Hearts and Blood (COMPLETED)

CHAPTER 24

ALEXANDRÌA GIOVANNA

Isinugod naman si Sylvester sa hospital at nasa damit ko pa ang mantsa ng kaniyang dugo. I called his mother at papunta na rin daw sila dito.

Nakasandal ako sa pader at nakapikit ang mga mata ko. Sylvester shot in front of my eyes because of protecting me. I argued this with my father to stop protecting me because I can do it myself.

Ayoko na may mamatay na naman dahil sa akin dahil sa kagustuhan na proteksyonan ako. I appreciate it a lot but I am really disagree with this kind of idea.

"Giovanna," tawag sa akin ng isang babae kaya nagmulat ako ng mga mata ko at nandito na ang mga magulang niya. "Ma'am, I am sorry po," I immediately said and bowed to her.

Hinawakan niya ako balikat at nginitian ako. "Hindi naman ikaw iyong bumaril kay Sylvester," sabi niya sa akin. Nakangiti siya sa akin pero punong-puno ng pagaalala ang kaniyang mga mata para sa anak. "Saka masamang damo iyan si Sylvester, hindi madaling mamatay," saad niya and I know she's trying to light up the atmosphere here.

Napatawa ako ng mahina. Chandra came and she's carrying a bag. "Nandito sa loob ang pamalit mo," sabi niya sa akin kaya tumango ako saka nagpasalamat sa kaniya. Mabilis lang ako nagpalit ng damit saka bumalik ulit sa labas ng operating room.

Naghintay kami ng oras at parang ano mang oras ngayon ay mawawalan na ako ng malay saka ang bilis ng kabog ng puso ko, hindi ako mapakali.

"Hoy, Giovanna. Kumalma ka nga hindi nila pababayaan si Sylvester sa loob kung makaakto ka diyan eh daig mo pa ang pamilya niya," sabi ni Chandra sa akin na ramdam ko pa rin ang sama ng loob niya kay Sylvester.

"Chandra dahil sa akin kaya nabaril si Sylvester kargo de konsensya ko kapag namatay iyan," sabi ko sa kaniya at iba ang tingin na pinupukol ni Chandra sa akin.

"Konsensya mo o ang puso mo mismo ang nagdidikta ngayon?" tanong niya sa akin kaya napatingin ako sa kaniya saka nagsalubong ang dalawang kilay ko. "Ano ang gusto mong palabasin na mahal ko pa rin siya? No way," I told her at nainis ako sa response niya na isang tango lang.

Why are they thinking those kind of ideas that is not going to happen? I may hate Sylvester but I don't want him to die. Hindi pa tapos ang sama ng loob ko sa kaniya!

Naghintay pa kami ng dalawang oras at lumabas na ang surgeon na umasikaso sa kaniya. "Mrs. De Tierra, your son is now out of danger. Good thing there is no vital parts of his body got affected by the bullet and he lost some blood but he got recovered it," dinig kong sabi nung surgeon kaya nakahinga kami ng maluwang.

Sinabihan ako kung anong floor at room nila ililipat si Sylvester dahil tinawagan ko muna si Papa tungkol sa kalagayan niya.

"Giovanna—"

"I know my mistakes, Papa," I said nung nahahalata ko na naman na pagagalitan ako. Dahil aminado naman akong pinauna ko ang init ng ulo ko rather than discussion without violence. Kaya umabot kami sa punto ng barilan.

Sumunod ako sa kanila sa fifth floor, rm. 588. As I enter his room I saw Sylvester sleeping peacefully on his hospital bed. Lumapit ako sa kinaroroonan niya.

"You have to recover faster, Sylvester. Hindi mo bagay ang maging sleeping beauty because you are more likely the beast in a hidden palace," sabi ko at hindi ko pinansin na nandidito ang ilan sa miyembro ng pamilya niya.

"Hindi mo ba siya babantayan as a pa-consuelo?" tanong ni Chandra sa akin habang kumakain ng apple sa isang tabi kaya inirapan ko. "We got lot of works to do especially that the captain is injured aside from it, remember why we are here," sabi ko sa kaniya at umirap ito sa akin.