Διάφανη Φυλακή

Κεφάλαιο 19

Jungkook POV

Ήμουν ακόμη ανήσυχος για τον Taehyung. Δεν είμαι τόσο άκαρδος, δεν θέλω να πάθει κάτι. Αλλά πρώτη φορά, είδα την αληθινή ευαίσθητη πλευρά του, μακάρι να άλλαξε, αν αλλάξει, και γίνει καλός άνθρωπος, δεν θα διστάσω, να τον συγχωρήσω. Βέβαια, θα μου πάρει καιρό να τον εμπιστευτώ ξανά. Αλλά η αγάπη μου για αυτόν, είναι μεγαλύτερη.

Μετά από λίγο άκουσα, έναν απαλό χτύπο, στην πόρτα του δωματίου μου.

Jungkook "περάστε!"

Μπήκε μέσα ο Taehyung και δεν με κοιτούσε καν. Απλά έκατσε στην άκρη του κρεβατιού και είχε σκυφτό το κεφάλι του.

Jungkook "Taehyung? Είσαι καλά?"

Τότε σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε.

Taehyung "μετά από όλα αυτά...που σου έχω κάνει...εσύ ακόμα νοιάζεσαι για εμένα?"

Jungkook "ναι, νοιάζομαι για εσένα, γιατί σε αγαπάω Taehyung."

Taehyung "Jungkook... εγώ... συγγνώμη..."

Jungkook "εσύ...μου.... ζητάς.... συγγνώμη?"

Taehyung "ναι... λυπάμαι πολύ... που...σε πλήγωσα..."

Jungkook "αλήθεια? Το μετάνιωσες?"

Taehyung "φυσικά και το μετάνιωσα! Καταλαβαίνω ότι τώρα έχω γίνει ένα τέρας! Αλλά θέλω να αλλάξω! Δεν θέλω να γίνω σαν την μάνα μου! Δεν θέλω να κάνω τον άνθρωπο που αγαπάω να πεθάνει!"

Jungkook "να κάνεις τον άνθρωπο που αγαπάς να πεθάνει?"

Taehyung "ο μπαμπάς μου, δεν πέθανε από καρδιακή ανακοπή, αυτοκτόνησε."

Jungkook "λυπάμαι πολύ Taehyung...γιατί αυτοκτόνησε ο μπαμπάς σου?"

Taehyung "δεν άντεξε άλλο, η μάνα μου κάθε μέρα τον κακοποιούσε, επειδή ήταν μουγκός. Του έλεγε τόσο αισχρά και σκληρά λόγια. Και μόνο που το σκέφτομαι, θέλω να βάλω τα κλάματα."

Jungkook "ήσουν μπροστά σε όλο αυτό? Εννοώ στην κακοποίηση του πατέρα σου, γινόντουσαν όλα αυτά, μπροστά στα μάτια σου?"

Taehyung "ναι...ήμουν μάρτυρας... αυτής της κακοποίησης...."

Jungkook "και ήθελες να μοιάσεις στην μαμά σου, σωστά?"

Taehyung "ναι ήθελα, να γίνω δυνατός σαν και αυτήν."

Ο Taehyung σε αυτή την περίπτωση, είναι αθώος! Δεν μπορώ και δεν θέλω να τον κατηγορήσω για τίποτα! Η μαμά του φταίει για όλα!

Jungkook "Taehyung, σε συγχωρώ για ότι μου έχεις κάνει. Σε αγαπάω πάρα πολύ."

Τότε ο Taehyung χαμογέλασε, σηκώθηκε από την άκρη του κρεβατιού, έκατσε κοντά μου και μου έπιασε τα χέρια.

Taehyung "σε ευχαριστώ πολύ Jungkook!  Η συγχώρεση σου για εμένα είναι ένα μεγάλο δώρο! Ανυπομονώ να ξαναγίνουμε ζευγάρι! Θα σου φέρομαι σαν πρίγκιπα!"

Αφαίρεσα τα χέρια μου από τα δικά του και τον κοίταξα σοβαρά.

Taehyung "Jungkook? Τι έπαθες? Έκανα κάτι που δεν έπρεπε?"

Jungkook "Taehyung, όπως σου είπα, σε αγαπάω πάρα πολύ."

Taehyung "και εγώ σε αγαπάω!"

Jungkook "αλλά βιάζεσαι..."

Taehyung "τι εννοείς?"

Jungkook "θα μου πάρει καιρό, να σε ξαναεμπιστευτώ."

Taehyung "θα βάλω στόχο της ζωής μου, για να με εμπιστευτείς ξανά. Κάθε μέρα θα σου αποδεικνύω την αγάπη μου! Θα γίνω καλύτερος άνθρωπος για χάρη σου! Σε αγαπάω πολύ Jungkook!"

Χαίρομαι τόσο πολύ, που έχω τον Taehyung πάλι πίσω. Δεν έπαψα ποτέ να τον αγαπάω. Νιώθω την ζωή μου, πιο φωτεινότερη. Νιώθω ότι θα βγω από αυτή την διάφανη φυλακή, που έχει χτιστεί, γύρω μου.