Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sizden gelen yoğun istek üzerine yeni bölümden küçük bir kesit paylaşıyorum. Bölüm günümüz cumartesi ama belki bir süpriz yaparım.🖤
🖤🖤🖤🖤🖤
Gözlerimi araladığımda bu yaşadıklarımın kâbus olmasını diledim ama değildi. Kalbimin atışı, kanımın damarlarımda dolanışı, nefes alış verişim kadar gerçekti.
Yattığım mezarın etrafında onlarca cüce cin vardı ve intikama susamışçasına kıpkırmızı, aç gözlerle bana bakıyorlardı.
O soğukluğun yerinde anlamlandıramadığım bir sıcaklık vardı. Birşeyin üzerinde yatıyordum ama ne olduğunu hissedemiyordum.
Başım deli gibi ağrıyor, ciğerlerime dolan iğrenç bir koku midemin bulanmasına neden oluyordu.
Birden vücudumun yanlarından iki çürümüş kol bedenimi sımsıkı sarıp beni kendine daha da çok çekmeye başladı.
Çırpınıyordum...
Bağırıyordum...
Feryad ediyordum...
Ama kimse beni duymuyordu. Kimse yardıma gelmiyordu.
Gece, sanki beni kucağına almış kulağıma ninni diye kâbuslar fısıldıyordu.
Başımı korkuyla arkama döndürdüğümde gördüğüm manzarayla aklımı kaybedecek hale geldim. Bu kadarı benim için gerçekten fazlaydı.
Korku damarlarımdaki kandan daha hızlı bedenime yayılıyor, aklım ısrarla bunların gerçek olmadığını söylüyordu.
ŞU AN BABAMIN MEZARININ İÇİNDE, ONUN CESEDİNİN ÜZERİNDE YATIYORDUM! VE BABAM BEDENİMİ ÇÜRÜMEYE YÜZ TUTMUŞ KOLLARIYLA SARMIŞ SIMSIKI TUTUYORDU.
" Allahım ne olur bu yaşadıklarım bir kâbus olsun! Ne olur kurtarın beni buradan! İmdaaattt!!! "
Ben çığlık attıkça cüce cinler korkumdan aldıkları lezzet ile daha da iştahla bana bakıyor, intikam alacakları anın hayalini kurarak zamanın gelmesini bekliyorlardı.
Bedenim babamın cesedine her değdiğinde korkudan buz kesiyordum. Çığlıklarım hıçkırıklara dönüşüyor, keskin bir acı boğazımı kesip nefessiz bırakıyordu.
Vücudum her çırpınışımda biraz daha yorulurken sonunda mecalim kalmamış bir halde kendimi babamın cesedinin üzerine korku ve çaresizlik ile bıraktım lakin onun kolları halâ bir beton gibi sertti ve beni sıkıca tutmaya devam ediyordu.
Ve işte o an kırmızı pelerini ve pelerini ile aynı rengi taşıyan ateş saçan gözleriyle Zebran, ayak ucuma dikilip bana baktığını gördüm.
Gözlerindeki alaycı bakışlar beni korkutuyordu. Daha ne yapabilir diye düşünürken duyduğum kelimeler ile boğazımdaki büyüyen yumru yerini sönmeyen bir kora bıraktı.
" Hazır mısın Ebrar? Asıl herşey şimdi daha yeni başlıyor."
🖤🖤🖤
Yazarken bile çok gerildimm siz bir de bölümü hayal edin😱😍🙈
