Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Canlarım yeni bölüm cumartesi günü sizinle. Buraya küçük bir alıntı bırakıyorum.
Karanlık beni içine çekiyordu. İliklerime kadar korkuyordum. Üşüyordum...
Zebran karşımdaki heybetli duruşuyla beni sindirmeye çalışıyordu ve bunu başarıyordu.
Kan kırmızısı gözleri gözlerimi bulduğunda vücudumu büyük bir ürperme sardı.
Evime gitmek istiyordum. Annemin sıcacık kollarına sığınmak istiyordum. Sanki anneme sarılır gibi yattığım yarısı küflenmiş yatakta kollarımı kendime sardım ve cenin pozisyonu aldım.
Babam beni hiç düşünmeden kendisiyle birlikte beni de bir ateşin içine atmıştı.
İkimizi de yakmayı göze almıştı...
Avuçlarımın arasındaki mektup kaderimi kanlı bir lanetle sil baştan yazıldığının tek kanıtıydı.
Ve ben o lanetin içinde yitip gitmeye yüz tutan tutsağın ta kendisiydim...
