"Eat." sabi sakin ni Hyeri. She saved me kanina, malaki man ang utang na loob ko sakanya ay hindi ko parin sure kung dapat ko ba siyang pagkatiwalaan.
Sinunod ko naman siya, dala na rin ng pagod at gutom ay halos maubos ko ang pagkain na hinain niya sakin. Not bad. Habang kumakain kami ay nakikita ko siyang paminsan minsang tumitingin sakin kaya di na ako nag atubiling mag tanong pa sakanya.
"P-paano ka napunta don?" I ask her. Kasi sa dami ng bantay doon ay hindi naman siya basta basta lang makakapasok ng hindi siya nakikita maliban nalang kung kilala siya ng mga taong yon. Right?
"Relax, Jennie.." sabi niya ulit. Namilog ang mga mata ko ng banggitin niya ang pangalan ko. Shit! Kilala niya ako?!
"I know him.. Kai. He's my friend." She simply answered. Wtf?!
Agad akong napatayo sa kinauupuan ko at agad hinawakan ang tinidor. Damn her! Baka naman nilason nako ng babaeng to?
"Kasabwat ka niya?!" halos pasigaw ko na sabi. Akala ko pa naman ligtas nako now this? Sobrang malas ko naman ata? Gusto ko lang naman makita yung mga taong mahal ko.
"I said, relax.. wala akong gagawin sayo. Please sit down para makapag usap tayo ng maayos." sabi niya sakin habang nakatingin.
"Paano naman ako makakasiguro na wala kang gagawin sakin? Baka katulad mo rin si Kai!" i shouted at her. Kailangan kong protektahan sarili ko. Kung kinakailangang wag akong pumikit ay gagawin ko.
Kumunot pa ang noo ko ng makitang natawa siya ng bahagya.
"Kung may gagawin man akong masama sayo edi sana di na kita tinulungan at hinayaan na sana kita kanina. Bakit pa ako magpapakahirap diba?" Sagot niya sakin. Medyo napa isip ako sa sinabi niya kaya natahimik ako at nakatingin lang sakanya. Gusto kong makita kung sincere ba siya sa sinasabi niya sakin at alam kong napansin niya yon.
"Wala akong gagawing masama sayo, kaya umupo kana diyan para maubos mo na ang pagkain mo so that we can talk at makapag pahinga kana rin." sabi niya sakin habang tinuloy niya lang ang pagkain niya. Hindi na niya ulit ako tinapunan ng tingin kaya di nag tagal ay unti unti din akong naupo at itinuloy ang kinakain ko. Mula kanina wala naman akong nararamdamang kakaiba so I guess wala namang lason to?
Ilang saglit pa ay pareho naming naubos ang pagkain.
"Hindi tayo pwedeng mag tagal dito, were not safe here. Kailangan na agad kitang maiuwi kaya magpahinga kana, maliit lang ang lugar na to. Alam kong mahahanap parin tayo ni Kai." panimula niyang sabi sakin. I just look at her.
"May cctv sa bahay na yon, sooner or later malalaman ni Kai na tinulungan kita. Kaya kailangan natin maging handa." pagtutuloy niya.
"W-wait.. kung kaibigan ka niya, bakit mo to ginagawa? Pwede kang madamay dahil sa ginawa mo.." sagot ko sakanya. Tipid na ngiti lang ang ibinigay niya sakin na may halong lungkot.
"I know he loves you too much kaya nagagawa niya ang mga bagay na yan. Ilang beses ko siyang pinagsabihan noon, minsan nga pinagbibigyan ko nalang sa mga gusto niya basta alam kong wala akong nasasaktang iba. Pero this time, ayokong manahimik nalang. He's a good man Jennie, hindi ko lang din alam kung bakit siya naging ganito ngayon. I'm sorry." malungkot niyang sabi sakin. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sakanya, ano ba dapat? Na dahil sa kaibigan niya kaya nagulo ang buhay ko? Kung bakit nawala ang mga magulang ko?
"Youre rich, super rich. Mas mayaman ka pa sakanya kaya hindi ko maintindihan kung bakit hindi mo siya magawang labanan." Sabi niya sakin sabay inom ng tubig.
"Because he will hurt them. Nagawa na nga niyang mapatay ang mga magulang ko ng wala akong nagagawa pano pa kaya ang mga kaibigan ko right? Hindi dahil may pera ako kaya ko nang masiguro na hindi sila masasaktan. Sobrang sakit na nang napagdaanan ko nung mawala ang mga magulang ko at hindi ko na kakayaning pagdaanan ulit yon." I honestly answered.
