαι φίλος μου και θα σε φροντίσω."

Πραγματικά ο Taehyung έχει γίνει πολύ επικίνδυνος! Παραλίγο να τον σκοτώσει! Δεν θα αφήνω τον Jungkook από τα μάτια μου ούτε ένα δευτερόλεπτο! Και ελπίζω να με εμπιστευτεί σύντομα, ώστε να πάμε να κάνουμε καταγγελία στην αστυνομία και να ησυχάσει πια από την τρομοκρατία του Taehyung.